Maria'm (GXG)

Maria

Nilüfer'im güzel sevgilim,
O kadar zamanı geride bırakıp, sonumuzun bir mezar taşına bırakacağım mektup olduğunu söylesen inanmazdım.
Lakin yazıyorum işte bizim için sonu, ve şimdi bana emanet ettiğin gençliğini, gençliğime emanet ediyorum. Eminim o daha saf duygularla kucaklar bizi. Yetişkinliğin getirdiği kirli düşüncelere, o Maria sahip değildi. Endişelenme Nilüfer, bazen düşünceler kirlenir, önemli olan iyi niyetimizle terbiye etmektir. Sana hiç kırgın olmadığımı söylemek istiyorum. Bil ki aramıza başka biri girmediği sürece seni affetmeye hep açıktım. Adım atsan ya da seni aradığım o zamanlarda karşıma çıksaydın, hatalarımızı görmezden gelir ve sana koşardım. Belki dediğin gibi olurdu, herkes bizim yanımızda olmazdı lakin biz herkes olur birbirimizin yanında olurduk. Bazen inanmadığın, inancının azaldığı Tanrı'ya yalvaracak hale geliriz. O hale defalarca gelmiştik, ellerini tutmak, yakınımda olman, uzakta mutlu hissetmen, karşına çıkıcak insanlar için bile dua etmiştim. Senin hayatına giricek kişinin duaya değil sana ihtiyacı olurdu. Gül senin vefat etmeden önce eski evin balkonunda çekindiğin fotoğrafı getirdi. Fark ettim ki yıllar senden, ben hariç bir şey götürmemiş.
Hep mezarlardan korktuğumu, içimin daraldığını söylerdim. Babamın ölümünü bilmeden konuşmuştum ve Tanrı beni korkuyla yüzleştirdi. Sonra mezarlara alıştım, artık korkmak yerine sadece anı olarak düşünüyorum, dediğimde Tanrı senin ölümünle sınadı beni ve o gün ben tekrardan mezardan neden korktuğumu ve korkumun gitmediğini sadece bastırdığımı anladım. Hep mezarlardan korktum çünkü ruh görmekten çok, sevdiğim birini görmek korkuttu. Mezarlar anılarla dolu dedim çünkü her ölen insan iyi veya kötü tüm anılarını beyninde depolamaz, ruhunda saklar. Lakin sevgilim korkma, sadece sabretmeni istiyorum. Orası karanlıksa geldiğimde ışığın olucam, havasızsa nefesin olucam. Bu hayatta yanında olamadığım her gün için ömür olucam.

Başka bir yaşamda kavuşmak dileğiyle sevgilim.