මිහිදුම් සේල -Yizhan nonfiction [Completed ✅☑️]

27

.
.

"අයියේඒඒඒඒඒ" තාත්ත අයියට ඒම් කරන් ඉන්නව දැක්ක ගමන් මගෙ ඇගට කොහෙන්දො ආව හයියක් නිසා අයියව අහකට ඇදලා දැම්මත් එයාගෙ බරට මාවත් එයත් එක්කම විසික් වෙලා ගියේ මගෙ මූනත් බිම දිගේ ඇතිල්ලිලා යනකොට!මට දැනුනා නලල දිගේ ලේ ගලනවා

"දෙයියනෙ පැටියො..!" කියපු අයියා මාව එයාගෙ පපුවට ඉක්මනට ඇදලා ගත්තේ නලලෙන් ආපු ලේ ටිකත් මූන දිගේ ගලන් පහලට යද්දී..අයියා හරිම පරිස්සමට මගෙ නලලෙ තිබ්බ ලේ ටික පිහිදාද්දි මට ඕනෙ උබෙ අයියවත් අරං ඉක්මන්ට මෙතනින් දුවන්න..අර මිනිහගෙ අතේ තාම තුවක්කුවනෙ..අනෙ අයියා දැක්කෙ නැද්ද දන්නැ

"අ-අයියෙ-"

ඒත් මට මං කියන්න ගිය එකවත් සම්පූර්න කරගන්න බැරි උනේ පුස් ගද ගහපු කාමරෙ ඇතුලෙන් ආපු දරාගන්න බැරි ලේ ගදත් එක්ක මුහු වෙච්ච පරවෙච්ච් රෝස මල් සුවදයි ඒත් එක්කම ඇහුන මර හඩයි නිසා..ඉක්මනට ඒ පැත්ත බලපු අපි දෙන්නගෙම ඇස් දෙක ලොකු වෙලා ගියේ අපි ඉස්සරහා හිටිය කෙනාව දැක්කම..

"අ-අම්මා..!" එතන හිටියෙ වෙන කවුරුත් නෙවෙ ඔලුවෙ ඉදන් ලේ වැක්කෙරෙන මගේ අම්මා!එච්චර කාලෙකට අම්මගෙ රූපයක්වත් මට මතක තිබ්බෙ නැති උනාට දැක්ක ගමන් ඒ උන්නෙ මගෙ අම්මා කියන එක දැනෙන්න ඒ හැටි වෙලාවක් ගියේ නෑ.

එයාගෙ උල් කටු වගේ තිබ්බ නියපොතු වලට තාත්තගේ බෙල්ල අහුවෙලා තිබ්බා

"උඹ හැදෙන එකෙක් නෙවෙ! මගෙ මහත්තයවත් මැරුවා..මාවත් මැරුවා..දැන් උඹට මගෙ දරුවවත් මරන්නද යකෝ ඕනෙ?හහ් ඒවා කොහෙද මේ අම්මා ජීවත් වෙලා ඉන්නකන්! උඹව දැන් මගේ ලෝකෙට මං ගෙනියනවා.. එහෙ උඹ උඹෙම අත් වලින් මරලා දාපු ගොඩක් අය උඹ එනකන් ඇගිලි ගැන ගැන බලන් ඉන්නව..එහෙනම් උඹව මගෙ ලෝකෙට සාදරෙන් පිලිගන්නවා සමන් ! "

කියපු අම්මා , තාත්තා එපා එපා කියද්දිම එයාගෙ උල් නියපොතු තාත්තගේ බෙල්ල ඇතුලට තව තවත් කිදාබැස්සෙව්වෙ ලේ ආකරයකින් මුලු පොලොවම තෙමන ගමන්..මට මොනව කරත් ඒ මගෙ තාත්තා නේද කියන සිතුවිල්ලෙන් මට මිදෙන්න බැරි උනා..තාමත් හුස්ම ගන්න ට්‍රයි කරන තාත්ත දිහා තවදුරටත් බලන් ඉන්න බැරි නිසා මං පිට පයින්න ආපු ඉකියත් හිරකරගෙන අයියගෙ පපුව අස්සට ඔලුව ඔබා ගත්තෙ එයත් මාව තව තවත් එයාගෙ පපුවට තුරුල් කරගන්න ගමන්..මට දැනුනා එයාගෙ පපුවත් හරි වේගෙන් ගැහෙනවා

ඊටත් තප්පර ගානකට පස්සෙ මෙච්චර වෙලා තාත්තගේ විලාප වලින් පිරිලා තිබ්බ කාමරේ ලොකු නිහඩතාවයකින් පිරිලා ගියා..ඒත් එක්කම දඩස් ගාන සද්දයක් එක්ක මොකක් හරි බිම ඇදගෙන වැටෙන සද්දයක් ඇහුන..එ වැටුනෙ මොකක්ද කියන එක තේරුන් ගන්නත් අපි දෙන්නට ඒ හැටි වෙලාවක් ගියෙ නෑ..

කෝමඋනත් විලාපෙ නැති වෙනවත් එක්කම මෙච්චර වෙලා කාමරේ පිරිලා තිබ්බ ලේ සුවදයි පරවෙච්ච රෝස මල් සුවදයි නැති වෙලා මුලු කාමරේම රතු රෝස සුවදකින් පිරුනා...මට ඇස් ඇරලා අම්මා දිහා බලන්න හිතුනත්...මගෙ හිතේ තිබ්බ වරදකරි හැගිමෙන් මිදෙන්න බැරිඋනා..ඒත් එක්කම මට දැනුනෙ හීනි අතකින් මගේ ඔලුව අතගානවා වගේ..ඒක හරිම ලස්සන හැගීමක්..මගෙ ඇස් දෙක ඇරුනෙ මටත් හොරෙන්මයි..

අනෙ මගේ අම්මගේ ලස්සන! මගේ ඇස් දෙකෙන් කදුලු බේරුනා

"මගේ පුතේ.."

Uwu
කමෙන්ට් එකක් වෝට් එකක් දාම් යන්න තෑම්ස් 🌚💜️🦋