Something That We're Not

Goodnight Kiss

Alden's POV

After I fixed my things in my own room, bumaba na ako para kumain ng hapunan. Malaki ang buong bahay pero hindi ko alam kung bakit feeling ko ang liit-liit dito at parang hindi kami kasyang tatlo.

Papunta pa lang ako sa may dining room nang marinig ko ang malakas na tawanan ng dalawa. Mukhang enjoy na enjoy nila ang company ng isa't isa.

"You mean, mag-isa ka lang talaga dito?"

"Oo. Kaya ko naman mag-isa at every sembreak lang naman ako pumupunta dito."

Napansin naman ako ni Maine kaya tumayo sya agad.

"Alden, gusto mo bang kumain?"

Hindi ako sumagot, umupo lang ako sa may dining area.

"Hindi ako nagluto dahil late na nang sabihin sa'kin ni ate na darating kayo. Instant noodles lang ang available na pagkain dito." sabi nung Paris.

Nagprepare si Maine ng pagkain para sa'kin kaya kami lang ni Paris ang naiwan.

"Kelan ka pa nakatira kina Maine?"

Napatingin agad ako sa kanya. Ibig-sabihin, naikwento agad sa kanya yun ni Maine?

"Six months ago na, simula nang umalis ang parents ko." I said plainly.

"Pero bakit dun ka pa tumira? Pwede namang mag-rent ka na lang or mag-board?"

Hindi ko alam kung bakit pa nya kailangang itanong ang mga bagay na yun.

"My parents and her parents are really close and besides she's my girlfriend so I think there's no problem with that."

Akala ko matatapos na dun ang pagtatanong nya...hindi pa pala.

"Naging kayo dahil nakatira ka sa kanila or nakatira ka dahil kayo?"

Tumayo ako para harapin sya...

"As far as I know...we're here to interview and not to be interview?"

Tumayo rin sya...

"But I'm just asking."

"You're not...you're investigating!"

Biglang dumating si Maine.

"Teka! Nag-aaway ba kayo?!"

"No. We're just talking something, hindi ba Alden?"

Hindi na ako nakasagot pa dahil nagpaalam na akong babalik na ako sa kwarto ko. Ayoko ng gulo pero bakit pa nya kailangang sabihin ang mga bagay na yun. I know he like Maine pero hindi pa ba malinaw sa kanya na may boyfriend na ang babaeng gusto nya. He just do that intentionally para inisin ako.

Pumasok na ako sa kwarto at binuksan ko na lang ang laptop ko. Gagawin ko na lang ang continuation ng project namin. There are more important things than any other thing.

Pero habang busy ako sa pagta-type, biglang bumukas ang pinto at pumasok si Maine.

"Alam kong gutom ka kaya kailangan mong kumain."

Inilapag nya ang isang cup noodles sa table at umupo sa tapat ko. Hindi ko sya pinansin, I just keep on typing.

"Alden, wala ka namang dapat ikaselos eh..."

Tumingin ako sa kanya. Selos? Ako?

"Even if you don't admit, halata kayang nagseselos ka."

Natawa na lang ako dahil sa sinabi nya.

"Wag kang mag-alala, bukas masosolo mo na ulit ako. Hindi sasama sa'tin si Paris dahil may iba syang pupuntahan. Kaya kumain ka na, okay?" nakangiti nyang sabi.

At akala nya talaga...nagseselos ako?? What a joke! Bakit naman ako magseselos dun sa Paris na yun?

"Matutulog na ako. Goodnight!"

Tumayo na sya at akala ko, didiretso na sya palabas pero-

lumapit sya sa'kin at hinalikan ako sa pisngi.

And the next thing I heard is the slam of the door.

Napakapit ako sa pisngi ko. Bakit nya 'ko hinalikan?!