Something That We're Not

The Second Kiss

Maine's POV

"I'm just protecting you...because the last time you drink..."

Nagtaka ako dahil bigla na lang syang tumigil magsalita. Hindi na nya tinuloy pa ang sasabihin nya. I was about to speak when another phone call came.

Napatingin ako sa bulsa nya kung saan nakalagay ang tumutunog nyang cellphone. Nakailang ring na pero mukhang wala syang balak na sagutin ito.

"Why you don't just answer it? Alam ko namang mas importante ang tawag na yan kaysa sa'kin. Cindy is much more important than me!"

"What? Paano napunta sa usapan si Cindy?"

"Pwede ba Alden, don't deny! Hindi ba si Cindy ang kanina pang tumatawag sa'yo? You waited for her call at malamang sya rin ang dahilan kung bakit ayaw mong sabihin sa'kin ang nangyari noon."

"You love her Alden! Kitang-kita ko kung paano nyo tratuhin ang isa't isa."
I added.

Tumalikod na ako para iwan na sya pero hinawakan nya ako sa braso at pinigilang umalis.

"You don't know everything Maine! Hindi si Cindy ang tumatawag sa'kin...si mommy. May emergency kaya kailangan nya akong tawagan. At si Cindy? Magkaibigan lang kami at hanggang dun lang yun."

I can't believe on what he said. Akala ko...si Cindy...but it was her mom. Parang bigla akong nahiya dahil sa mga nasabi ko kanina... I sounded like a jealous girlfriend.

At dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko kay Alden at kung paano ko ipapaliwanag ang misinterpretation na yun...I decided to walk out. Inalis ko ang kamay nya sa braso ko at naglakad ulit ako palayo sa kanya.

"Pero hindi ba, gusto mong malaman kung ano ba ang tunay na nangyari ng gabing yun?"

Napatigil ako sa paglalakad pero nanatili pa rin akong nakatalikod sa kanya...

"...hindi ko sa'yo sasabihin pero...tutulungan kitang ipaalala sa'yo ang lahat!"

By that time, dahan-dahan akong humarap sa kanya na takang-taka sa sinabi nya. Ipapaalala? Pero pa'no?"

Without saying any words...lumapit sya sa'kin...at hinila nya ako palapit sa kanya.

H-hinalikan nya ako.

1...2...3....4 seconds...5 seconds......hindi ko na nabilang kung ilang segundo o minutong nakadikit ang mga labi namin.

Para lang akong nanigas sa kinatatayuan ko at nanlalaki ang mga matang nakatitig sa kawalan. Bakit? B-bakit nya ako hinahalikan???

At bakit hindi ko magawang itulak sya palayo dahil sa ginagawa nyang paghalik sa akin???

Pero yung halik nya....may naaalala ako sa halik nya.

Mas nagulat ako nang biglang mag-flash sa isip ko ang nangyari dati. Ganito, ganito rin ang nangyari dati. Hinalikan nya rin ako.

Naalala ko na rin pati ang mga salitang sinabi ko kay Alden noon....

...na mahal ko sya.

And the kiss ended. Dahan-dahan syang umatras para magkaroon ng distansya sa pagitan namin.

Wala akong sinabi sa kanya. Yumuko lang ako at nanatiling tahimik habang hawak ko ang labi ko.

Sinabi ko ang mga bagay na yun??? Umamin ako sa kanya??? Hinalikan nya ako???

Hindi rin sya nagsalita pa. Umalis na sya at iniwan nya ako doon.

Ngayon alam ko na. Malinaw na sa akin ang lahat kung bakit ganun na lang syang magreact kapag uminom ako. Bakit ngayon ko lang naalala ang mga bagay na 'to?!

***

Malalim na ang gabi pero hanggang ngayon, hindi pa rin ako makatulog. Bakit ba hindi maalis sa isip ko yung halik ni Alden? Napahawak ako sa labi ko at parang nagfa-flashback sa akin ang nangyari kanina. Parang nakikita ko ang mukha nya.

Ano ba Maine? Bakit ka nagkakaganito? Don't tell me...

...totoong mahal ko na sya. Totoo yung mga sinabi ko noong nalasing ako.

So, ibig-sabihin...hindi nagsisinungaling yung puso ko. In love na talaga ako sa kanya. At yung first kiss ko...sa kanya ko binigay. Actually second kiss na nga.