Tadhana (Completed)

CHAPTER 2

Rich.

Kakapasok ko lang sa locker room para hanapin for the first time ang locker ko. And thank God, I already found it. Kailangan kung magbihis dahil hindi ko maisip na papasok ako sa first class ko na ganito ang itsura. Nakaka-low class!

Kumuha na lang ako ng damit at diretso agad sa CR para magpalit.
Kailangan kong maging maganda, magmukhang presentable sa pagpasok ko. Kailangan kong kalimutan ang nangyari kanina at palitan iyon ng magandang eksena sa isip ko. UGH!

Five minutes na akong late sa klase ko. Since wala na akong time maghanap kanina. Pinahanap ko na kay yaya Leslie yung room ko pero nakalimutan ko kaninang magtanong. Malaki kasi ang univerity na ito kaya talagang mawawala ka. Hindi ko naman first time na makapunta dito pero ang mag-aral dito, oo, first time ko.

Paakyat na ako sa building ng Architecture para hanapin ang room ko and as usual, marami na namang nagbubulungan. Not about that guy, but about me.

"Dude, tingnan mo yung girl. Ang ganda-- at dude malaki." Napatigil ako sa paglalakad sa narinig ko galing sa dalawang lalaki na  nakatambay. Inisip ko ang sinabi niya. Malaki, ang alin?

Humakbang ako ng ilang apak paatras at hinarap ang gagong bastos na kung makapagsalita parang ang gwapo niya. Mukha lang naman siyang paa. Nakakainis. Ayaw ko sanang patulan pero hindi ko gusto ang pananalita niya.

"What did you just say mister, didn't you know that my family is the owner of this school and we can do whatever we want. So back off freakin jerk if you don't want to say goodbye to your study!" I exclaimed. Nakita ko syang namutla.

"Sorry ma'am, di ko po sinasadya." Patakbo syang umalis at dali-daling bumaba ng hagdan. Tinawag pa akong maam. Nakakainis talaga!

You know I get easily angry when it comes to my body. I don't deserve to be embarassed by someone lalo na ng mga taong di ko kilala at di ko pa kalevel. Duh!

Diretso akong naglakad patungo sa room ko. Architecture ang kinuha ko because my passion is sketching so instead na mag-Business Management katulad ni dad na isang business man. I decided na maiba naman.

Papasok na sana ako nang bigla akong may naisip.

Since my beautiful entrance a while ago was ruined. I think its my time to shine. Kailangan kong i-erase ang moment na yun sa isip ko at palitan ng magandang alaala sa first day ko dito sa Watty University.

I slowly walk towards the door bearing poise to maintain gorgeously. Napansin ng professor na may paparating kaya tiningnan niya ako na parang manghang-mangha.

I know he was amazed by my beauty. You can't hide the obvious. I just can't stop my mind from giggling.

"Oh she's here. Class, please welcome your classmate." Said professor while staring at me. Staring at me like I am the most beautiful woman he have ever saw.

Just kidding. Hindi ako ganun kayabang. Unlike that guy. UGH! Erase!

I entered the room with full of confidence wearing a beautiful smile. Simple yet attracting.

Yung ibang lalaki nga napanganga pa, tulo-laway lang ang peg. Just kidding ulit. Yung girls naman akala mo magaganda kung makatingin sakin. Parang kakatayin ako. Mamatay sila sa inggit. Hindi ko naman kasalanan kung mas maganda ako sa kanila. Duh!

Tuluyan na nga akong pumasok sa room not minding their looks or what-so-over reactions especially from those insecure bitches.

"Good morning professor!" Sabi ko at nginitian sya. Naghanap ako ng vacant seat at ayun may nakita ako. Kaya lumakad ako papunta doon.

Umupo ako at inirapan yung ibang mga stupidyante. Ang tindi kung makatingin ah. Atsaka, hindi ito Bar, school ito tapos yung lipstick nila parang namudmod sila sa sandamakmak na lipstick. Kumakain ata ang mga ito ng dugo eh. Sobrang pula ng mga labi.

Di ko na lang sila pinansin. Isusumbong ko talaga sila sa dad ko pag-uwi ko. Anong klaseng mga studyante sila. Akala ko ba strict itong school na'to. Bakit may mga nakakapasok na prosti. Hindi ako judgemental, hindi ko lang talaga maiwasan na i-critisize ang mga mukha nila.

"Okay, good morning everyone. Once again I'm your professor, I am Mr. Vincent Eisen, it's so nice to meet all of you!" Sabi ng professor.

"And before we proceed to our first lesson, let us introduce our selves first. Just a little information about ourselves. Let's start with you since you were late!" Utos ni Prof. Eisen habang nakaturo sa akin. Ako talaga? Porke't late eh. Ilang minutes lang naman.

Tumayo na ako at nagsimulang maglakad papunta sa front. Rinig ko pa rin ang mga boses ng mga bulungan.

"Hello, everyone nice meeting all of you. Well anyway, I am--" I was about to say my name when I heard someone scream. Sobrang lakas pa kaya natigilan talaga ang lahat.

"Kyaaaah! Waaah!" Napatigil ako sa pagsasalita dahil sa sigawan ng mga malalanding babae. UGH! They're already college yet they're still acting like a high school student. What a damn people.

Nabingi talaga ako sa sigaw nila. Sarap takpan ang mga bunganga nila para hindi na mag-ingay.

"Ohmy! Ang pogi."

"Ang hot!"

"Dito sya papasok. Kyaah! Liligawan nya ako!"

How pathetic they are. Parang mga bata na first time makakain ng ice cream. Nakakainis.

Tiningnan ko kung sino na naman ang pinagkakaguluhan nila. At sa ikalawang pagkakataon ay kumulo na naman ang dugo ko.

Siya na naman? Kanina pa siya ah. Ano bang drama niya sa buhay at pilit na umi-interupt.

Sinira na nya ang entrance ko kanina sa gate tapos ngayon naman, sa simple lang na pagpapakilala sa mga kaklase ko, sinira nya pa. Di na talaga ako makakapayag!

Wayback in High-school ako ang pinagkakaguluhan tapos dito sa college, maiitsapwera lang ako. Hindi ako yung tipong kung sinu-sino lang.

Bumalik na lang ako sa upuan at umupo na parang walang nangyari. Bwisit na gwapo kuno na yan. Panira! Napakalaking epal. Hindi naman ganun kagwapo. Binabawi ko na yung sinabi ko kaninang para siyang anghel. UGH!

Binigyan ko sya ng malalim na tingin. Nanlilisik talaga ang mata ko sa galit.

Bigla naman syang napalingon sa akin. Tapos ngumiti pa. Nagagawa pa talaga nyang ngumiti. Kainis! Wala ata siyang ideya kung gaano ako kainis sa kanya.

Inirapan ko sya at ibinaling ko na lang ang tingin sa white board sa harap. Ewan! Parang namumula ako ako eh, nung magsmile sya sakin na para bang nag-aakit.
My bad, hindi ako naakit.

"Class, please take a seat!" Prof. Eisen ordered. Mga malandi kasi, lumapit ba naman sa gwapo daw. Akala mo kung sinong artista. Akala nya mala-James Reid ang pagmumukha nya o kaya Alden Richards, ang layo naman.

Naiinis na talaga ako. Tapos feel na feel pa ng jerk na yun ang kasikatan daw nya. Ew! Gusto kong masuka.

Ganahan daw bang pagkaguluhan. Sarap ipakain sa buwaya. Sobrang yabang.

Nagsibalikan naman ang mga gaga sa upuan nila. Marunong naman pa lang makinig ang mga gaga. Mabuti naman dahil ipasuspend ko talaga silang lahat. Gawain ba ng tamang studyante ang magharot sa harap ng professor at sa loob ng classroom.

"You can now take a seat!" Utos niya din sa jerk na yun.

Idisplay ba naman ang gwapo nyang pagmumukha sa pinto. Ayaw pang pumasok. Akala mo kung sino.

Alam ko na paulit-ulit ko na tong sinasabi, pero wala eh ganun talaga siya.

Panirang jerk!

Thank you for reading. I love you!