-"Amanda!"
Hattın diğer ucundan Amanda'nın derin soluklarını dinledim. "Duyduklarım doğru mu Amanda?" Cevap gelmesini beklemeden sorduğum soruma cevap ta gelmezken sürdürdüm. "Ne bok yediğini sanıyorsun sen!"
Sessizlik nihayet Amanda'nın silik cılız sesiyle son buldu. "Gabriel, seni seviyorum biliyorsun. Hatta seni sandığından daha da çok seviyorum. Fakat bunun sana o lanet parmağını hayatıma sokma iznini verdiğini nasıl düşünebiliyorsun?"
Telefonu dayadığım kulağım yoğun kan akışından dolayı karıncalanırken alt dudağımı dişlerimin arasına sıkıştırıp son sözlerimi mırıldandım. "O zaman cehenneme kadar yolun var."
Telefonu yüzüne kapatmamın ardından başımı omzunu duvara yaslamış beni izleyen Anna'ya çevirdim. Kaşları bir cevap beklermiş gibi kalkıkken kolları göğsünde birleşik öylece beni süzüyordu. Isırdığımı unuttuğum dudağım nihayet ağzımı açmamla dişlerimin arasından kurtulurken, dilimi dişlerimde biriken kan kalıntılarının üzerinde dolaştırdım. Ve nihayet ısrarcı bakışlarına yenik düşüp aklımdakini sözlerimle ona aktardım. "Görünüşe göre bu gece tekdüzeliğimizden biraz sapmamız gerekecek."
Tek kaşını kaldırıp gözleriyle vücudumu işaret etti. "Bu kostüm giymeyi kabul edeceğin anlamına mı geliyor?"
Dişlerimi sıkıp gülümsemeye çalışarak sesimdeki tehditkar tınıyı gizleme gereksinimi duymadan "Olabilir. Fakat maske işi için garanti veremem." diye yanıtladım.
Yüzünde sinsi bir sırıtış yayılırken kollarını çözüp mırıldandı. "Pekala keçim, o halde ne bekliyoruz? Hadi, kötü adamlar yumruklarımızı bekler."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAF KATLİAM
Actionİşte ben... Önüme sürülen kurallara bir türlü uyamadım, fakat kendi yolumu yaratabilecek güce sahipte olamadım. Hiçbir zaman çok cesur değildim, fakat zorlukların karşısında sinecek kadar korkak da... Birisini canımı yakacak kadar çok sevemedim, bir...
