SAF KATLİAM

→#Take the pact←

14/10/2014 - Security-

-"Hadi Gabriel, yapabilirsin. Kendini göster adamım!"

Terden birbirlerine yapışan parmaklarımı oynatarak elime on santimlik mesafede olan kalın dala uzandım tekrar.

-"Yetişemiyorum."

-"Buradan bakınca bir kızdan da beter görünüyorsun oğlum ciddiyim." Bu sefer başımı sesin sahibine çevirdim.

-"Benden ölmemi istiyorsun ama!"

On metre aşağıdan gelen cevap kesindi.

- "O çamın tepesine çıkacaksın. Yükseklik korkusu olan bir ajanın değeri boş bir kurşunu geçemez biliyorsun."

Ayaklarımın altı karıncalanırken dalıma daha sıkı tutundum.

-"Pekala. Deneyeceğim."

Başımı geri çekip üzerimdeki dala odaklandım. "Hayır denemeyeceksin evlat. Başaracaksın!" Bütün iç organlarımı titreten bir solukla ellerimi ağacın gövdesinden ayırıp ayağımın altındaki dalda dengemi sağlamaya çabalayarak sıçradım...

**
04.03.2015

Ufak siyah zile parmağımı uzunca bastırıp bekledim. İçeriden gelen seslere göre eğlence tavandaydı. Müzik; dans eden, gülen, konuşan insanlar, hatta belki kendi yatak odanda birlikte olanlar. Bunların birleşimi benim için her ne kadar dünyada cehennemi yansıtıyor olsa da Amerikalılar buna eğlence diyor ve bu tür hareketleri bir doğallık olarak görüyordu. Ve ben de oyunu kuralına göre-

Kapının birden açılmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp başımı dikleştirmeme fırsat kalmadan boynuma sarılan kollarla bir adım geriledim.

-"Seni özledim bebek!"

-"Heeey."

Sakin çıkarmaya çalıştığım sesimle beraber usulca sarı saçlara fısıldadım. "Şu anda yabancı bir kız olarak parti sahibine karısının önünde sarılmaktasın." Ardından gözüme arkadaki kalabalıktan diğer sarı kafalı Max ilişince de ekledim. "Ayrıca kendi kocanın da önünde."

Boynuma dolanmış kollar birden çözülüp gerileyince Amanda'nın sarı saçlarıyla çevrili kızarmış yanaklarını görebildim. "Heeey, ev sahibimize bir hoşgeldin demeyecek misiniz?"

Ani çıkışıyla tüm kafalar bize çevrilince dönüp göz kırparak mırıldandı. "Bundan sakın Sylvia'ya bahsetme!"

*
Yaklaşık yarım saattir süren ev partisinden boşalan tabakları çöpe atmak bahanesiyle çıkalı onbeş dakika olmuştu. Tabakları çöpe atmıştım da atmasına fakat o yere tekrar girebilmek için ilk önce iyice bir şarj olmalıydım. Ayrıca, şu sahte gülüş yüzünden ağrımaya başlayan ağzıma da bir çare bulmam şarttı.

-"Hey!"

Yumuşak sese karşılık başımı çevirmeden elimle oturması için yanımdaki çimlerin üzerine vurdum. "Hep böyle kabaydın zaten." Amanda alaycı sesiyle yanıma otururken bakışlarım önümdeki boş asfalttaydı.

-"Konuşmayacak mısın?"

Burnumdan verdiğim nefesle başımı ona çevirdim. "Daha ilk haftamda yaşamaktan bıktım Amanda. Söylesene umutsuz vakanın teki falan mıyım?"

Güzel sesiyle gülerken elini benimkinin üstüne koydu.

-"Nikita değil mi?"

Nemli olmasına aldırmaksızın çimlerin üzerine uzandım. "Nikita. Evet belkide sorunum odur."

Yeniden gülümserken elini yanağıma değdirdi. "En yakın arkadaşımın canının yanmasına izin verebileceğimi mi sandın sen?" Ardından kendisi benim yanıma uzanırken devam etti.
"Olanları Sylvia'ya anlattım. Onunla konuşacağını söyledi ki zaten dediğini yapmış bile baksana, sana partide tek bir söz bile söylemedi."

-"Hmm" olduğum yerde yeniden oturur pozisyona geçtim. "Fakat gözleri hala nefret dolu."

-"Merak etme atlatacaktır."

Bu sefer ben de ona gülümserken telefonuna gelen mesajla oturduğu yerden kalktı. "Max içeridekilerin beni sorduğunu söylüyor. Gitsem iyi olur. Ve, " eğilip yanağıma ufak bir öpücük kondurdu "biraz aklını dağıt. Ne biliyim birisiyle falan birlikte ol. İnan bana biraz dağıttığında herşey daha da kolaylaşacak."

Tanıdığım Amandanınkilerden uzak sözlerinin ardından ufak adımlarla eve doğru giderken kalkıp arkasından seslendim. "Peki ya sen Amanda, sen de rahat edebiliyor musun? Yaptıkların, burada bulunma amacımızı bile unutturabiliyor mu sana?"

Ani çıkışımla beraber arkasını dönüp uzunca gözlerime baktı. "Yapmak zorunda olduğun bir şeyi sorgulamanın sana bir faydası olmaz Gabriel, bu ancak seni günden güne eritir, ta ki geriye hiçbirşeyin kalmayana kadar. Bazı şeyleri boş vermeyi artık öğrenmelisin adamım!"