He Left Me • Louis Tomlinson

Chapter 3

*POV Julia*

Ik word wakker van mijn wekker die op 8:30 staat. Ik kan de slaap niet meer vatten dus ga ik maar uit mijn bed. Ik loop naar de douche en ga douchen ( nee duh ). Als ik klaar ben loop ik naar mijn kamer voor een trui en een joggingbroek, want ik moet nu toch alles inpakken.

Als ik klaar ben met mijn kleding, wat trouwens lang duurde pak ik al mijn dans spullen. De danslessen zijn voorbij want het is al bijna zomervakantie. Daarna kijk ik naar mijn schoenen, klinkt misschien raar maar ik heb alle kleuren all stars! Nou ja.... bijna allemaal. Ik denk dat ik deze kleuren meeneem: bordeaux rood, roze, wit, zwart, lichtblauw, en donkerblauw.

Nadat ik mijn 3/4 kledingkast heb ingepakt kijk ik naar een paar spulletjes op mijn bureau, er staat een foto van Louis en mij op, we hebben die foto genomen toen ik 12 was en hij 13 of 14. Er staat bij geschreven : Louis de Tommo Tomlinson en Juultje Puultje Brooks forever. Ik besluit het fotolijstje toch maar mee te nemen en stop hem in mijn handbagage voor in het vliegtuig.

Eenmaal beneden aangekomen ga ik toch maar eens ontbijten. Als ik de woonkamer in loop die ik Thomas voor de TV zitten. 'goodmorning Thomas'zeg ik 'goodmorning kiddo' en ik ga naast hem zitten. Na mijn ontbijt kijk ik hoelaat het is, het is nu 10:00 en ik bedenk me dat het maar slim is om me klaar te maken want ik moet daar al om 13:00 zijn.

Ik pak mijn setje kleding en trek het aan. Daarna doe ik mijn make-up, dit keer toch iets meer dan normaal want tjaa, ik krijg wel mijn diploma hé! :) Ik doe een beetje foundation op en maak een licht smokey-eye effect. 'Hmm, mooi gelukt.' zeg ik in mezelf. Ik krul de puntjes van mijn haar, doe nog even wat parfum op, pak een tasje en doe daar mijn mobiel/lipstick en portomonnee in.

Ik loop naar beneden en zie mijn ouders en Thomas ook in nette kleding zitten. 'Wauw schat wat zie je er mooi uit!' zegt mijn moeder. 'Thanks mam, jullie zien er ook niet verkeerd uit hoor!' 'Let's go!' onderbreekt Thomas ons "complimenten" gesprek. Ik pak nog gauw even mijn spijkerjasje en loop ook naar de auto.

Aangekomen op school zijn letterlijk OVERAL mensen, mensen in heeeeeele nette kleding, mensen zoals wij, en mensen die het geen ene fuck kan schelen dat hun zoon of dochter geslaagd is. Ben ik even blij dat ik ouders heb die blij voor me zijn!
We lopen met z'n alle naar de aula, eenmaal daar aangekomen staan er overal stoelen die bijna bezet zijn.
Alleen de achterste stoelen zijn nog vrij. Als iedereen zit begint de directeur met zijn lulverhaal.
'En nu de diploma's' zegt de directeur. 'Voilet Anderson.' Owh het gaat dus op volgorde van achternaam. 'Alice Apple.' Ha mooie naam!

'Julia Brooks.' Ik loop naar voren en krijg mijn diploma. 'Gefeliciteerd Julia.' zegt de directeur. 'Dankuwel meneer.' Ik zet een handtekening en ga achterop het podium staan waar de andere studenten ook staan. Als iedereen is geweest worden er foto's gemaakt terwijl wij onze hoeden omhoog gooien.

Ik tweet nog gauw even :

@JuliaBrooks: geslaagd! Ben zo blij! Nu samen met beste naar Londen.❤ @LivJones

*2 uur later*

Het is nu 5 uur en ik zit met Liv, Hannah en Eric in mijn slaapkamer, die behoorlijk kaal is. 'Kijk eens waar we nu zitten, 4 jaar geleden zaten we in eind van de 2e en nu zijn we gewoon geslaagd!' roept Hannah uit.
'Ja ik ben zo trots op ons allemaal!' zegt Eric. 'Maar nu moeten we elkaar helaas verlaten.' zegt Liv. 'Ja, maar we gaan zo vaak mogelijk overvliegen. En jullie kunnen op mijn verjaardag komen! Het is nu dinsdag en ik ven zondag al jarig! Zondag 28 juli.' zeg ik hyper. 'Wat denk jij dan! Tuurlijk komen we naar je verjaardag!' zegt Eric en trekt me in een knuffel. We kletsen nog over ditjes en datjes, en na een tijdje roept mijn moeder dat het ijs is om naar het vliegveld te gaan. We lopen naar buiten en stappen in de auto.

Eenmaal aangekomen op het vliegveld pak ik mijn 2 koffers en loop naar binnen. Terwijl Liv afschijd neemt van haar ouders doe ik dat bij mijn ouders en Thomas. 'Dag mam, ik ga jullie missen!' 'Wij gaan jou ook missen schat! Succes op school, die begint maandag al toch?' 'Ja mam, die begint maandag na mijn verjaardag.' Ik geef ze allemaal een dikke knuffel. 'Dag schat ik ga je missen.' zeg mijn vader. 'Ik ga jou ook missen pap, ik ga jou ook missen.' zeg ik met tranen in mijn ogen. Daarna loop ik naar Thomas. 'Doei kiddo.' zegt hij. 'Dag grote broer, ik ga je missen.' 'Ik ga jou ook missen kiddo. En als je in aanraking komt met die klootzak, bel mij dan.' 'Zal ik doen Thomas.'

'Doei, we gaan jullie heel erg missen!!' roepen Liv en ik naar onze familie. We checken en en zien dat we nog een klein uurtje hebben voordat het vliegtuig vertrekt. We hebben gelukkig al wel al onze koffers ingeleverd dus daar hoeven we ons geen zorgen meer over te maken. We lopen nog naar een paar winkeltjes maar vinden niet iets leuks. Opeens zie ik de jamin ( A/N dat is een snoepwinkel, wist je waarschijnlijk wel maar oké. ). 'KOM KOM KOM LIV WE GAAN NAAR DE JAMIN!!' roep ik. Liv lacht en we rennen er samen heen. Ik kies een zak snoep en een reep pure chocolade uit en reken het af, Liv heeft ook snoep en chocola. "De vlucht Nederland-Londen vertrekt in 10 minuten, we verzoeken u om naar het vliegtuig te gaan" word er omgeroepen. 'Nou let's go!' zegt Liv.

Als we in het vliegtuig zitten kijk ik naar buiten. De laatste paar minuten in Nederland. Een paar minuten later stijgt het vliegtuig. 'Vaarwel Nederland, Hallo Londen.' fluister ik.

--
*POV Louis Tomlinson*

Ik zit in de auto kijkend naar een fotolijstje, op dat fotolijstje staan mijn vroegere beste vriendin en ik. Mijn Juultje Puultje, Honey en Kiddo, ik heb haar verlaten omdat ik dacht dat het beter was voor ons beiden. Maar in mijn geval is dat nooit goed geweest, voor haar vast wel, ze zal me wel nooit meer willen zien. Maar nu kan ik haar eindelijk opzoeken, na 4 lange jaren.

Aangekomen bij haar huis stap ik uit de auto, ik tril van top tot teen en ik zweet me kapot. Ik loop langzaam naar de deur. Oké na 5 minuten sta ik eindelijk voor de deur, en bel aan. 'Fff rustig Louis.' spreek ik mezelf aan. Er word open gedaan door een wat oudere vrouw, ik denk dat ze rond de 50 jaar is. 'Wat kan ik voor je doen jongeman?' vraagt de vrouw. 'Ehmm ja, is Julia Brooks thuis?' vraag ik. 'Het spijt me jongeman maar die zijn 4 jaar geleden verhuisd, ik weet niet precies waarheen maar ik weet wel dat haar hele gezin naar een ander land is verhuisd.' krak, dat was mijn hart. 'Weet u misschien waarom ze zijn verhuisd?' vraag ik . 'Ja, volgens mij zijn ze verhuisd omdat dat meisje het niet meer aan kon, volgens mij had haar beste vriend haar verlaten.' 'Oh, oké bedankt voor uw tijd maar ik moet nu echt gaan. Dag mevrouw.' 'Dag jongeman succes met zoeken.' 'Dankuwel.' Ze sluit de deur en ik loop naar de auto, met in mijn gedachte: Ik ga haar nooit meer vinden, ik ga mijn Juultje nooit meer vinden. En met die gedachte rijd ik weer naar Londen.

++++++++++++++++++++++++++++
Heei peepz,

Ik vind het echt fijn dat mijn boek in 2 dagen al 60 keer is bekeken. Ik ga mijn best doen om zo vaak mogelijk delen te plaatsen.

Love XMarije❤👻

Bewerkt op 6 augustus 2016.