(Şafak Serisinin 2. Kitabıdır.)
Koyu kızıla boğulmuş bir hikayenin baş kahramanlarının kanından gelen gençler...
Hayatları boyunca dostluk, aile, sevda, umut ve destek olmanın anlamını büyüklerinden öğrendiler.
...
Neden 25 Haziran biraz onu konuşalım, merak edenler lütfen aşağıdaki bilgilendirmeyi es geçmesin...
Merhaba arkadaşlar... Haftalar hatta iki aydır benimle birlikte heyecanlanarak beklediniz... O gün geldi çattı. Kalbim öyle hızlı ki kırgınlığının ağrısı bir o kadar büyük. Benim için 25 Haziranın özel olduğunu bilmeyen kalmamıştır sanırım. Şafak Sökerken'i yazdığımda onlarla üzüldüm onlarla güldüm, sizler de bana eşlik ettiniz... Öyle ki bittiğinde ne ben tutabildim göz yaşımı ne de sizler, hele yorumlarınızı okuduğumda hıçkırarak ağladığım oldu... Evladım gibi olmuştu hikaye resmen ve karadenizkiziyum ın destekleriyle yeni jenerasyona başladım. Sizleri beklettim, merakta bıraktım, heyecanlandırdım ama değdiğini umuyorum.
25 Haziran... Bundan bir yıl kadar önce bana hiç bir şey ifade etmeyen tarihte şimdilerde canımdan can koparır gibi bir duyguya sürükleyen insanın doğum günü için heyecanlanmam işten değil doğrusu... Ki ben kendi doğum günümde böylesine heyecanlanmam... Öyle ki ilk önce ona basit bir 'İyi ki doğdun' mesajı atıp daha sonra yüzümdeki kırık tebessümle sizlerin arasına geldim... Çoğunuz bilirsiniz ki aşka inanmayan ben amansız bir hastalıkmış gibi bir o kadar da sevgiye inanırım... Bunu, hislerimi, hatta yazdığım satırları dahi bilmese de iyi ki gelmiş bu hayata dediğim adam şuan kilometrelerce uzağımda... Bu can sıkıcı durumu bir kenara bırakıp onunla konuşmaya başladığım zamanları gözden geçirdiğimde yer yer kahkaha dahi atıyorum. Akıllanmaz, uslanmaz, depresif, hatta can sıkıcı beni kahkahalara dahi boğduğu anlar bir bir görünüyor gözüme... Kalbimdeki amansız çarpıntıyı iki üç mısra ile sağlaması olağan üstü bir durum gibi geliyor... Sarhoş olduğumda hem içme diye kızıp hem de ağlayacağım diye korktuğu günleri, hayallerimizi sıkılmadan paylaştığımız anları, basit kıskançlıklar yapmadan adam gibi kıskanmasını, telefonda ilk sesini duyduğum anda gırtlağımdan tutun iç organlarıma kadar kurumayı nasıl izah ederim bilmiyorum... Hiç kimseye naz yapmamış, klişe kız triplerini bu zamana kadar kimseye göstermemiş ben ona trip atmışken sessiz bir vedanın yükünde kaybolmanın imkansız acısını açıklayamam... Vuslat'ın en büyük öğrettiği şey sevgisiz insanın aslında yenilmiş olduğuyken gerçekten yenildim mi dememek için efor sarf ediyorum resmen...
Demiş ya Turgut Uyar ; 'Şuramda bir şeyler var, sahiden bir şeyler var, haykıramadan anlatamam' diye o misalim bende... Haykırsam tam olacak ancak satırlardan başka bir şey yapmıyorum... Neyse, bu hikayeye sebep olan herkese sonsuz teşekkür ediyorum... İçimden kopanları götürene de İYİ Kİ DOĞDUN diyorum... Gerisini de zamana bırakıyorum...
Yanlış yazılmış kelimelerin savaşı gibi içimdeki yıkım ama siz bana bakmayın...
Ulaşmak isteyenler için;
Instagram: biceruvar
Snapchat: biceruvar
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
