Kadın Düşmanı

18.BÖLÜM"evlenmek istiyor"

30.08.2022

Keyifli okumalar🌸

---------------------

26 Kasım 2015

Bir bedevinin peşine takılmış gibiydim.Düştüğüm çölde sanki tek umudum gibiydi.Sanki tek varlığım gibi...Son sözlerinde bile acı çekiyordum bir daha konuşmayacak, sesini duyamayacağım diye.Oysa ki her başlanılan konuşmanın bir sonu olur iyi ya da kötü.
Yüzüne baktığımda gördüğüm tek yaşam kaynağımdı.Onsuzluk düşünülemeyecek kadar acıydı.Her buluşmamızda, her konuşmamızda hatta onunla kurduğum hayallerimde yanımdan bir milim ayrılması bile acı verirdi.Belki hala öyle.Ama insan alışıyor bazı boşluklara.Onun bende bıraktığı boşluk büyük ama doldurması imkansız değil.

Onu hatırlatan her şey yakıyordu yüreğimi.Ona ait hiç bir şey kalmadığı halde hatırlatan çok şey vardı.Sayısızca geliyor bazen.Gözümü kapattığımda bile onu hatırlatan çok şeyle karşılaşıyorum.Ama yenmeye başlıyorum.Azar azar hafifletiyorum üzerimdeki etkisini.Onun etkisinden sıyrılmama az kaldı.Yine hiç bir kadın gözümde masum değil.Olmaması gerek ama bazen öyleymiş gibi hissediyorum, hissettirene karşı...

Yazdığı satırları teker teker okuyan Bora, son cümlesine takılı kalmıştı.'Olmaması gerek ama bazen öyleymiş gibi hissediyorum, hissettirene karşı...'

Sarsılan beyni etki ediyordu bedenine.Elinden kayıp düşen kaleme kocaman gözlerle bakıyordu.'İçimden geçenler bunlar mı? Bunları mı düşündüm? Hissettirene karşı...'

Sert soluklar alıp verirken kafasındaki sesler konuşmaya başlamış, içini daraltan, karanlığa hapseden öğütler sıralıyorlar.Şeytanların öğütleri çok yakacak, çok şeyi yok edecek sözlerle doluydu.Bora'nın aşmaya çalıştığı geçmişini aşsa da bu sesler onu affedilmeyecek sona sürüklüyor.

'Onu soluklarından başlayarak kanını emerek sömüreceksin!'

'Seni ayakta tutan şey acı vermek olacak!Seni sende yok edenleri yakacaksın!'

'Acıma!O sana acımadı!Onun yüzü olmasa da ruhu hep farklı bedenlerde, unutma!Bunu sakın unutma!'

Kafasını hızla sallayıp soyutlanmaya çalıştı seslerden.Defteri alıp odasına geçti.Odasındaki büyük konsolun ikinci çekmecesini açıp albümlerin olduğu defterin üzerine koydu.Kalemide yanına koyup çekmeceyi kapattı.Yatağına oturup kollarını dizlerine koydu.Kafasını ellerinin arasına alıp düşüncelerini yok etmek istedi. Başaramayınca da komedinin üzerinden telefonunu alıp rehbere girdi.Duraksadı.Kimi arayacağım?Kimi istiyordu yanında?Ali?Ömer?Can?Hayır onlar değildi.Biliyordu Bora kimi araması gerektiğini.Ama gururu bir kadına yenik düşemeyecek kadar çoktu.Rehberden çıkıp kapattı telefonunu.Komedinin üzerine koyacakken dayanamayıp tekrar eline aldı.Rehberi açıp aradı Ahsen'i hiç düşünmeden.

Çaldı çaldı çaldı...

"Alo."

'Soluklarından yok edeceksin!Kalbinden vuracaksın!

Duymak istemediği ama sanki ihtiyaç duyduğu sesi işitti kulakları, şeytanlara inat.Ne demesi gerekiyordu şimdi?Düşünmemişti ki hiç.Kurumuş dudaklarını ıslatıp "Rahatsız etmiyorum değil mi?" dedi.Sonra yüzünü buruşturup, bu kadar duyarlı olmasına kızdı.Onun hala bir kadın olması ve ona yapmak istediği planı unutması sinirlerini bozuyordu.O planın ne kadar adice ve saçma olduğunu düşünmesi bunları örtbas etmeye yetiyordu.Yine de bir parçası hala o intikam peşimde koşması için ısrarcıydı.