Kadın Düşmanı

29.BÖLÜM-Part 1

23.02.2024

Keyifki okumlar...

Önceki Bölümden Alıntı...

"Zeliha ıslanmışsın sende." Çiğdem endişe ile arkadaşına söylendi. Bora'nın kenara çekilmesiyle Zeliha'yı kolundan tutup içeri çekiştirdi. "Bugünde herkesin yağmurda ıslanacağı tuttu."

Zeliha onu umursamadan "Çiğdem ben çok kötü bir şey yaptım." dedi. Derdi büyüktü. Hem de çok büyüktü.

"Ne oldu?"

Ali ve Bora çoktan evden çıkmışlardı. Ali "Canım biz gidiyoruz. Her şey için teşekkür ederiz." dedi.

Onlar ile kısaca vedaşlatıktan sonra kapıyı kapattı Çiğdem. Merakla salona geçen Zeliha'ın ardından "Endişeleniyorum Zeliha. Ne oldu? Ne yaptın?" dedi.

Tüm bu konuşmaları odasından dinleyen Ahsen, Bora ve Ali'nin gitmesini beklemişti. Onların gittiğini anladığında odasından çıkıp salona geçti. Zeliha'ın sözlenden dolayı o da endişelenmişti.

Zeliha ise Çiğdem'e derdini anlatacakken içeri giren Ahsen'le duraksadı. Onu gördüğünde kaşlarını çatarak "Ya sen nasıl mahallenin ortasınsa o adamla öpüşürsün?" dedi. Ona kızgınlığı yaptığı şey yüzünden değildi. Mahallede böyle bir şeyi yapması demek hiç unutulmayacak dedikodulara neden olabilirdi. Son zamanlarda dedikodular yüzünden zor günler geçirmiş. Üstüne bir de hu durum eklenirse çok daha fazla üzülecekti. "Ahsen." dedi ona ne tepki vereceğini bilemeden arkadaşına ılımlı yaklaşmaya çalıştı. "Ümit'te yanımdaydı."

Ahsen abisinin adını duyduktan sonra endişeyle arkadaşına bakakaldı. Abisi görmüş müydü onu? Hiç görmesini istemediği halde hem de!

*****

Kalbimin üstünde büyük bir endişe bulutu gezinmeye başladı. Zeliha'nın sözleri ellerimi titretirken bir taraftanda soğuk terler dökmeme neden oluyor. Koltuğa bedenimi boş bir çuval gibi bırakıp endişeli gözlerimi arkadaşımdan bir an bile çekmedim. İçime kaçan sesle "Abim gördü mü?" dedim.

Zeliha sıkıntıyla kendini Ahsen'in karşısındaki koltuğa bırakarak "Görmedi." dedi.

"Ahsen sen Bora'yla öpüştün mü?"

Utançla gözlerimi Çiğdem'e çevirip dudaklarımı büktüm ağlamaklı bir halde. "Çiğdem ben sanırım şey oldum..."

Çiğdem merakla kaşlarını kaldırıp "ne oldun?" dedi.

Sertçe yutkunup bir şeyler söyleyecekken yüzüme fırlatılan yastıkla susmak zorunda kaldım. Zeliha sinirli bir tavırla "Aşık oldu ne olacak?" dedi.

Sözleri Çiğdem kadar benide şaşırtmıştı. Bu kadar açık bir dille söylenmesini beklemiyordum. Hem öyle şey olmamıştım ki.

"Ne? Sen Bora'ya aşık mı oldun?" Çiğdem şaşkın olsada suratında anlamsız bir gülümseme vardı.

"Yok öyle bir şey." dedim geçiştirerek. Zeliha'ya dönüp "Abim görmedi değil mi? Eminsin yani." dedim içimdeki endişe hala daha geçmemişti.

Zeliha sözlerime ağlamaklı bir ifadeyle baktı. "Ahsen..." dedi sıkıntılı bir halde. İyice merak etmiştim ne olduğunu. "Ben çok kötü bir şey yaptım."

Zeliha elleri ile yüzünü kapatıp "Aptalım ben! Aptal!" diye yakındı kendine.

Zeliha'nın haline endişe edip yanına geçtim. "Zeliha korkutuyorsun bizi. Ne oldu?"

Çiğdem'de yanımıza gelip ortadaki sehpaya oturdu. "Güzel arkadaşım söyle neler oluyor?"

Elini yüzünden çekip sıkıntılı bir ifadele önce Çiğdem'e sonra bana baktı. Yüzündeki sıkıntıyı kızgınlık alırken gözleri bendeydi. "Ümit peşimden geliyordu. En son tartıştığımız için özür diliyordu. Bende durmadım. Önüme geçti. Yanlış anladığımı öyle söylemek istemediğini falan dedi. O sırada siz arkasında öpüşüyordunuz." dedi. Elim bir anda panikleyen kalbime gitti. "Gözlerim şok bir halde size odaklanmışken Ümit 'Nereye bakıyorsun?' dedi. Tam dönecekken tuttum yakasından şey yaptım."