Angst.

deel 4

Amber's moeder hoort, ziet en zwijgt als het kleine meisje mishandeld wordt. Haar angst is groter dan haar moedergevoel. Maar Amber vindt haar moeder lief, heel lief zelfs, want als ze uit school komt, zit haar moeder altijd aan de tafel te wachten met thee en zet ze een blauwe koektrommel met mariakoekjes op tafel. Van die lekkere droge koekjes die ze heerlijk in haar thee kan soppen. Haar moeder vraagt steeds met een zachte en belangstellende stem: 'Hoe was het op school, schat, heb je een fijne dag gehad?' En dan vertelt Amber wat ze allemaal gedaan en geleerd heeft. De warmte van de thee dringt door het glas en als ze een slok neemt, voelt ze de warmte ook vanbinnen. Wat voelt het fijn dat ze eindelijk wat aandacht krijgt! Op school is ze een heel stil en verlegen kind, eigenlijk net als haar moeder: ze is er wel, maar ook weer niet. Niemand wil met haar bevriend zijn.
Amber blijkt wel over een goed stel hersens te beschikken en het leren gaat haar gemakkelijk af. Maar ze wordt ouder en haar ouders leggen de lat steeds hoger: als Amber geen tienen haalt voor alle vakken, krijgt ze straf. Ze is niet zo goed in rekenen, dus oefent haar vader soms urenlang sommetjes met haar. Ze gaan samen aan tafel zitten en haar vader schuift tegen haar aan. Ze ruikt zijn adem. 'Schrijf op,' zegt hij. '66 + 44 - 22 + 88.' Amber schrijft het op. De 66 en 44 onder elkaar, dan optellen. Haar vader kijkt gebogen over het schrift mee. Amber is bang dat ze een fout zal maken en dat hij haar zal slaan. Ze voelt dat haar hand een beetje trilt. Met ingehouden adem telt ze op. '100.' Ze hoort niets, dus gelukkig, het is goed. Dan gaat ze verder.