Angst.

deel 2

want ze is een verrader. Ze had beloofd om het aan niemand te vertellen en toch is ze gaan praten. Haar veiligheid is dus niets anders dan verraad. Wie weet gaat haar vader nu haar moeder pijn doen in plaats van haar. Als dat gebeurt, is ze nog schuldiger. De directeur en zijn vrouw zijn ontzettend aardig voor haar, maar juist daardoor voelt Amber zich onveilig. Er is nu niemand meer die haar helpt om het slechte uit haar te halen, dit kan nooit goed zijn. Ze krijgt heftige buikpijn en kan nauwelijks op haar benen staan. Ze heeft zo veel pijn dat ze niet eens een klein stukje kan lopen; de directeur tilt haar op en brengt haar naar de auto. Zijn vrouw gaat ook mee. De tocht naar het ziekenhuis is een hel, Amber voelt elk bobbeltje in de weg. Ze wil het uitschreeuwen van de pijn, maar ze houdt zich koest.

In het ziekenhuis leggen ze haar op een bed. Er komt een dokter, die aan haar buik voelt. 'Dit is geen blinde darm,' hoort ze hem zeggen. 'We maken ons zorgen omdat Amber steeds ongesteld is,' zegt de vrouw van de directeur. De dokter wil hen even apart spreken. Ze praten even verderop op een gedempte toon. Amber hoort alleen losse woorden. 'Niets', 'sporen', 'seksueel misbruik'. Haar hart begint weer te bonken. Hebben ze een verband ontdekt? Ze wordt toch niet meer misbruikt? Waarom gaat dit allemaal nog door? Eenmaal thuis wil de directeur met Amber praten, hij hoopt dat ze hem inmiddels genoeg vertrouwt om iets los te laten. 'Wil je terug naar je ouders, Amber?'

Ik weet het niet.' 'Je bent steeds ongesteld, dat is niet goed, dat weet je?' 'Ik weet het.' 'Maar hoe komt dat?' Amber haalt haar schouders op. 'Is er sprake van incest?' De blik van Amber gaat naar beneden. Ze heeft zichzelf voorgenomen om deze vraag nooit te beantwoorden. Ze wil haar ouders niet verraden. Dat kan de situatie alleen maar erger maken. 'Vertel me nou wat er aan de hand is, waarom ben je zo stilletjes en teruggetrokken?' 'Ik ben gewoon zo.' 'Een schoolvriendin van jou vertelde me dat je een tijdje geleden voor een bus

wilde springen. Dat doe je toch niet zomaar? Er moet iets ernstigs zijn gebeurd.' Hoe de directeur het ook probeert, Amber houdt haar mond dicht. Als ze vermoedens hebben is dat prima, maar ze gaat echt niet zelf haar ouders verraden. In die periode spreekt de rechter een ondertoezichtstelling uit. Dat betekent dat Amber een gezinsvoogd krijgt. Ze moet wel terug naar huis. De directeur is laaiend op Jeugdzorg. 'Dat doen jullie toch niet? Waarom denken jullie dat dit meisje voor haar ouders vlucht?' 'Dat weten we niet.' 'Dat weten jullie niet! Alleen omdat ze niet zelf durft te vertellen dat ze verkracht wordt, sturen jullie haar naar de verkrachters terug. Hoeveel aanwijzingen