SNIPER ASSASSIN

Chapter Seventeen

Axel

As usual, maaga akong nagising, kiss my baby's pictures at nag-ayos ng sarili, bumaba sa dining area. Nadatnan ko na doon ang buong pamilya ko. Nasanay na rin sila sa maaga kong pag-gising. Nagbatian kami ng 'Good mornings'. Umupo na ako at uminom lang ng kape.

"Hmmm, kelan ba namin makikilala ang babaeng nagpabago sa iyo, honey?" nakangiting tanong ni mommy.

"You won't regret mom, for sure, you'll gonna like her too." biglang sabat ni ate. Ibinaba naman ni daddy ang newspaper na binabasa nito, tumingin kay ate at ngumiti...

"Looks like someone met her already." tukoy niya kay ate Reese. Tumango at ngumiti naman si ate.

"Her name is Nikki." pagdidiin ko sa 'her' nila.

"Well, then, Mom and i want to meet Nikki too." nakangiting sabi sa akin ni daddy, napatingin ako kay mommy at ngumiting tumango din siya.

"Yeah, one of this days, i will formally introduce my baby to you." sabi kong nakangiti.

Nagpaalam na ako, alam na nila na sa school ako magbi-breakfast at sumakay sa trailblazer ko. Susunduin ko pa si Nikki. Nagmaneho ako papuntang village nila, tumango sa guard at dire-diretsong pumarada sa unit ni Nikki.

Hopped on the hood and run towards the door. Kumatok ako sa pinto at si Erwin ang nabungaran ko, medyo nagulat pa siya but he give way para makapasok ako sa loob.

Nakatayo na sa sala si Nikki at balisa. Napakunot-noo ako at agad lumapit sa kanya. Umiiwas siya ng tingin kaya pilit kong hinuli ang mga titig niya. Masuyo ko siyang hinawakan sa braso.

"Something's wrong?" tanong ko.

"Ha, w-wala. Bakit m-mo naman n-naitanong iyan?" sabi niya, stammer pa more, baby.

Tumingin siya sa akin at pilit na ngumiti. Tinitigan ko siyang mabuti, pilit kong hinahanap sa kanyang mga mata ang sagot. Pero wala akong makuha, napabuntong-hininga ako at ngumiti na rin. I held her left hand and intertwined our fingers again. 'Sarap lang sa pakiramdam'

"Let's go?" tanong ko. Tumango naman siya. Lumabas na kami, inilock naman ni Erwin ang pintuan at nagfist bump kami habang nagtatanguan.

Nakarating kami sa university at diretso sa canteen kung saan naghihintay na ang buong tropa. Inihatid ko muna si Nikki sa table at bumalik sa counter at umorder.

Kumakain na kami ng makarinig kami ng announcement. May mga speaker sa lahat ng panig ng university, para marinig lahat ng mga student kung saan man sila naroroon, ang mga announcement.

Suspended ang klase kasi magsasagawa daw ng fogging all around the university. May na-dengue daw kasing apat na student sa IT department.

Nakisigawan kami sa mga naghihiyawang mga student. Nag-appearan at nagtatawanan. Tsss, may na-dengue na nga, mga natuwa pa. Pero siyempre natuwa kami kasi walang klase.

Napansin kong napakagat sa ibabang labi si Nikki ng makipag-appear sa kanya si Mikha. She looks hurt. At napansin kong parang may bandage ang right hand niya na pilit niyang itinatago sa long sleeves na hoodie with thumb holes. Masuyo kong hinawakan ang right hand niya at marahang pinisil.

"Aray, goodness naman Axel." sabi niyang kumunot-noo. Napatingin sa amin ang buong tropa. Ini-angat ko ang kamay niyang hawak-hawak ko pa din.