SNIPER ASSASSIN

Chapter Twenty Five

Dahil mabilis ang pagpapatakbo ni Lorri, nakarating kami sa subdivision agad. Full force kong hinila ang kamay ko sa pagkakahawak ni Axel. Agad kong dinampot ang baril at bag sa paanan at mabilis na bumaba ng van.

Agad akong umakyat sa porch, ibinaba sa floor ang bag at ipinatong ang baby ko. Kinuha ang susi sa likurang bulsa ng pantalon ko. Ipinasok sa keyhole and turn the knob, na agad kong nabitawan ng hawakan ni Axel ang kamay ko. Itinulak ko siya.

"Diba sinabi kong umalis ka muna." galit na sabi ko. Hindi ba niya maintindihan, kailangan kong mapag-isa.

"Baby, please. Huwag ka namang magalit. Nagawa ko iyon dahil mahal na mahal kita." sabi niya pilit hinahawakan ang mga kamay ko, namumuo na naman ang mga luha niya.

"Shit, Axel. Ano ba ang hindi mo maintindihan? Umalis ka muna." malakas na sabi ko habang itinutulak tulak siya pababa sa porch.

"Nikki, pakinggan mo muna..." biglang sabi ni Lorri na nakatayo na sa ibaba ng hagdan.

"Don't start with me, Lorri. Isa ka pa, hindi mo magugustuhan kung anong magagawa ko sa 'yo para tumahimik ka." sigaw ko sa kanya. Yes, i pity her. One on one kami, baka magkabali-bali ang mga buto niya o isang upper cut lang tulog na siya.

Wala siyang alam sa martial arts. Kaya lang naman siya naging asset, dahil may nabuko siyang isang member ng organization na trinaidor si Big Boss. At ang taong iyon matagal ko ng napatay.

"Baby, ako ang sisihin mo. Wala siyang kasalanan. Just hear me out please. We can work this out." biglang sabi ni Axel. Kinuha niya ang chance ng na kay Lorri ang attention ko. Agad siyang nakalapit sa akin at niyakap ako.

Pilit akong kumakawala sa pagkakayakap niya. Damn, why he's made of stone? Nanatili kaming ganoon hanggang mapagod ako. He take the chance para ikulong ang mukha ko sa palad niya.

Nagkatitigan kami. Damn 'my baby is crying' na lalong nagpalambot ng puso ko. Then he kiss me, a deep kiss even bit my lips, wanting to take all the pain away. For a moment, i give in. But i have to face the reality.

Malakas ko siyang itinulak, napabaladra siya. Mabilis kong dinampot ang baril kasama ng bag. Kinuha ko din ang floormat at ang spare key at dali dali pumasok sa loob. Closed and locked the door behind me. Napadausdos at napasalampak ako sa sahig.

"Baby, please let's talk." pagmamakaawa niya habang kinakatok ang pinto.

"Open this fuckin' door." sabi niya at kinalampag ang pintuan. Napapikit at napayuko ako sa mga braso ko at tahimik na umiyak.

"Nikki, baby, just listen to me, we can work this out." umiiyak ng sabi niya sa likod ng pintuan.

"Axel, i think you should give her time and space. She needs to be alone." narinig kong sabi ni Lorri.

"No. Im not going anywhere hanggang hindi niya ako kinakausap, hanggang hindi namin naa-ayos ito." sabi niya. "You go, labas ka na sa away namin." sabi pa niya.

"Nikki, i'll go ahead, i'm sorry. Please talk to me if you're ready." sabi ni Lorri sa labas at maya maya ay narinig ko na ang papaalis na sasakyan. Dahan-dahan akong tumayo sa pagkakaupo, bitbit ang baril at bag, tumaas sa kwarto ko.

Pasalampak akong naupo sa kama at sinimulang alisin ang mga nakakabit sa baril ko, ibinalik ko lahat sa black bag at itinago siya sa secret place. Pumasok sa banyo, inalis lahat ng damit at tumapat sa shower habang nakapikit.

Ang bilis ng mga pangyayari. Ayaw mag sink-in lahat sa utak ko pero parang sine na dumaloy lahat sa isipan ko ang nangyari kanina. Napaiyak ako sa sobrang sakit, napaupo sa bathtub at niyakap ang mga tuhod ko.