Just Love Me ~Teen Wolf

Uwierz mi, mała.

Zbliżała się pora lunchu. Właśnie zamykałaś swoją szafkę po włożeniu do niej tony książek, kiedy poczułaś jak ktoś łapie cię w pasie. Odwróciłaś się i spojrzałaś Stilesowi w brązowe oczy. Obdarowałaś go pytającym spojrzeniem. Brunet uśmiechnął się do ciebie i cmoknął lekko w usta. Był zazdrosny, czułaś to. Mimo wszystko zaśmiałaś się i oddałaś pocałunek, tym razem go pogłębiając. 

-Zrywamy się z lekcji księżniczko? -odgarnął ci z twarzy kosmyk włosów. Byłaś zaskoczona tym co właśnie powiedział. Zbliżał się koniec roku, mieliście na głowie masę egzaminów końcowych, w końcu wkraczaliście w dorosłość, kończyliście szkołę. To do niego nie podobne.

-Po prostu nie chcesz żebym poszła na lunch z Theo, prawda? -chłopak lekko się zaniepokoił, na jego twarz stopniowo wlewał się różowy rumieniec. Przeczesał nerwowo włosy i oparł się o szafki. Było widać, że rozmyśla nad odpowiedzią. Zamknął oczy i zmarszczył czoło.

-Może -powiedział powoli je otwierając i czekając na twoją reakcje. Zaśmiałaś się. Też oparłaś się o szafkę, tak aby wasze twarze były na równym poziomie. 

-Jesteś kochany -dotknęłaś ręką jego policzka. -Ale nie musisz być zazdrosny o byle co.

-Byle co? -wyglądał jakby się zadławił. -Podobasz mu się, widać to na kilometr! -krzyknął. Na szczęście korytarz był już opustoszały. Ludzie byli na lunchu. -On się przed niczym nie cofnie, uwierz mi mała. Tym bardziej,  że nienawidzi mnie i... i całego naszego stada. Ma w dupie czy coś do siebie czujemy czy nie -krew zaczynała napływać do jego głowy, zrobił się zły. Tak, że miałaś uczucie, że zaraz z jego uszu i nosa wyleci para. Wtuliłaś się w jego umięśnioną klatę. Stiles nie wiedział co zrobić, położył dłonie na twoich udach. Czułaś jak jego oddech się uspokaja, serce zwalnia. 

-Kocham cię -wyszeptałaś w materiał jego bluzy. Miałaś wrażenie, że nie usłyszał. Oderwałaś się od niego i stanęłaś metr od chłopaka. -Ty mnie też? -Brunet wyglądał jakbyś wyrwała go z głębokich przemyśleń. Nagle jak szalony krzyknął -Tak!

Spojrzałaś na niego zakłopotana. Nieco przeraziła cię jego dzikość.

-Stiles, wszystko w porządku? -zapytałaś mrużąc oczy. Chłopak schował twarz w dłoniach. Pokiwał głową i ruszył w stronę wyjścia ze szkoły. Stałaś jak zamurowana. O co tym razem chodzi? Czas mijał jak w zwolnionym tempie. Drzwi właśnie zatrzasnęły się po wyjściu chłopaka z budynku. Nagle oprzytomniałaś i pobiegłaś za brunetem. Kiedy wyszłaś, zobaczyłaś jak ten wsiada do swojego jeepa. Rzuciłaś się w jego stronę i wsiadłaś do pojazdu akurat wtedy kiedy zapalał silnik. Popatrzył na ciebie nieco przerażony. Zorientowałaś się, że wyrosły ci pazury. Kiedy popatrzyłaś w boczne lusterko, ujrzałaś swoje świecące oczy. Próbowałaś to opanować. 

-O co chodzi, Stiles? -wyprowadził cię z równowagi. I to porządnie. Chłopak popatrzył na ciebie.

-Nie wiem -odpowiedział cicho i odwrócił od ciebie wzrok.

-Nie wiesz?! -aż zerwałaś się z siedzenia. -Taka afera o to, że nie wiesz?!

Stiles popatrzył na ciebie smutnym wzrokiem. Tak cię to bolało. Nie wiedziałaś o co chodzi więc nie mogłaś nic zrobić. Chłopak nie zachowywał się naturalnie, martwiłaś się o niego. 

-Idź do Theo -powiedział. -Pewnie czeka.

-Zwariowałeś?! Stiles nie wiem o co ci chodzi, ale teraz, do cholery cie tu nie zostawię! -Brunet przeszył cię wzrokiem. Nachylił się w twoją stronę, patrząc ci w oczy i otworzył twoje drzwi.

-Idź! -krzyknął.

-Stiles! -wypchnął cię z jeepa. -Stiles do cholery! -czułaś jak łzy wypalają ci ślady w policzkach. Nic nie mogłaś już zrobić. Chłopak trzasnął drzwiami i odjechał spod szkoły. Usiadłaś na krawężniku i szczepiłaś twarz z kolanami. Nie zamierzałaś się ruszać. Usłyszałaś szelest. Ktoś usiadł obok ciebie. 

-Wszędzie cie szukałem -Theo szturchnął cię łokciem. Popatrzyłaś na niego, twoje błyszczące oczy odbiły się w jego tęczówkach. O nie! Nie może się dowiedzieć! Nie mogłaś powstrzymać łez, a Theo zamiast zwrócić uwagę na twoje oczy, zwrócił uwagę na to, że płaczesz. -Mała...

Zerwałaś się na równe nogi.  Otrzepałaś spodnie. -Źle się czuję -wyszeptałaś i odwróciłaś się aby odejść. 

-Innym razem, Theo -zaczęłaś biec w stronę domu Stilinskich. Czułaś jak chłopak odprowadza cię wzrokiem.

 Zanim się obejrzałaś, byłaś już bod budynkiem. No tak, przecież jesteś wilkołakiem... Samochodu Stilesa nie było na podjeździe. Ciekawe gdzie pojechał.