Fight For Nullity (Zayn Malik|Fan Fiction)

Arkamdan gelen sesle adımlarımı daha da hızlandırdım. Neden gece yarısında sokakta yürüyorsun derseniz ben de bilmiyorum. Lanet olasıca bir partiye geldim ve galiba kayboldum. Yine lanet olasıca arkadaşım olacak tek hücreli canlı beni buraya getirdi ve ortalıktan yok oldu. Lanet olsun.

Arkamdan gelen adım sesleri daha da yaklaşınca gözlerim istemsiz olarak arkama kaymıştı. Bana bakarak gelen adam ona baktığımı fark edince pis bir şekilde sırıttı.

Tamam şu an içinde bulunduğum durum hiç iç açıcı değil.

Kafamı hızla önüme çevirdim ve ellerimi deri montumun cebine daha da bastırdım. Derin bir nefes aldım ve birkaç saniye tutup verdim. Beyaz buharın havaya karışmasını izlerken şu anki durumumu hatırlayıp adımlarımı olabildiğince hızlandırdım. Neden topuklu giymiştim ki?! Sokakta yankılanan topuk seslerim ve adamın adımlarından başka hiçbir ses çıkmıyordu. Evet yardım isteme planlarım da böylece suya düşmüş bulunuyor. Isabella'nın bana zorla giydirdiği toplasan bir kumaş parçası yapamayacak kadar kısa olan gece mavisi elbiseyi çekiştirdim. Hangi kafayla bunu giydiğimi de bilmiyorum. Zaten yolun ortasında ne işi olduğunu anlamadığım çukurlara basmamak için topuklularımla mücadele ediyorum bir de arkamdaki ne olduğu belirsiz adam çıkmıştı başıma.

"Ne kadar güzelim?" Arkamdan gelen sesle hızla yerimde durdum ve arkamı döndüm.

"Ne saçmalıyorsun sen!"

"Ah hadi ama sadece fiyatını şöyle bebeğim."

"Git kendini becer." Sinirle ve kararlılıkla tısladım.

"Sen dururken mi?" Adam iyice bana yaklaştı.

Şok olmuş bir şekilde yerimde duruyordum. Elini belime koyunca sonunda kendime geldim ve hızla arkaya doğru bir adım attım. Adamda aramızdaki mesafeyi kapatıp bir adım attı. Tanrım tanrım tanrım!

Bu sefer başım gerçekten dertte. Aynı şeyi yine yaparak bir adım daha atınca hızla kendimi geriye ittirdim. Belimdeki ellerinden bir saniye kurtulmuştum ki kaçmamı engellemek için elini hızla koluma koydu ve beni kendine çekerek vücutlarımızı birleştirdi. Bu sefer bütün gücümle vücutlarımızı ayırdım ve kolumu elinden hızla çektim. Böyle bir hareket beklemiyor olacak ki ondan biraz uzaklaşabilmiştim. Tam kolumuda kurtarıp tamamen bağı koparmayı planlamıştım ki ne yaptığımı anlayıp ellerinden sıyrılmak üzere olan bileğime parmaklarını sardı.

"Lanet olsun! Bırak beni!" Hızla bağırmam ile dişlerini sıktı.

"Kes sesini!" Elimi sıkmasıyla acıyla inledim. "İnlemenelerini geceye sakla güzelim."

"Ben senin güzelin falan değilim git kendine bir sürtük bul! Rahat bırak beni!"

"Buldum zaten şimdi benimle gel ve işini yap!"

"Senin gibilerle benim işim filan olmaz! Lanet olsun rahat bırak be-"

Yanağımda hissettiğim keskin acıyla cümlem yarıda kalmıştı. Sırtım soğuk betonla buluşunca şaşkınlıkla ağzım açıldı. Az evel o adam bana tokat mı attı? Ve ben yere düştüm? Neden ben mal gibi her şeyi tekrarlıyorum? Bir elim refleks olarak yanağıma gitti. Sırtamımı hafifçe yerden kaldırıp diğer elimi arkaya düşmemek için betona koydum. Kafamı kaldırınca adamın neredeyse ayak ucumda olduğunu gördüm. Bana doğru bir adım atınca topuklarımla kendimi geriye ittirdim. Yanağımdaki elimi çekerek onuda arkama koydum. Ellerimden biraz daha destek alarak sırtımı neredeyse tam olarak yerden ayırdım. Adam bana bir adım daha atınca hızla kendimi geri geri sürüklemeye başladım. Bu yaptığım ilk defa işe yaramıştı ki adamla aramı azda olsa açabilmiştim. Adam bu yakalamaçtan sıkılmış olacak ki adımlarını hızlandırdı. Yakalanacağımı fark ettiğim anda hızla yüzümü betona dönecek şekilde getirdim ve ayaklarımı kendime çekerek ayağa kalktım. Kalkarken hafif tökezlemiştim ama bunu bozuntuya vermeden koşmaya başladım. Arkamdaki adamda koşmaya başladı. Aynı zamanda tam anlayamasamda arkamdan bağırıyordu.