Fight For Nullity (Zayn Malik|Fan Fiction)

8.Bölüm "Yasaklı oda"

İşte size dillere destan yeni bölümüm. Baya geç geldiğinin farkındayım ama lütfen, bir bahanem var. Bu bölüm, iki bölümün konusunun birleşimi *alkışlar alkışlar* Gerçekten hayatımda yazdığım en uzun yeni bölüm. Oh, sonunda bitti. Her neyse size iyi okumalar 😊

Bu arada millet. Benim bir arkadaşım buraya geldi. Kendisinin ilk hikayesi olmasına rağmen oldukça başarılı yazıyor. Bir fan fiction olmasada bakmanızı öneririm. "Keşke..." (hayır reklam için para almadım. Ya da.. birazcık)

Vote ve yorum yapmayı unutmayın!

Bir yorum uzaklığınızdayım *davul sesi*

Açıl.

Ha hayır size demiyorum. Ben şeyle konuşuyorum.. şeyle, göz kapaklarımla.

Evet garip biliyorum. Aslında sizinle biraz sonra iletişime girmeyi planlıyordum ama habersiz girdiniz. Şimdi lütfen beni göz kapaklarımla yalnız bırakın. Bir de.. altımdaki sıcak şeyle.

Bir dakika. Yatak en son hatırladığıma göre sıcak, yumuşak ve hafif nemli değildir. Ve en önemlisi hareket etmiyordur. Kesinlikle hareket etmiyordur.

Çünkü hareket eden şey Zayn. Evet evet baya Zayn. Üzerinde t-shirt olmayan Zayn. Benim altımda olan bir Zayn. Zayn.

Zayn.

Zayn.

Zayn.

Gözlerim saniyesinde kocaman açılırken onları kapamak için pencereden giren yakıcı güneş bile yetersiz kalıyordu. Gözlerim, Zayn'in yüzünden ayrılıp aşağı yani şu an ki pozisyonumuza kaydı.

Evet, anlatmak gerekirse; şu an kelimenin tam anlamıyla Zayn'in üzerindeydim. Bacaklarım Zayn'in kalçaları hizasında ayrılıp yatağa düşüyordu. Karnım onun karnının üzerinde dururken kafam uyumak için rahatsızlık derecesinde olan sert göğsünde duruyordu. Sol yanağımdaki hafif yanma hissinden kafamı sağa çevirerek uyuduğumu anlıyabiliyordum. Güneşin geldiği yöne doğru uyumam kesinlikle yok olma seviyesinde olan şansım sayesindeydi. Böylece güneşten rahatsız olup Zayn'den önce uyanabilmiştim.

Gözlerim alttan başlayarak yukarı çıkarken kesinlikle hafif açık elalar beklemiyordu. Ah size şansımdan mı bahsetmiştim? Siktir edin onu. Daha kaslarına bile tam bakamamış- tamam, susuyorum.

Bakışları o kadar kısıktı ki bir an geri uykuya dalacağını umut edip hareket etmedim. Ama gözleri kırpışma hareketine girerken durumun ciddiyetini anladım. Tanrım üzerimde sadece bir t-shirt vardı!

Ellerim hızla belinden ayrıldı -ah rezillik- ve yatağa dayanak olarak alarak bedenimi yukarı kaldırmaya çalıştı. Tam karnımdan yukarısını kaslı vücudundan ayırmıştım ki çarşafın ipeğe benzer bir şeyden yapılmasının tuzağına düşüp ellerimi üzerinden kaydırmasına tanıklık ettim. Parmaklarımın arasından kayan kumaşla hızla geri, Zayn'in üzerine düştüm. Üzerine boylamamla Zayn'in kısık bakan gözleri şaşkınlıkla açıldı.

Konuşmakta zorlanıyormuş gibi çıkan sesiyle "Hera.. yanlış bir yere oturuyorsun." Dedi.

Dişlerinin arasından çıkan sesi beni panikletmişti. Ne olduğunu anlamayarak kendimi tekrar yukarı çekmeye çalıştım ama bu sadece kıpırdanmama neden oldu. Zayn bu yaptığım ikinci başarısız denemeden hemen sonra boğazından bir inilti çıkardı. Anlamayarak kafamı aşağı indirdim. Dur bi dakika ben tam olarak şeyinin üstünde mi-

Hızla kendimi yatağın diğer yanına atarken bu hızlı hareketim yüzünden sırtım acımıştı. Ama inanın bu konu şu an o kadar değersiz ki gözümde.