Fight For Nullity (Zayn Malik|Fan Fiction)

19.Bölüm "Tek Gecelik"

Arkadaşlar nota o kadar yorum yaptınız yemin ederim elim gitmedi silmeye :D Sonra bir arkadaşım dedi o zaman nota yaz. Notun yazısını silip yb koydum dkdkkd

Bu bölüm kesilmiş hali, çok uzun olunca bir kısmı diğer yeni bölüme kaydırdım ^^

Bundan sonra sınav haftam bitene kadar yazmam üzgünüm :/

Bol bol yorum ve vote yapın lütfen!

İyi okumalar ^_^

***

Hani bilirsiniz her zaman filmlerde bir kız vardır. Kız başrol karekteridir ve değişmeyen bir gerçek olan lafı olur. Neden ben. Bu lafa ve bu lafın tribine giren kızdan oldum olası nefret etmişimdir. Yani, neden ben çok saçma gelmiştir. Ama şu an onu çok iyi anlıyorum.

Neden ben?

Neden?

NEDEN?

Ortamda birden oluşan sessizlik ile olduğum yerde kaldım, soğuk duvarın dibinde çaresiz ve güçsüz bir şekilde oturmaya devam ettim. Acizliğim o kadar yoğundu ki, aldığım nefeslerde bile kendini hissediriyordu. Zayıf, güçsüz ve yardıma muhtaç Hera.

"Hera?"

Yanıma gelen erkek bedenine hiçbir tepki vermedim. Yüzümün üstündeki ellerimin başka bir çift el tarafından çekişme çabasına karşı da hiçbir tepki vermedim.

"Hera, sen ağlıyor musun?"

En sonunda gözlerimi açtım ve Lucas'ın endişe ile parlayan güzel gözlerine baktım.

Kendimi zorluyarak gülümsedim. "Unuttun mu? Ben ağlamam Lucas."

Lucas daha önce ağladığımı görmesine rağmen yalanıma ses çıkarmadı ve anlık bir şekilde gülümsedi. Ama sonra gözleri eski endişe ile doldu.

Yüzümdeki gülümseme kademe kademe azalarak kayboluyordu. Biraz daha zorladım kendimi ve yüzümden düşmek üzere olan gülücüğü belimden aşağı düşen pantolon edasıyla yakalayarak yukarı çekiştirdim.

"Gülümsemek için zorlama."

Yüzümde durmakta zorluk çeken sırıtma Lucas'ın bunu demesini bekliyormuşçasına yerle bir oldu.

"Sen iyi misin?"

"Sorun yok, ben de tam hallediyordum." Küçük kocaman bir yalan.

"O konuda şüphem yok zaten."

O an bu dediği cümle bana komik geldi. Bilmiyorum belki sinirlerim bozulmuştu. Bir kahkaha attığımda Lucas bana şaşkınca baktı ama bir süre sonra o da bana katıldı. Nedensiz bir yere gülmek, hem de ayaklarımızın dibinde baygın bir beden varken. Nasıl desem.. tam bizlik bir durumdu.

Evet biz buyduk. Ben buydum. En azından eski ben. Hayatım, o geceden önce ve o geceden sonra olmak üzere iki ayrılmıştı. Yaşamım pek çok zaman bölünmüştü. Annemden önce, annemden sonra olacak şekilde bile.

Ama itiraf etmek gerekirse eski beni özlüyordum. Eski grubumu, eski arkadaşları hatta eski popülaritemi bile, eski günleri özlüyordum.

Sonunda gülmemiz son bulunca ikimizde derin nefesler almaya başladık. Gözlerimiz kesişince eski haline dönerek ciddileşti.

"Sen, iyi misin Hera?"

Gözlerimi kaçırdım ve kalkma çabasına girmeden önce cevap verdim.

"Sadece biraz korktum."

Kalkmak için bir ayağımı destek alarak bedenimi dikeltçektim ki Lucas beni durdurarak gözlerimin içine baktı.