Mafia Empire: Her Lost Twin [Revising]

CHAPTER ELEVEN

ANGELA'S POV:

"Nadakip ng mga pulisya ang labingwalong taong gulang na anak ng Mayor ng Alcoy, Cebu na si Harry Ramirez pagkatapos itong mahuli na nagbebenta ng droga, nakumpirma rin na siya ang totoong salarin sa pagpatay kay Alli Bazin at—"

Pinatay ko ang telebisyon at sinagot ang tawag sa cellphone na nasa side table ng hospital bed. Kakagising ko lamang kagabi at ngayo'y Lunes na wherein our reporting will be taking place.

Nakita ko ang caller at napaayos ako ng pagkakaupo at napahawak sa aking tiyan kung saan ako naoperahan dahil sa pagkakatama ng bala.

"Hello po?" magalang kong tanong sa kabilang linya.

"Anak, okay ka na ba? I've heard from Luke about what happened there while he's making a negotiation. Nakulong na ba yung magnanakaw?" sunod-sunod nitong tanong.

Napabuntong hininga ako at nakita ang mga kaibigan ko at si tito Luke na nagsipasukan sa kuwarto, "Dad, okay na po ako. Thankfully nadala agad ako sa hospital because nasa lugar lang din pala noong nangyari iyon si Tito Luke kaya you don't need to worry anymore."

"Alright, don't worry about school, nakausap ko na ang principal doon about you and your friends' absence. Sige na anak ibababa ko na ito, may pupuntahan pa akong business meeting." Nagpaalam ako rito at binaba niya naman agad ang tawag.

"Gel! Kain ka muna oh, may pinadalang mga prutas ang mga Bazin, pasasalamat na rind aw at may pinapabigay ding sulat si Madame Bazin." Aya ni Bea na ngayo'y dali-dali akong nilapitan saka inabot ang isang envelope.

Binuksan ko ito at may nakitang isang papel na may sulat-kamay sa loob. Binasa ko naman ito nang may pagkalakas-lakas sapat na para marinig nilang lima na ngayo'y nakaabang sa akin.

"Merci beaucoup pour votre aide, chere. En retour, nous sommes prets a faire vos faveurs."

(Thank you very much for your help, dear. In return, we are ready to do your favors.)

Napangisi ako habang binabasa ang nakalagay. Well then...

"Anong nakalagay sa sulat, Gel?" pati si Tiffany ay lumapit na at umupo sa space ng higaan sa may paanan ko.

"Nagpapasalamat lang at sabi'y handa silang gawin ang kahit anong pabor na hihilingin natin." Maikli kong sagot sa tanong nila at pinasok ulit sa loob ng sobre ang sulat.

Binigyan ako ni Bea ng buong apple at isang baso ng tubig kaya kinuha koi to at nagtataka siyang tinignan.

"Inom ka maraming tubig at kumain ka ng mansanas para magkalaman naman iyang tiyan mo." Sabi pa nito at umiwas ng tingin.

Napatawa naman sina Nicole pati na rin si Tito Luke nang sabihin iyon ni Bea.

"Okay ka lang ba? Kumain ka ba ng maayos?" tanong ko rito na nakapagpasimangot sa kanya. "Ikaw yung dapat na tanungin ko niyan eh!" maktol nito at umirap pa.

"Pabayaan mo 'yan, Gel. Guilty lang yan. Hahaha!" natatawang saad ni Kylie at kinuha ang mansanas sa kamay ko para i-slice ito.

"Guilty saan?" kunot-noo kong tanong sa kanila.

"Bakit mo pa kasi ako tinulak! Ako naman dapat yung matatamaan eh!" naiinis na sigaw ni Bea na nakapagpangiti sa'kin.

"Hindi mo naman ako masisisi, Bea. Choice kong sagipin ka mula sa bala at kahit ibalik man ang oras, hindi pa rin magbabago ang isip at puso ko sa pagsagip sayo." Nakangiti ko siyang sinagot na nakapagpaiyak sa kanya.

"Ba't 'di mo ginamit yung baril sa kamay mo? Ba't di mo siya inunahan sa pagbaril? Hindi sana iyan mangyayari sa'yo." Humihikbi nitong wika na ngayo'y dinaluhan nila Tiffany at hinahagod ang likuran.