Chapter 4: Time Travel?

269 18 0
                                    

<Derona Central Junior College, present time>

"Oh may ghad! Nag holding hands sila!" - Mikie

"Yung teacher nila dun parang si Heneral Luna." -Rica

"May magical cliff pala sa school ninyo. Gusto kong pumunta." -Janice

Enjoy na enjoy talaga nila yung story of my life ko. And at least I make new friends. And I remembered one of the biggest persons who ever entered in my peaceful life. Ang aking first crush, Si Kian Dela Rosa. Speaking of which, yung lalaki na nag dala ng dilaw kong upuan kanina ay si Tristian. Now, I rembember! And I can't believe it... he is like related to Kian. Bakit? Dahil magkamukha sila!

Kaya kanina napatingin nalang ako sa kanya dahil akala ko siya si Kian. Impossible naman dahil mas matanda si Kian sa akin ng one year. March 24, 2001 yung birthday niya at ako naman ay August 24, 2002. Meant to be daw dahil parehas kami ng birth number? In my whole life, 24 talaga ang lucky number ko.

"Ring! Ring! Ring!"

School bell yun ah. Tapos na pala yung recess time. Babalik na kami niyan sa classroom. While on the way back kasama sila Rica, Janice at Mikie. Nagkaroon ng human traffc este siksikan sa hallway. We took 5 minutes nang lumuwag ulit ang human traffic. And then, tumakbo na kami papuntang classroom kasi mahuhuli na kami sa next subject. Habng tumatakbo, napansin ko na di na nakatali yung sintas ng rubber shoes ko. Naka civilian clothes ako, remember? Transferee ako kasi eh. Napatigil muna ako sa katatakbo at inayos ko muna yung sintas ng sapatos ko habang yung tatlo kong kasama ay hindi na ako hinintay.

"Oy, Kayong tatlo! Hintayin niyo ako!"

Wait lang, parang alam ko na ang scenario na 'to ah.
Ah never mind! Kailangan ko nang bumalik sa classroom. I ran and ran but... Boogsh!
A-ARAY! Sobrang ngata ko! May nabunggo pa ako... napaupo pa ako!

"Ah, Elnor. Ayos ka lang?"

"Oo, ayos lang a...." At looked at the person I bumped on. I was totally surprised. It was Tristian!

"Sige na tulungan na kita." he offered me a help to stand up. He gave me hand then... I hold on it in 13 seconds when I stood up. Wait! I hold his hand? Eh natural naman dahil siya nag-offer ng help eh. Alangan na di ko papansinin.

Parehong-pareho ang nangyayari ngayon sa ikwinento ko kila Mikie kanina. Ang pagkakaiba lang, walang bitbit si Tristian. Don't tell me minumulto ako ni Kian. Hehehe joke. As in parang bumabalik ang oras! Di ko na alam kung saan nag-aaral si Kian. Hope he's okay. Bumalik na kami sa classroom and thank goodness I'm not late. We arrived just in time. Dumating na ang aming Math teacher. She introduced herself. Mga 5" yung height niya. Maganda and mukhang mabait naman siya.

"Okay, class. When you are in Grade 7, do you still remember the square roots?"

"Yes, Ma'am." Square roots? Maganda yun ah.

"To know your abilities, I am giving you an activity. Answer the following questions. What is the square root of two hundred fifty-six?"

I raised my hand.

"Yes, Caspor?"

"16, Ma'am"

"Very good"

I am really confident about my answers. May technique ako kasi eh. Pero di ko pwedeng sabihin. Sa Meitan kasi, advanced ang Math nila dun.

"What is the square root of two thousand twenty-five?"

I raised my hand, wala pang three seconds yun ah

"Yes, Caspor."

"45, Ma'am."

"Very Good"
When answering, napapa-wow nalang ang mga classmates ko. It is just natural for me to be with numbers!

The Way He Smashes Her HeartWhere stories live. Discover now