The Way He Smashes Her Heart

Chapter 8: Soon To Arrive

<Derona Central Junior College, present time>

"Tristian, thank you sa gitara." after remembering, I also finished playing the guitar.

"Ayos lang yun. Magaling ka din mag-gitara. Di mo ba alam naka-16 songs ka na?"

"EH?!" Inalala ko lang ang mga past moments ko sa Meitan. Di ko namalayan na naka sixteen songs na ang tinugtog ko?

"Binilang mo talaga?"

"Syempre ah. Akala nga ng mga pupils, nagko-concert ka na."

"Sira! Ba't di mo ako pinigilan?" seryoso talaga? Concert agad? Eh wala pa nga akong sariling song album and hindi ako sikat.

"Eh, parang nag-eenjoy ka naman."

"Tsss."

"Oo nga pala, Elnor—"

"Ay oo nga pala, malapit na ang classes. Punta na tayo sa classroom para hindi tayo mapagalitan ni Sir Gamboa." I looked at my watch. Malapit na yung resumption of classes.

"Elnor, medyo importante..."

"Pwedeng mamaya nalang iyan? Kailangan na talaga natin pumasok sa classroom!"

He nodded. "Okay, thank you nalang for your time."

Bumalik na kami sa classroom. I sat down and hihintayin pa namin ang teacher. Allof a sudden, dumating si Mikie. Seems like she's looking for me.

"Elnor, napasa mo na yung draft mo?"

"Kanina pa ako nag-pasa, Mikie. Bukas na ang writing competitions. Marami pa tayong training na kailangang i-attend."

Set aside ko muna ang mga throwbacks ko. Mag-focus muna ako sa writing competitions na gaganapin bukas. Kasama ko rin si Mikie sa 40+ na representatives na lalaban for DCJC. Actually, pupunta kami ng ibang school sa bayan ng Damonca, medyo malayo ito sa Derona. For more info, doon yung hometown ni Kian. Kaya excited ako at makikita ko na siya muli dahil pagkatapos ng competitions, pupuntahan ko yung mansion nila dun. Oo, mansion. RK kasi si Kian eh. Kukumustahin ko siya and his family.

Bago mag-uwian, pumunta kami ni Mikie sa room ng mga Grade 11 dahil may short meeting kami. Sinabi lang ng coach namin ang mga schedule at dadalhin sa Damonca. And then, ipinadismiss na kami. Sumakay na ako ng tricycle pauwi. Habang pauwi, nagtext sa akin si Mikie.

"Elnor, Good luck tomorrow."

"Good luck sa 'tin. Relax mo na mind mo para refresh pag punta natin ng Damonca."

"Sige, Bes. Ituloy mo nalang yung love story mo sa akin pagkatapos ng competitions. Labyu."

Haaaay. Mikie, yan nanaman ang iniisip niya. Alam na nga niya na sobrang personal yung kwentong iyon. Isipin pa naman ng ibang tao na nag-rerely lang ako sa past at 'di maka-move on.

<Caspor Residence>

Bumaba na ako ng tricycle. Pumasok na sa bahay, nagpalit ng damit and then, diretso na ako sa kama. Nang ako ay humiga, bigla ko tuloy napaisip yung part na bigla ko nalang niyakap si Kian nung first time ako nag-practice ng badminton. Bigla nalang ako tumatawa ng mag-isa na tila bang nababaliw na. Hindi ko alam kung kinikilig ba ako o natatangahan na ako sa sarili ko.

"Thank you talaga!" I hugged him and he hugged me back. And yung tinuturuan niya ako kung paano mag-hawak ng raketa ng tama, he hold my hand while I'm holding the racquet. At yung tinamaan naming dalawa yung shuttlecock together...

Paggulong-gulong ako sa aking kama. And then bigla ko nalang inumpisahan na i-compare ang mga nangyayari between the past and the present. May feeling din ako na parang inaamin ni Tristian ang kangyang fee—

"WAAAAAAAH!" Anong important na sasabihin sa akin kay Tristian sana?! Jusme. Nakalimutan ko yun?! Bakit? Bakit? Bakit? Inuuntog ko ang sarili sa pader. Haaay. Sayang ang moment na yun. Ayos lang din. May bukas pa....

Wala talaga akong magawa. Ang ginawa ko, mag-kalat nalang ako sa kwarto. Kinuha ko ang iPad ko at I played the song "Ain't it Fun" by Paramore. Since, mag-isa ko  lang sa bahay, sumasayaw ako and minsan sumasabay nalang sa kanta. The lyrics literrally describes my life today.

Ain't it fun
Living in the real world
Ain't it good
Being all alone
Ain't it good to be on your own
Ain't it fun, you can't count on no one
Ain't it good to be on your own
Ain't it fun you can't count on no one
Ain't it fun
Living in the real world...

Wahooo! Sige talon pa more! After 10 minutes...
pagod na ako.....
What will I do next? Things na dadalhin, check. Susuotin bukas, check. Lahat prepared na! Iligpit ko nalang ang mga kalat sa bahay. Inayos ko na ang mga papel ang ikinalat ko kanina. Ganyan ako minsan, mag-babaliw baliw sa bahay. Sa may cabinet ko, may isang black box na nakatago. Eto yung treasure box ko noong Grade 5 ako. Sa totoo lang , hindi ko pa to binubuksan. Ano kaya ang laman nito? I opened it. Pag-bukas ko, may isang box naman, binuksan ko yung second box and so on puro boxes ang nakikita ko! Paliit ng paliit ang mga boxes when I opened them. Hayy... nadagdag nanaman ang kalat sa kwarto. When I reached the smallest box, there is a letter...

The letter goes like this:

To Elnor Caspor,
I am challenging you to a duel. I want you to find the true you in the bleachers of destiny. The said place, where the first time you saw me. There, you may look the next clue.
-Tikbalang

Wah?! Jose Rizal! Hehe joke. Tikbalang talaga ang name ng sender. Is he or she is challenging me? Nakuha ko kasi yung box three years ago and obviously the next clue is somewhere in Meitan Montessori School. Bleachers of destiny? Hindi naman sa mga bleachers una kong nakita si Kian ah. Nabangga ko siya sa school gym! And the sender is someone na kakilala ko dun. Anong kailangan niya sa akin? I disregard it kasi mga ilang taon na ang lumipas siguro nakalimutan na rin ni "Tikbalang" ang duel. Matulog na ako. Maaga kami bukas para sa writing competitions.

<On the next day>

TITILAOK

I woke up. Well, it's the competition day! I need to prepare what I need to prepare. I took a bath, nagbihis, I ate my breakfast. Tumingin ako sa black box... since pupunta ako sa Damonca kung saan ang hometown ni Kian, maaring may related ito doon.

"Tikbalang, who ever you are, I accept your challenge..."

I prepared my bag. I looked up and I looked down, I looked to the left and I looked to the right. Damonca, here I come...

Nag-abang na ako ng tricycle. Pumunta ako muna sa Derona Central Junior College dahil doon ang meeting place naming mga writers. Mga UV Express ang service namin papuntang Damonca. Sosyal! I take my seat, my face is now full of excitement, not for the competition. It is for another reason.

"Kian, wait for me..."

Next Elnor's: Dela Rosa Residence

Stay tuned!