20. Bölüm : Louisiana Yolculuğu (2.Kısım)

38 8 0
                                    




ELANORE NERISSA


... "Saat geç olmuş. Yarın yine yola çıkacağız."

Biliyordum bu yüzden bir şey demedim. Biraz sustuktan sonra devam etti.

"Ne olduğunu tam anlayamadığım bir şey oldu."

Kaşlarımı çatarak ona döndüm ve dinlemek için televizyonun sesini kıstım.

"Aralık bir kapı vardı ancak bir şey içeri girmemi engelliyordu. İçerisi de kasvetliydi zaten ancak aralıktan odanın en ucundaki taht görünüyordu. Onu orada otururken gördüm."

Televizyonu hemen kapattım ve gözlerimi irice açtım.

"Kimi otururken gördün?"

Başını iki yana salladı ve bana bakarak devam etti.

"O olduğundan emin değilim ancak. Soluk beyaz teni, yana taranmış düz saçları vardı. Ne renk olduklarını anlayamıyordum çünkü dediğim gibi oda da mumlar yanmıyordu. Hava da kararmak üzereydi."

Onu dikkatle dinlerken kimden bahsettiğini anlamaya çalışıyordum.

"Fark edebildiğim tek şey gözleriydi. Çok ilginç bir renkteydi. Amber rengi gözleri vardı. Parlıyordu. Tıpkı bir mum gibi. Görülen tek şeydi."

"Kim bu adam? Hiçbir şey konuşmadılar mı?"

Başını hayır anlamında salladı ve bana emin bakışlarla bakarak devam etti.

"Ancak tuhaf olanıysa tanımadığım halde adını sankibirisi kulağıma fısıldıyordu." Melissa beni meraktan çatlatmak üzereydi.

"Transillie Rawley."

Bir anki dalgınlığımla kumanda elimden düştü ve gözlerim istemsizce irileşti. Kanım kulaklarımda birikti ve içime delice bir korku salgılandı. Aniden neden telaşlandığımı bilmiyordum ama bizi takip eden uzaylıyı duyunca şaşırmamı normal buluyordum. Melissa sindirecek zaman bulmuştu ancak ben bu şaşkınlığı üzerimden nasıl atacağımı bilmiyordum.

"Ama nasıl olur? Onun bize... yani sana öylece görünmesi normal mi?"

Melissa ayağa kalktı ve yatağı boyunca volta atıp durdu.

"O kadar mucizevi bir varlık değil ve bizimle de bağlantısı var. Normal olsa gerek."

Yerden kumandayı kaldırıp aradaki komodinin üzerine koydum ve biraz düşündüm. Aklıma bir şeyler geliyordu. Hayır... yani o hep gördüğüm kişi miydi?

"Onu gördüm."

Melissa bana 'Nasıl yani?' der gibi bir bakış attı.

"Yıllar önce, küçükken rüyalarımda bazen görürdüm. Daha ürkütücü görünürdü aslında ama unutmadığım bir şey var. Gözleri. O renk unutulmayacak kadar parlak ve ilginç."

Melissa'nın yanıma yaklaştığını hissettim.

"Sen ciddi misin?"

Ona dikkatlice baktım ve yanıtladım. "Evet, bir kere daha gördüm. Arleigh ve ben, Louisiana'ya gelmeden bir pansiyonda kalmıştık. Orada bizi takip eden biri olduğunu gördüm ama bunların hepsi kısa süreliydi."

"Bunları neden bize söylemedin?" Gülümseyerek başımı salladım.

"Sen anlatana kadar onun olduğunu bilmiyordum bile."

İNCİ'NİN GÖLGESİHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin