Ερωτεύτηκα τον λάθος διάσημο [GOT7 - Jackson]

Ερωτεύτηκα Τον Λάθος Διάσημο;

Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής. Αισθάνομαι την ανάσα του πάνω στα χείλια μου. "Κλείσε τα μάτια σου." λέει χαμηλόφωνα ενώ κλείνει αυτός τα δικά του και κλείνει το κενό ανάμεσά μας, ενώνοντας τα χείλη του με τα δικά μου.

Γουρλώνω ακόμα περισσότερο τα μάτια μου (αγνοώντας αυτό που μου είπε πιο πριν να κάνω). Ο Jackson με φιλάει στ' αλήθεια και όχι στο σκοτάδι. Νομίζω η καρδιά μου θα πεταχτεί από το στήθος μου. Συνειδητοποιώ όμως ότι τα μάτια μου κλείνουν σιγά-σιγά και αφήνομαι στο φιλί μας.

Πιάνω τον εαυτό μου να απολαμβάνει το φιλί και με χαροποιεί αυτό. Μα τι έχω πάθει;

Ο Jackson ξεκολλάει τα χείλη του από τα δικά μου. "Δεν ξέρεις πόσοκαιρό το λαχταρούσα αυτό!"    

<3

   Ανοίγω σιγά σιγά τα μάτια μου. Αντικρίζω τον Jackson χαμογελαστό. Αυτομάτως ακουμπάω με το χέρι μου τα χείλια μου έχοντας γουρλωμένα μάτια. Δε μπορεί να συμβαίνει  αυτό! Ο Jackson έκανε μία τόσο τολμηρή πράξη. Ένα άτομο να μας είδε μέχρι αύριο θα το έχει μάθει όλη η Κορέα! 

    Κάνω ένα βήμα πίσω. "Angel γιατί δεν μιλάς;" ρωτάει ο Jackson που τόση ώρα με κοιτούσε αν χάνος. Δεν μπορώ να του απαντήσω. Δεν είμαι σε κατάλληλη θέση για να του απαντήσω! "Αγγελική είσαι καλά;" ρωτάει ανήσυχος ο Jackson ενώ κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου και απλώνει το χέρι του για να ακουμπήσει το μάγουλό μου αλλά κάνω κι άλλο ένα βήμα πίσω. 

   "Δεν σου άρεσε το φιλί;" ξαναρωτάει και αυτή τη φορά ειλικρινά δεν ξέρω τι να του απαντήσω. Απλά θέλω να εξαφανιστεί από μπροστά μου. "Ετοιμαστείτε για την επόμενη σκηνή!" φωνάζει ο βοηθός σκηνοθέτη προς όλους και βρίσκω, ευτυχώς, την ευκαιρία για να το σκάσω. "Εεεε... πρέπει να φύγω." λέω με τρεμάμενη φωνή και το βάζω στα πόδια. "Angel περίμενε!" ακούω τη φωνή του Jackson από πίσω αλλά δε δίνω σημασία.

   Φτάνω στο καμαρίνι μου και κλείνω τη πόρτα πίσω μου. "Καλά βρε Αγγελική πόση ώρα σου πήρε για τα σάντουιτς;" παραπονιέται η Σεμίνα. Με κοιτάζει από πάνω μέχρι κάτω. "Που είναι τα σάντουιτς;" Κοιτάζω τα χέρια μου και συνειδητοποιώ ότι δεν έχω μαζί μου τη σακούλα.

   "Εεεε... τα σάντουιτς... μου έπεσαν." της απαντάω με τρεμάμενη φωνή. Η Σεμίνα με κοιτάζει με το ένα φρύδι της σηκωμένο. "Έχεις κάτι;" στρέφω το βλέμμα μου πάνω της. "Τι;! Εγώ; Όχι! Να, απλά έχω άγχος για την επόμενη σκηνή." της είπα ψέματα αλλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά.