Ερωτεύτηκα τον λάθος διάσημο [GOT7 - Jackson]

너와나 (Εσύ Κι Εγώ) μέρος 1ο

Το αεροπλάνο πάτησε στην άσφαλτο. Κοιτάζω για τελευταία φορά έξω από το παράθυρο. Έφτασα επιτέλους. Το ταξίδι με ταλαιπώρησε. Δεν μπορούσα ούτε να κλείσω μάτι. Η κατάσταση με τον Jackson δεν με αφήνει σε ησυχία.

Αφού τελειώσω με όλη τη φασαρία του αεροδρομίου βγαίνω έξω και παίρνω μια βαθιά ανάσα. Την τελευταία φορά που ήμουν στο αεροδρόμιο ήταν και ο Jackson μαζί μου. Αλλά τώρα είμαι μόνη μου.

Πηγαίνω προς την πιάτσα με τα ταξί. Μπαίνω στο πρώτο ταξί με προορισμό το πατρικό μου.

Το ταξί φτάνει στο σπίτι μου. Ο ταξιτζής με βοηθάει με τις βαλίτσες και έπειτα τον πληρώνω. Αντικρίζω για μια στιγμή το εξωτερικό του σπιτιού μου. Τίποτα δεν άλλαξε. Βέβαια πριν δύο εβδομάδες είχα έρθει.

Ανοίγω τη πόρτα με το κλειδί μου και μπαίνω μέσα. "ΜΑΜΆ!" φωνάζω δυνατά. Καμία ανταπόκριση. "Πού στο καλό πήγε;" αφήνω τη βαλίτσα δίπλα στη πόρτα και πηγαίνω στη κουζίνα. Το ταξίδι μου άνοιξε την όρεξη.

Ανοίγω το ψυγείο και ψάχνω για τυχόν φαγώσιμο. Βρίσκω ένα τάπερ με κεφτεδάκια. "Αυτή είσαι ρε μάνα!" βγάζω το τάπερ από το ψυγείο και καταβροχθίζω ένα κεφτεδάκι μέσα σε δευτερόλεπτα. Μπορεί να είναι κρύα αλλά τρώγονται.

Το τάπερ άδειασε. Ανοίγω πάλι το ψυγείο για να βρω καμιά σόδα. Τα κεφτεδάκια μου έκατσαν στο στομάχι. Σε ένα ράφι της πόρτας βρίσκω ένα κουτάκι σόδας. Το παίρνω στα χέρια μου, το ανοίγω και αρχίζω να πίνω.

Πηγαίνω στο καθιστικό, ανοίγω την τηλεόραση και βλέπω ό,τι δείχνει η τηλεόραση. "Όπου να 'ναι θα ρθει." σκέφτομαι δυνατά και πίνω άλλη μια γουλιά από τη σόδα.

Η ώρα έχει περάσει και ακόμα να εμφανιστεί. Τα μάτια μου είναι έτοιμα να κλείσουν. Ακούω την πόρτα να ανοίγει και ανοίγω διάπλατα τα μάτια μου. Πετάγομαι όρθια. "Μαμά!" φωνάζω χαρωπά. Για μια στιγμή η μαμά μου μένει στήλη άλατος.

"Τι κάνεις εσύ εδώ;" με ρωτάει έκπληκτη ενώ την σφίγγω στην αγκαλιά μου.

"Μου έλειψες."

"Πριν 20 μέρες εδώ ήσουν."

"Και τι μ' αυτό; Δεν θέλεις την κόρη σου;"

"Μα φυσικά." λέει και με σφίγγει στην αγκαλιά της. "Ο Jackson που είναι;" ακόμα δεν ήρθα και με ρώτησε για τον Jackson. Έλεος πια! Λες και το κάνει επίτηδες.

"Στην Κορέα υποθέτω."

"Και γιατί δεν ήρθε;" Με βρήκε εντελώς απροετοίμαστη. Ούτε που σκέφτηκα τι θα της πω για τον Jackson.