This Time Not Roommates

κεφάλαιο 2

"Ελα πάμε στην τάξη" είπε ο ξάδερφος μου ο Paul όταν ήρθε  από το παγκάκι μου.

"Δεν θα ερθω άντε εσύ" του είπα αδιάφορα και εκείνος με κοίταξε περίεργα.

"Εσύ? Εσύ δεν θες να έρθεις σε μάθημα? Εσύ το φυτό της τάξης  μη σου πω και του σχολείου ?" Είπε παραξενεμενος και εγώ του έριξα μια άγρια ματιά.

Ο Paul μπορεί να είναι ο μικρότερος αλλά ποτέ δεν ήταν το καλό παιδί που ότι και να του πεις το κάνει. Πάντα ήθελε να είναι το αλήτακι αλλά μαζί μου ποτέ δεν ήταν κακός. Τώρα δεν ξέρω τι τον έπιασε.

" πρέπει γιατί τους αφήνεις όλους να σε βρίζουν! Ελα βρίσε με πες κάτι!" Είπε θυμωμένα.

"Είσαι.......χαζό!" Είπα διστακτικά.

"Καλά αν συνεχίσεις έτσι αναρχικη θα γίνεις πρόσεχε!" Είπε και πήγε να φύγει αλλά έτρεξα από πίσω του.

"Εϊ γιατί μια χαρά είναι τους πάω πολύ" είπα παραπονεμενα και αυτός γύρισε και με κοίταξε σε slow motion.

"Πλάκα μου κάνεις τώρα? Δεν μπορείς να πεις ούτε ένα άντε γαμησου και λες ότι πας πολύ τους αναρχικούς? Πρώτα απ όλα ξέρεις τι κάνουν αυτοί για να τους 'πας'?"

"Μπορεί να τους βλέπουμε σαν τέρατα αλλά αυτοί μας βλέπουν σαν εγκληματίες της γης! Δεν σκοτώνουν απλά εκφράζουν τα συναισθήματα τους μέσα από στίχους και γκράφιτι σε τοίχους! Μπορεί να καταστρέφουν διάφορες περιουσίες και άλλα τέτοια αλλά θα έχουν κάποιο λόγο. Ηρέμησε τώρα γιατί αυτή η συζήτηση με τους αναρχικούς δεν κολλάει στο δικό μας θέμα!!" Είπα θυμωμένη και αυτός έφυγε θυμωμένος καθώς φώναζε και κούναγε τα χέρια στον αέρα σα ξεσαλωμενη γκομενα.

"Αν είναι δυνατόν ολόκληρο διάλογο μου είπες και ούτε μια δεν έβρισες! Τράβα στην τάξη σου βαριέμαι να ασχολούμαι με προβλήματα!" Έλεγε θυμωμένος καθώς μπήκε μέσα στο σχολείο.

Αουτς! Γιατί εγώ έπρεπε να έχω το πρόβλημα ? Γιατί να μην γεννηθώ σαν τα άλλα παιδιά? Χαίρομαι που δεν είμαι κανένα άτυχο παιδί με καρκίνο ή κάποια αναπηρία αλλά και πάλι αν μπορούσα να τα βοηθήσω θα το έκανα με μεγάλη χαρά.

Στο θέμα μας τώρα.

Εμ.....Είμαι η Meline είμαι 17 χρονών και πάω Γ λυκείου. Έχω μια αδερφή την Elizabeth και τον ξάδερφο μου τον Paul. Επίσης είμαι πρασινοματα με μαύρα μαλλιά και η αδερφή μου γαλανοματα με καστανοξανθα.

Γενικά η αδερφή μου είναι πιο όμορφη από εμένα και ακόμα και αν λένε ότι και οι δύο είμαστε πανέμορφες εγώ δεν τους πιστεύω.

Τελικά καθησα κάτω γιατί είχα αργήσει κιόλας στο μάθημα οπότε γιατί να πάω ενώ θα έχω ήδη απουσία ?

"Έπ μικρό ?" Άκουσα μια φωνή και σήκωσα το κεφάλι μου να δω ποιος με φώναξε.

"Γειά σου Jackson" του είπα με ενα αστραφτερο χαμόγελο.

"Τι κάνεις μικρή κούκλα?" Ρώτησε και καθησε δίπλα μου στις κερκίδες.

"Εμ καλά είμαι εσύ?" Ρώτησα κοκκινιζοντας.

Εντάξει το παραδέχομαι ο Jackson είναι αυτός που μου αρέσει εδώ και......3 χρόνια? Κάπου εκεί.

"Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι" είπε και γύρισε να με κοιτάξει.

Ωχ θεέ μου γιατί να είσαι τόσο ωραίος?

Σκεφτόμουν καθώς έβγαζα καρδούλα απ τα μάτια.

"Πες μου" είπα ανυπομονη.

"Επειδή θα φύγω τώρα και θα πάω κάπου με τους γονείς μου πες στα παιδιά να βγούμε το βράδυ" είπε και σηκώθηκε από το πλακάκι.

"Κι-κι εγώ?" Τραυλισα χωρίς να μπορώ να το πιστέψω.

"Τς αν είναι δυνατόν Meline είσαι μικρή ακόμα! Ο Paul θα έρθει μόνο και μόνο επειδή είναι αγόρι και το έχει μέσα του (λίγη αλητεία)" μου είπε κι εγώ έμεινα να τον κοιτάω σαν μαλακας.

Αλήθεια τώρα?

Ναιιιι πρώτο κεφάλαιο του Why Me!!!!

Για πείτε πως σας φάνηκε και πως είδατε με το δικό σας μάτι την ζωή της Meline?

Επόμενο δεν ξέρω πότε θα ανέβει γιατί γράφω και στο Look Who I am οπότε δεν ξέρω αν είναι σύντομα.

Φιλιά και καλό απόγευμα 😘