This Time Not Roommates

κεφάλαιο 3ο

"Φέρε μου το" είπε εκενευρισμενη η Elizabeth.

"Όχι αυτό είναι δικό μου και δεν πρόκειται να στο δώσω!" Φώναξα και τότε η Eliza έπεσε πάνω νου και προσπάθησε να μου πάρει το κραγιόν ΜΟΥ απ το χέρι ΜΟΥ.

Φωνάζαμε αρκετά πολύ και ξαφνικά σαν συφουνας μπήκε η μαμά μέσα στο δωματιο εκνευρισμενη.

"Τι γίνετε κορίτσια! Ήμαρτον κάτω έχουν έρθει όλοι για ένα καφέ και ούτε αυτό δεν μπορείτε να σεβαστείτε?  Τι γίνετε πείτε τώρα!" Είπε αρκετά εκνευρισμενη.

"Θέλει να πάρει το κραγιόν μου και να το χρεισιμοποιησουν και οι άλλες!" Είπα θυμωμένη.

"Που είναι το πρόβλημα εδώ?" Είπε εε φάση duh.

"Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν το κραγιόν μου γιατί θα βγουν" δεν πρόλαβα να τελιωσω την πρόταση μου επειδη με διέκοψε η φωνή της μαμάς μου.

"Ωραία χρεισημοποιησει το κι εσύ" είπε αδιάφορα.

'Και δεν με καλεσαν" συνέχισα εκνευρισμενη και η μαμά νευρίασε. Ποτέ δεν της άρεσε να με έχουν στην απ έξω επειδή είμαι και η αδυναμία της.

"Είσαι καλά Eliza!? Θα βγείτε όλοι ακόμα και το σκατο ο Paul και δεν θα πάρετε την Meline!!?" Είπε νευριασμενη.

"Δεν φταίω εγώ ο Jackson της είπε να βγούμε χωρίς αυτή εξάλλου κοίτα πόσο αθώα είναι για να βγει μαζί μας" απάντησε αδιάφορα η Eliza και εγώ αφού της πέταξα  το κραγιόν βρίζοντας βγήκα έξω.

"Αγάπη μου ελα εδώ" είπε ο μπαμπάς μου αφού κατέβηκα κάτω.

Ήταν με τους υπόλοιπους και.....ήταν κάπως άβολο γιατί ήθελα να βρίσω τα παιδιά τους μέσα στα μούτρα τους.

"Γειά σου Meline μου τι κανεις?" Ρώτησε η Eva και εγώ καθησα σε ένα καναπέ ανάμεσα στο θείο μου τον Trevor  και τον μπαμπά μου.

"Γειά σου Eva! Πως θες να είμαι τα ίδια" είπα σταυρώνοντας τα χέρια μου ενώ εκείνη με κοίταξε με ένα λυπημένο ύφος. Να πω την αλήθεια μόνο η Eva ξέρει τι περνάω γιατί μόνο εκείνη έχω για "φίλη" μου. Ξέρει ότι γουστάρω τον γιο της και επεισης αυτή ήταν που με βοήθησε να ξεπεράσω το "πρόβλημα" μου.

"Εμ η ώρα είναι 9 δν θα πας καμιά βόλτα?" Με ρώτησε διστακτικά.

Τότε εκείνη την ώρα χτύπησε το κουδούνι και η Eliza έτρεξε να ανοίξει. Μπήκε μέσα η Luna με την Victoria.

"Εγώ όχι......Αυτές ναι" είπα καθώς αυτές ανέβαιναν πάνω.

"Τι εννοείς?" Ρώτησε λίγο νευριασμενα ο μπαμπάς μου.

"Εννοώ ότι θα βγουν όλοι μαζί και ο Paul και απλά εμένα δεν με πήραν" είπα σαν να ήταν το πιο φυσικό πράμα στο κόσμο.

"Emily!!" Φώναξε ο μπαμπάς  μου.

"Πες μου Alex" είπε εκείνη καθώς κατέβαινε τις σκάλες.

"Η Elizabeth δεν πάει πουθενά!" Είπε κάθετος κάνοντας το χέρι του οριζόντια με την παλάμη ανοιχτή.
"Άντε να της το πεις τώρα" Ξανά είπε  και η μαμά μου ανέβηκε πάνω κουνωντας το κεφάλι της θετικά.

Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν η Elizabeth κατέβηκε κάτω μες τα νεύρα και άρχισε να φωναζει.

"Σκασε Elizabeth!!" Φώναξε ο μπαμπάς μου. Έχω πει πόσο τον αγαπάω? Όχι ? Έ λοιπόν τον λατρεύω και είναι η δικιά μου αδυναμία.

"Δεν κατάλαβα επειδή εσύ θες να μου φορτωσεις το προβληματικό και εγώ δεν θέλω πρέπει να μου απαγορεύσεις να βγω?" Είπε εκενευρισμενη και εγώ κοίταξα τα μπλεγμένη μου δάχτυλα.

Δεν πειράζει....Το έχει ξαναπεί

Έλεγα συνέχεια στον εαυτό μου για να μην τον αφήσει να κλάψει και γίνω ρεζίλι.

"Είπα σκασε! Πως μιλάς έτσι για την αδερφή σου? Δεν ντρέπεσαι!!? Αυτό ήταν δεν θα πας πουθενά.......είσαι τιμωρία για 1 μήνα και Συγγνώμη κορίτσια αλλά θα ξεκοψετε κάθε επαφή μέχρι να μάθει να συμπεριφερεται σωστά στην αδερφή της! Luke Jason βάλτε τάξη σας παρακαλώ!" Έλεγε θυμωμένος ο μπαμπάς μου και η Eva ήρθε πιάνοντας με απ τους ώμους και πέρνοντας με αγκαλιά καθώς εγώ είχα αγκαλιά τα πόδια μου.

"Γιατί δεν το σκότωσες το σιχαμενο?!! Τώρα θα ήταν καλύτερα η ζωή μου!!" Φώναξε εξαγριωμενη και εγώ σηκώθηκα απότομα βγαίνοντας εξω από το σπίτι αλλά έτσι όπως άνοιγα την πόρτα έπεσα πάνω σε ένα γερό στήθος και έπεσα στο πάτωμα με τον κωλο. Αουτς!

"Είσαι καλά?" Άκουσα την φωνή του Jackson και σηκώθηκα κατευθείαν προσπερνωντας τον.

Τα μάτια μου είχα γίνει κατακόκκινα από το κλάμα και δεν έβλεπα τίποτα αλλά μετά από ώρα είχε νυχτώσει και είχα φτάσει σε ένα πάρκο. Γαμωτο και έκανε κρύο.

Η ώρα πέρναγε και εμένα με είχαν κατακλύσει οι σκέψεις. Απλά το θέμα είναι ότι δεν της αρέσει που έχω πρόβλημα αλλά με αγαπάει....Το ξέρω!

Η ώρα πέρναγε και εγώ είχα γίνει παγάκι αλλά ευτηχως που είχα και το κινητό ναζί μου για να βλέπω την ώρα.

11:54

Ά τι ωραία είμαι 3 ώρες μέσα στην νύχτα και το κρύο σε ένα πάρκο χωρίς κανένα γύρω μου.

"Μόνο εγώ κι οι σκέψεις μου"

Ψυθιρισα και έκλεισα τα μάτια μου.