This Time Not Roommates

κεφαλαιο 45

28 Δεκεμβριου

Παρασκευη

Ηλπιζα ολα να ηταν ενα τρελο ονειρο και καποια στιγμη θα ξημερωνε και θα ερχοταν ο Jeff  με την Nicki για να μου πουν να παμε μια εκδρομη πριν ξεκινησει η δουλεια και το σχολειο μου. Στη χειροτερη θα μπορουσε να ειναι ενας τρομερος εφιαλτης αλλα τιποτα απ αυτα δεν ηταν. Εδω ηταν η πραγματικοτητα.
Και στην πραγματικοτητα θαυματα δεν υπαρχουν.

Θα ηθελα να βρισκομαι διπλα στον Jeff για να ξερω οτι ηταν καλα αλλα ουτε αυτο δεν μπορεσα να μαθω.

Νομιζα οτι ηταν ακομα στο δωματιο και κοιμοταν ακομα με την Nicki οσο εγω ζουσα τις χειροτερες στιγμες της ζωης μου.

Ηταν σαν κινηματογραφικη ταινια εκεινη η στιγμη της ζωης μου.

Το τελευταιο πραγμα που θα σκεφτοταν καποιος σε μια τετοια στιγμη θα ηταν

Γιατι σε εμενα

Τι εκανα και φταιω

Ας σταματησει

Εγω το μονο που ζητησα ηταν την οικογενεια μου.

Ηθελα τον μπαμπα μου.

Υπηρξε μια στιγμη που συνηθιζα να κοιταζω τα ματια του πατερα μου και  μεσα στο σπιτι μας μαζι με την οικογενεια μας να περναμε χαρουμενες ωρες.

Σε εκεινο το σπιτι εγω ημουν η πριγκιπισσα με ενα τον κρυο θρονο καθως η αδερφη μου ηταν η βασιλισσα και φυσικα πιο πανω απο εμενα.

Αυτες οι αναμνησεις τελειωνουν εδω και τωρα τις βλεπω πανω στον τοιχο κολλημενες.

Και παλι συνηθιζα να ακουω τις ιστοριες για το πως γεννηθηκα.

Οχι και οι καλυτερες συνθηκες.

Καποτε στα 15α γενεθλια μου θυμαμαι πηγαινοντας βολτα σε ενα βουνο ο πατερας μου με ακολουθησε και οταν με βρηκε ηρθε και μου μιλησε λεγοντας μου

"Μην ανυσηχεις κορη μου ολα για καποιο λογο γινονται. Το μελλον ειναι δικο σου και καποιος το καθοριζει. Αυτος ο καποιος εισαι μονο εσυ. Ποτε κανεις δεν θα ειναι διπλα σου μονο εσενα εχεις και οταν μεγαλωσεις αρκετα θα δεις πως ο παραδεισος θα εχει σχεδια για εσενα"

Τωρα καταλαβαινω τι σχεδια προετοιμαζε.

Δεν ειχα λαβει τα λογια του στα σοβαρα αλλα ειχε δικιο.