This Time Not Roommates

Κεφάλαιο 39 *TRAILER*

"Πιστεψε με, με αυτα που ακουσα σήμερα σιγουρα τιποτα δεν μπορει να με κανει να ξεχαστω" του ειπα καθως καθησα στο καναπέ και δαγκωνοντας μια μπουκια απ το κομματι πιτσας μου.

"Τωρα ομως με προσβαλες" ειπε καθως καθησε κι αυτος στον καναπε κρατοντας στο χερι του ενα δαγκωμενο αγγουρι.

Εππ! Τιποτα ανωμαλο εσεις το σκεφτηκατε οχι εγω.

"Αντε βαλε την ταινια με τον λαθος τιτλο" του ειπα δειχνοντας την τηλεοραση.

"Ωχ παναγια μου τι εχουμε να τραβήξουμε" αναστεναξε απελπισμενος ο Jeff καθως πατησε το κουμπι για να αρχισει η ταινια.

[.....]

"ΡΟΜΠΕΡΤΤΤ" Τσιριξα κλαιγοντας.

"Σκασε μωρη το αφτι μου" επιασε το αφτι του με το προσωπο του να φαινεται ο πονος.

"ΠΕΘΑΝΕΕΕ ΟΧΙΙ!" Εκλαψα ακομα πιο δυνατα φυσοντας με ενα χαρτομαντιλο τη μυτη μου και πετοντας το καπου πισω απ το  καναπε.

"Κοπελα μου εδω ποσα χιλιαδες ατομα πεθαναν σε αυτους του πυργους κι εσυ κλαις για τον ρομπερτ?!" Ειπε ενοχλημένος ο Jeff.

"ΜΑ ΠΕΘΑΝΕ ΕΝΩ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΥ!"

"Επισης να σας πω πως τον μισούσε κιολας"  ειπα χωρις να κλαψω οταν ομως ξανα θυμηθηκα τα γεγονότα αρχισα να ουρλιάζω.

"ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΕΕ. ΡΟΜΠΕΕΕΡΤ!!" Τσιριξα οταν ξανφικα πνιγηκα και αρχισα να φυγω ετοιμη να αντικρίσω καταματα το θάνατο.

"Πνιξου αθορυβα μωρη" με χτυπησε στην πλατη ο Jeff καθως προσπαθουσε να μιλήσει με καποιον στο τηλέφωνο.

Εγω κρατησα το βιξιμο μου αλλα δεν μπορεσα και πνιγηκα.

Οταν εκλεισε μετα απο ωρα το τηλεφωνο ο Jeff με κοιταξε πρωτα περιεργος και μετα η φατσα του απεκτησε μια αηδιασμενη γκριματσα.

"Εχεις ενα μακαρονι" ειπε δειχνοντας με τα δαχτυλα του τη μυτη μου.

Πηγα να βαλω το χερι μου ση μυτη μου οταν ομως αρχισες να φωναζει σαν ξεσαλωμενη γκομενα κοκαλωσα.

"Απλα ελα εδω" ειπε περνοντας στο χερι του ενα χαρτομαντιλο.

Εβαλε το ενα του χερι πισω απο το σβερκο μου και το αλλο με επιασε βαζοντας το χαρτομαντιλο πανω στη μυτη μου.

"Ωραια φύσα τωρα" ειπε λες και ημουν μωρο.

Εγω φυσηξα με δυναμη και ακούστηκε  ο χαρακτηριστικός ηχος οταν η μυτη σου ειναι μπουκωμενη.