This Time Not Roommates

Κεφάλαιο 18ο

Ξέρεις τι θες να γίνεις Όταν μεγαλώσεις? 

Με ρώτησε κάποτε Κάποιος και εγω του είπα σαν την μαμά μου.

Εκανα λάθος.

Αν πρόκειται να γίνω σαν την μαμά μου δεν θα μείνω ζωντανή σε αυτό το παιχνίδι.

Έμαθα πως η μαμά μου σκότωσε και πηγε να σκοτωθεί κι εγώ θέλω να γίνω σαν εκείνη?

Σίγουρα αυτό δεν θα γινόταν με τίποτα διότι δεν έχω εχθρούς γις να Θέλω κάτι τέτοιο. Δεν μισώ κανέναν αλλά ξέρω πως αυτοί μισούν εμένα.

Αυτό όμως που ονειρευόμουν για το μέλλον είναι να κανω ταξίδια. Να γυριζω όλο το κόσμο και να γνωριζω καινούριους ανθρωπους.

Δεν θέλω να γίνω γιατρός ή επιστήμονας. Δεν θελω να ειμαι κάτι που δεν μου ταιριάζει.

Δεν ξέρω που θα βοηθήσει αυτό στην ζωή μου αλλά δεν με νοιάζει.

Αν είχα τα λεφτά θα είχα ηδη φύγει αλλα αυτό είναι αδύνατον διότι με τα λεφτά τον φίλων μου δεν πρόκειται να κανω τίποτα.

"Meline δεν βλέπω οτι παρακολουθείς" άκουσα την καθηγήτρια να λεει.

"Ναι συγγνωμη κάτι σκεφτόμουν" απάντησα

"Για πες μας και εμας" ειπε και κάθησε πάνω στην εδρα με σταυρωμένα χέρια.

"Ότι ξέχασα το μάτι αναμμένο" την ειρωνευτηκα.

"Για σκασμός!" Χτύπησε το χέρι της στην έδρα
"Έξω" συνεχισε ήρεμη

Εγω σηκώθηκα και χωρίς να δωσω σημασία σε κανέναν έριξα ενα γελάκι και έφυγα.

Δεν ξέρω τι με ειχε πιάσει αλλά ένιωθα κακια. Πολύ κακια.

Ευτυχώς η καθηγήτρια με έδιωξε δέκα λεπτά νωριτερα και δεν ήμουν πολύ ώρα μόνη μου.

"Meline!" Άκουσα μια φωνή και γύρισα να κοιταξω.

"Γεια σου αδερφούλα"

"Τι ήταν αυτό?" Ρώτησε μάλλον για το γεγονός πριν.

"Τι να ήταν?" Ρώτησα αδιαφορη και ειδα να πλησιάζουν η παρέα της Elizabeth.

"Παράτα με eliz" της ειπα προσπαθωντας να κρατήσω τα νεύρα μου.

Ποιο είναι το πρόβλημα της

"Μην μου λες εσυ παρατα με σκατο που θα μιλήσεις!!" Βγήκε εκτός ορίων η Elizabeth

"Eliza σταματά" μπήκε στη μεση ο Jackson.