This Time Not Roommates

κεφαλαιο 42

"Δεν ειναι ωρα να το συζητησουμε" ειπε ως τελικη απαντηση ο πατερας μου.

"Σωστα αλλη στιγμη" ειπα σιγανα εγω κοιταζοντας το ποδι μου.

"Alex θα μου φερεις τα χαρτια?" Τον ρωτησε ο Luke αλλαζοντας θεμα.

"Ναι" απαντησε και βγηκε αμεσως απο την κουζινα.

Ο Luke πηγε να με πλησιασει αλλα ο μπαμπας μου ξανα μπηκε μεσα.

"Ποια χαρτια?" Αναρωτηθηκε.

Ο Luke ξεφυσιξε και με κοιταξε.

"Τι ηλιθιος" μουρμουρισε.

"Τα χαρτια ρε για τον θανατο του Paul!!" Του ειπε με εντονο τον τονο της φωνης του.

Αφου βεβαιωθηκε ο Luke πως ο πατερας μου εφυγε πιεσε με την παλαμη του δυνατα το καλαμι μου.

Αμεσως πηγα να ουρλιαξω αλλα βλεποντας το σκληρο βλεμμα του θειου μου το μονο που εκανα ηταν να βγαλω ενα μικρο ηχο κλαματος.

"Θα μου πεις με καθε λεπτομερεια τι εγινε. Εστω και εκανες κατι απ αυτα που σου εχω πει να μην κανεις τελειωσαν οι προπονησεις και απο εδω και περα θα με βλεπεις μονο στις γιορτες" ειπε κοφτα κι αργα κανοντας να με καταλαβω πως οτι ειχα κανει μεχρι τωρα οχι μονο σπαταλησε το χρονο του Luke αλλα με εκανε να νιωσω απογοητευση για τον εαυτο μου.

Μου το ειπε απ την αρχη πως ο χρονος ειναι χρημα κι εγω απλα τον εξαπατησα με τις βλακειες του μυαλου μου.

Δεν το πιστευω πως του εκανα τετοιο πραγμα.
Λες και τον δουλεψα μες τα ιδια του τα μουτρα.

Δηλαδη...

Αυτο εκανα

Του σπαταλησα τον πολυτιμο χρονο ενω ηξερα πως εχει πιο σημαντικα πραγματα να κανει απο το να προπονει εμενα και τα ηλιθια μυαλα μου.

Τωρα το μονο που εχω να κανω ειναι να του πω την αληθεια εφοσον θα τη μαθει ντε και καλα απ τον Alex.

Πηγα να ανοιξω το στομα μου αλλα σε κλασματα δευτερολεπτου ο Luke ειχε κατσει στην απεναντι καρεκλα με τα χερια του σταυρωμενα λες και περιμενε ωρες ατελειωτες.

"Meline αντε στο δωματιο σου και θα σε φωναξω εγω" ειπε αμεσως ο μπαμπας μου κρατοντας καποια χαρτια.

Εγω χωρις να πω τιποτα σηκωθηκα και κρατοντας καθε επιπλο που εβρισκα μπροστα μου βγηκα εξω απ την κουζινα χωρις ομως να παω στο δωματιο μου κοιταξα απο το τζαμακι της πορτας.