This Time Not Roommates

Κεφάλαιο 22ο

"Ότι γίνει με πέρνεις τηλεφωνο!" Είπε η μαμά μου κατεβάζοντας το τζαμί για να μπορώ να τη βλέπω.

"Μην ανυσηχεις ανησυχείς δεν θα γίνει τίποτα" της απάντησα με σιγουρια και Αφού την χαιρέτησα προχωρησα προς το εσωτερικό του μπαρ.

Υπήρχε πολύς κόσμος και η μουσική φυσικά ήταν τέρμα στη διαπασών.

Όταν εντόπισα τον Noah προχώρησα προς εκείνον αλλά κατάλαβα πως είχε παρέα. Και τι παρέα?

Την καλύτερη.

"Γεια σου Noah" τον χαιρέτησα πιάνοντας τον από τον ώμο εφόσον καθόταν και με είχε πλάτη.

"Ωωωω το μωρό μου" φώναξε ο noah κςι σηκώθηκε για να μου δώσει ένα φιλί στο στόμα.

"Εμας δεν μας χαιρετας?" Άκουσα τη φωνή της Eliz.

"Δεν ήξερα ότι υπάρχετε κι εσείς" της απάντησα με χαμόγελο.
"Γεια σας" ειπα ξανά κοιτάζοντας τους έναν προς εναν.

Τους κάλεσε όλους

"Ντροπή σου Noah!" Του ειπα κι έφυγα πηγαίνοντας προς το μπαρ.

Ξέρω τι θα κανω σήμερα.

"Μια βότκα λεμόνι!!" Φώναξα για να με ακούσει ο μπάρμαν.

"Οκ μικρή!!" Φώναξε πίσω κλείνοντας μου το μάτι.

Φαινόταν κάπου 19 με 20 και τα μαλλιά του ηταν μαύρα. Τα μάτια του δεν μπόρεσα να τα δω μεσα στο σκοταδι.

Όταν το ετοιμασε το άφησε μπροστά μου αλλά όταν πήγα να το πάρω το άρπαξε πίσω κςι μου έκανε νόημα να πλησιασω.

" Φαίνεται πως είσαι μικρή! Χαρη σου κανω γι αυτό θέλω κι εγω μια χαρη!" Είπε στο αυτι μου και γύρισα για να του απαντήσω.

"Αναλογα τι χαρη!"

"Το τηλέφωνο σου!"

"Πως ξέρω οτι δεν είσαι κάποιος βιαστης ή δολοφόνος!"

"Δεν είναι! Ελπίζω να το πιστεψεις αν θες να πιεις τη βότκα σου!"

"Οκ οκ!" Του ειπα και έκανα νόημα για ενα στυλό.

Αφου του το έδωσα εκείνος το πήρε με ενα χαμόγελο και μου έδωσε τη βότκα μου.

"Πώς σε λενε!?" Τον άκουσα να λεει.

"Όταν μάθω το δικο σου θα σου πω" απάντησα με ένα χαμόγελο.

"Πονηρή"  Τον άκουσα να λεει κι έφυγε.

"Δεν πάμε καλά!" Μουρμουρισα και συνέχισα να πίνω το ποτό μου.

"Ξέρεις δεν είναι απαραίτητο να βάζεις στόχους άμα δεν έχεις σημάδι!" Άκουσα να λεει κάποιος απο δίπλα μου.