Marrying Glaiza De Castro (Book 1)

#MGDCAlmostAFairyTale

|Rhian|

She was in the office when her dizziness strikes again. It was still bearable and she knows it will subside eventually, katulad din ng mga panandaliang pag-atake ng pagkahilo noong nagdaang mga araw. She decided to sit on the couch just a few steps away from her table, thought she could lay down for a few minutes until the nauseous feeling was gone. Hindi na sya nag abalang tawagan si Glaiza kahit mahigpit nitong ipinagbilin na tawagan ito kung sakaling muli syang makaramdam ng pagkahilo. She didn't want her wife to worry over nothing, she knows her body and she can tell if there's something wrong and right now she's more than sure that there's nothing wrong with her. Kahapon ay pinagtalunan na nila ang kagustuhan nitong magpakonsulta ulit sya sa doktor. Sobra itong nag aalala sa kalagayan nya at sa nadadalas nyang pagkahilo kaya para matigil na ito sa pag aalala at tuluyang mapanatag ay pumayag na din sya sa kagustuhan nito. Early this morning they went to the hospital, bago sila tuluyang pumasok sa opisina ay dumaan muna sila sa doktor nya, and her OB-gyn assured Glaiza that what she's going through was nothing but normal. That she's healthy as well as the babies and there's really nothing to worry about. But Glaiza, being the worrier that she is, still insisted that she called in case something happened. Sumang ayon na lang sya bilang pagbibigay sa asawa.

Mula sa pagkakahiga ay ipinasya nyang pumikit dahil patuloy pa din sa pag-ikot ang buong paligid nya. Ilang sandali na syang nakapikit nang maramdamang namimigat ang talukap ng mga mata nya, she gave in and took a nap.

Hindi nya alam kung gaano na sya katagal na nakatulog pero nang maalimpungatan sya ay naramdaman nyang may humahaplos sa mga braso nya kasabay noon ang pinong mga halik sa leeg nya. Noong una ay inakala nyang si Glaiza dahil sanay syang nagigising sa mga haplos at halik nito. Pero nanlaki ang mga mata nya ng tuluyang magising ang diwa at makitang hindi ang asawa kundi ibang tao ang nasa harap nya. Halos nakadagan na ito sa kanya at malayang pinaglalakbay ang mga kamay sa buong katawan nya.

Marahas nyang itinulak ang pangahas kasabay ng mabilis na pagtayo mula sa pagkakahiga sa couch.

"What do you think you're doing?!" Horror and terrified to the idea of a stranger touching and kissing her.

God, what could've happened if I didn't woke up in time?

"Hey, I thought you like it. You were purring under my touch." Nakangising sagot ni Rafael, hindi man lang nabahala sa galit na reaksyon nya.

"You -- you maniac! Who sent you in?" She asked furiously.

"Your secretary." Walang anumang sagot nito pagkatapos ay humakbang palapit sa kanya pero kasabay nun ay agad din syang humakbang paatras dito. Pakiramdam nya ay nanginginig ang mga kalamnan nya sa sobrang galit dito. "Hey, will you relax? Come on, let's just finish what we have started." Tinangka syang abutin nito pero mabilis nyang nakuha ang gunting sa ibabaw ng mesa at iniamba dito.

"Don't you dare touch me again or I swear I will kill you." Pahayag nya sa pagitan ng marahas na paghinga.

"Believe me there's no need for that." Nakangising tugon nito pagkatapos ay walang anumang naupo sa couch na kanina lang ay kinahihigaan nya. "Kung ayaw mo, hindi naman kita pipilitin. I maybe a lot of things but I don't force women. Just not my style." Rafael shrugged her shoulders.

"Tell that to the marines! Alam ko kung anong klase kang tao kaya hwag kang magbait baitan sa harap ko. You almost rape me and I can send you to jail for that!" Nanatili syang nakatayo ilang hakbang mula dito. Her senses in full alert, if anything happens she can easily walk her way out.

"Nakahiga ka ng pumasok ako, nakapikit at tila nang aakit. And I'm just a man. Masisisi mo ba ko kung natukso ako? And for a second, I really thought you enjoyed it." Rafael smiled devilishly.