10. bölüm

1.9K 142 53
                                    

“kısasa kısas” dedi sırıtarak.

Ne yapacağımı bilemeyerek pençelerimden kurtulmaya çalışan kıza baktım. Bir seçim yapmam lazımdı. Ya kızın kim olduğunu öğrenir katliamları durdururdum yada bana değer veren tek kişinin benim yüzümden ölmesini gözlerimin önünde izleyecektim.

“Elizabeth beni düşünme, ben iyileşirim. Maskesini çıkar!” dedi gizemli yabancım.

Gözlerim dolmuştu. Bu çok zor bir karardı. Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.

“boğazını parçalarsa nasıl iyileşeceksin!” dedim titreyen sesimle.

“bir kere de beni dinlesene! Bana güven” dedi.

Erkek olan katliamcı gülerek bizi dinliyordu. Bana baktı.

“zaman doluyor Elizabeth, 3 saniyen var, ya onu verirsin yada sevgilin ölür” dedi gülerek.

“hey, o benim sevgilim değil!” dediğimde ciddileşti.

“bunu mu tartışacağız şimdi!” dedi.

Tekrar gülmeye başladı. deli olduğundan şüphelenmiyor değilim yani.

“3, 2, 1, zaman doldu Elizabeth. Veda edemememiniz ne kadar üzücü” dedi gülümseyerek.

Gizemli yabancımın boynundaki pençelerini daha da derine batırdı ve boynunu parçaladı. Elimdeki kızla birlikte şaşkınca olanları izliyorduk. Beynim algılamakta zorluk çekiyordu. Öfkeyle kızın boğazından karnına kadar yardım.

Diğer katliamcı yaptığıma şaşırmıştı. Bu kadar çok istiyorsa ona da yapardım. Kızı bir kenara fırlattım. Diğer katliamcıya doğru koştum ve gizemli yabancımı ondan aldım. Onu bir kenara koyduktan sonra katliamcıya döndüm.

“gözlerin… siyah... tamamen” dedi şaşkınca.

Onu dinlemeden üstüne atladım. Yere düştüğünde ayağımla boynuna baskı uyguladım.

“b-bunu sana ödetirim!” dediğinde güldüm.

“öldükten sonra bir şey yapabileceğini sanmıyorum” dedim alayla.

“ben ölmem! Tekrar canlanacağım!” dediğinde umursamadan elimi maskesine götürdüm.

“maskeli balo sona erdi” dedim gülerek.

“sen öyle san” dedi.

Ben ne olduğunu anlamadan karnımda bir acı hissettim. Arkamı döndüğümde şok oldum.

“c-clara?” dedim zorla.

Karnıma geçirmiş olduğu kazıkla bana gülümsüyordu. Onu görmeyeli ne kadar olmuştu? 6 ay sanırım.

“bugünü bekledim hep!” dedi kazığı biraz daha oynatarak.

Acıyla inledim. Diğer katliamcının nefessiz bıraktığım için bayılmıştı. Ayağımı çektim ve clara’ya döndüm.

SAHTE MELEZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin