Nothing Left To Fear

722 44 11
                                    

Toen mijn zus Jane en ik kinderen waren,leefde ons familie in een oud, groot huis. We hielden ervan om in dit huis te spelen en de bomen in onze tuin te klimmen. (Ik deed dat ook graag vroeger 〒▽〒)
Maar wat we veel van hielden was het geest. (Ben niet zeker of het de of het geest moet zijn maar whatever) We noemden haar Moeder, omdat ze erg lief tegen ons was. Wanneer ik en Jane wakker werden vonden we soms een glas op elk van ons nachtkastjes die er niet was toen we gingen slapen. Moeder heeft ze daar achtergelaten, zodat we geen dorst krijgen wanneer we wakker worden. We hadden een houten stoel in onze kamer, die was er al sinds we verhuisd zijn. We lieten die stoel gewoon aan een hoek van de kamer staan. Wanneer dat we naar TV keken of een spelletje speelden schoof Moeder de houten stoel naar ons toe. Soms schoof ze de stoel helemaal in het midden van ons kamer. We voelden ons altijd schuldig wanneer we die terug in de hoek van ons kamer zetten, Moeder wilde gewoon bij ons zijn.
Jaren later, nadat we verhuisd waren van het huis vond ik een oude krantenartikel over ons oude huis. Het ging vooral over een vrouw die daar voor ons woonde. Ze vermoordde haar twee kinderen door hun allebei giftige melk te laten drinken voordat ze gingen slapen. Daarna heeft ze zichzelf opgehangen. Het artikel had een foto van een kamer van het huis, onze oude slaapkamer. Daar hing het lijk van de moeder. Onder haar lag een houten stoel, die exact geplaatst was in het midden van de kamer.

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Short Horror Stories (Dutch)Where stories live. Discover now