Verborgen...

620 44 10
                                    

"Waar ben je?!"

Ik panikeerde toen ik niets meer hoorde. Ik rende in het verlaten boerderij. Ik kon haar niet vinden. Niet in het oude huis, ze zat ook niet ergens op de straat. Ik rende in het lege veld, mijn hart klopte sneller in elk minuut dat passeerde.

Waar zou hij haar gelaten hebben?!

Toen dacht ik aan iets, het veld...ze moet hier zijn. Het kan niet anders. Ik zocht het veld, graafde in de modder, totdat ik een houten kist voelde, eerder een doodskist.

"Zit je hierin?!"

Ik hoorde geschreeuw vanuit de doodskist.
Hoelang het ook duurde, kon ik na een tijdje de doodskist openen. Toen vond ik haar, ze leefde nog. Ik nam van m'n rugzak een doek en chloroform en zette het op haar gezicht totdat ze flauwviel. Daarna droeg ik haar en ik verstopte haar. Ik ging naar mijn auto, waar m'n broer op me zat te wachten. Hij glimlachte

"Je hebt haar gevonden. "

"Ja, maar toch was je bijna gewonnen. "
"Waar heb je haar verstopt?"

"Daar, maar het kan gevaarlijk zijn om daar te gaan sinds je kan verdrinken haha"

"Klootzak!"

Ik lachte terwijl ik hem zag weggaan om haar te zoeken.
Ik hou van verstoppertje spelen.

~•~•~•~•~•~•~
Sounds like something I would do  ;)

Short Horror Stories (Dutch)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu