Short Horror Stories (Dutch)

A Message Before Death

Het begon allemaal op de veertiende nacht van maart, de nacht van de 20ste huwelijksverjaardag van mijn ouders.
Het was een prachtige, zonnige dag, als het geheugen diende. Verrassend warm voor het begin van de lente. Het mooie weer was perfect voor de sfeer van de dag - twintig jaar getrouwd zijn is duidelijk een gedenkwaardige gelegenheid, dus mijn ouders hadden een tafel geboekt bij ons favoriete Italiaanse restaurant.
Natuurlijk was dit een formele gelegenheid, dus ik had mijn beste pak aan. Het was 5:33, en ik rechtte mijn das toen ik mijn gsm hoorde - ik had een bericht ontvangen. Dat is vreemd, dacht ik, dat gebeurt nooit. (Guys guys please, ik kan niet alle 0 berichten tegelijkertijd checken! 😜)
Ik controleerde de boodschap, het was van mijn moeder. Het was een behoorlijke warboel van cijfers en letters, maar via de woordenschatstoofpot (?) kon ik de leesbare zin onderscheiden:

Help me alstublieft.

Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat dit me enorm bezorgd maakte, dus ik antwoordde meteen: "Gaat het? "
Net zo meteen kreeg ik een andere bericht met de tekst:

Oeps. Pockettekst!
Een paar minuten later kreeg ik nog een bericht, dit keer van mijn vader. Ik controleerde de tekst en nogmaals, het was een enorme mengeling van letters en cijfers, met de zin "Please help me" verborgen in.
Hoe griezelig dit ook was, mijn vader was altijd een grappenmaker, (aye ik heb ook zo'n prankster 😂) dus vermoedde ik dat hij een grapje maakte, totdat ik een nieuwe sms kreeg met de tekst:
Oeps. Pockettekst!

Nu leidde dit tot paniek. Pure, onmiskenbare paniek. Precies een halve minuut ging voorbij toen ik precies dezelfde boodschap ontving van mijn zus. Dit kan niet toevallig zijn. Het kon gewoon niet.
In een staat van pure angst begon ik naar het restaurant te rennen. Ik maakte het ongeveer een kwart van de weg voordat ik werd tegengehouden door een politieagent.

"De hoofdweg is gesloten," zei hij. "Enorme auto-ongeluk."

Dit was precies het moment waarop ik me realiseerde wat er was gebeurd. Toen ik daar aankwam, waren het niet de resten van de auto die mijn aandacht trekken, niet de vlammen die uit het vernietigde voertuig opwaaien.
Nee, ik was geschokt toen ik de levenloze lijken van mijn moeder, vader en zus zag. Ik vroeg om de geschatte tijd van hun dood - ze werden alle drie onmiddellijk gedood door de botsing om 5:32 uur.

~•~•~•~•~•~•~•~
Eigenlijk heb ik iets geleerd van dit horrorverhaal...

"Whats up shithead?

Oeps! Pockettekst!

Yo bitch

Nu meen ik het." 👿👿

P.S ik ben bezig aan een verhaal over kerstmis~!