Short Horror Stories (Dutch)

Lost - Part 1 (Original Story)

"Mijn handen trilden. Ze waren zo bleek en mijn knokkels waren rood door de kou. Ik keek naar mijn horloge, het was zes uur 's ochtends. Ik zit hier al ongeveer een hele dag opgesloten in een kamer die ik nooit heb gezien, het enige wat ik me herinner voordat ik hierin wakker werd is dat ik in het bos zat te tekenen. Daarna begon ik een storend gepiep te horen en ik zag alle vogels die op de takken van de bomen stonden wegvliegen, tenslotte verloor ik mijn bewustzijn. Ik weet niet eens hoe het komt dat ik zomaar ben flauwgevallen in het bos.

De kamer is ijskoud, ik zat in een hoek te trillen terwijl mijn lang bruin haar bijna heel mijn gezicht bedekte. Ik keek naar boven en zag een klein raampje waar er stilletjes aan licht begon door te komen. Ik keek terug naar mijn horloge,
Zeven uur.
Tot hoe lang moet ik hier zo blijven zitten?
Wie heeft me hier gebracht? En waarom?
Mijn hoofd deed extreem veel pijn op dit moment, ik kon het amper aan.

Juist toen ik dacht dat het niet erger kon hoorde ik voetstappen die in elk second dat passeerde luider werden. Met m'n ogen wijd open keek ik naar de metalen deur die een paar meter ver van me was. Ik voelde m'n hart sneller kloppen toen ik geklop hoorde op de deur.

"Verena? Verena?!"

De stem van mijn vriendin klonk luider en luider vanachter de deur. Ik probeerde iets te zeggen, om haar te laten weten dat ik hier ben, maar ik kon het niet. Mijn stem was op een of andere manier weg en ik voelde mijn lichaam amper. Ik kon niets anders doen dan in mijn plaats zitten en huilen, ik voelde me zo hopeloos op dat moment.

"Verena!"

Ik hoorde haar weer roepen, en ik probeerde dat ook te doen.

"Zoë!"

Het enige wat ik kon doen is haar naam fluisteren, en zelfs dat deed pijn aan mijn keel.

"Zoë!"

Ik bleef proberen ookal voelde ik mijn keel branden. Maar het werd opeens stil. Ik voelde meer en meer tranen op mijn wangen.

Een paar minuten passeerden in stilte voordat ik de deur hoorde opengaan. Ik keek naar de deur en zag iemand binnenstappen. Zijn donkerblauwe trui was bedekt met rode vlekken en er was een grote kras op de linkerkant van zijn blauwe masker. Zodra hij binnenkwam en voor mij stond gooide hij een lijk op de grond en keek hij naar me. Ik kon voelen dat hij naar me glimlachte ookal droeg hij een masker. Ik keek naar het lijk en zag direct dat het het lichaam van mijn vriendin is.
Ik keek naar haar en terug naar de man naast haar dode lichaam. Hij had een zakmes vast die ik niet heb gezien wanneer hij binnenkwam, maar zodra ik het zag wist ik wat er gaat gebeuren. Ik keek voor het laatste keer naar Zoë, en binnen minder dan een minuut was alles zwart."

To be continued...

~•~•~•~•~•~•~•~

What's up guys it's GamerDJay, ik wou even sorry zeggen omdat ik zo freaking traag update. Ik heb het echt focking druk de laatste tijd, de hele fucking tijd eigenlijk. En morgen starten mijn examens, yay. Ik ga toch proberen om het vervolg van dit verhaal te schrijven tijdens het examenperiode en binnen een week of twee zal het gepubliceerd zijn. Als het me lukt om iets te schrijven, that is.
Anyways, sinds ik zelf niet meer zeker ben van mijn schrijf skills -omdat ik voor zo lang niet meer geschreven heb- laat me weten of jullie een tweede part willen van dit verhaal. Indien niet dan ga ik ofwel een andere verhaal bedenken of ik ga een CP opzoeken op het internet (met een shoutout naar de originele schrijver natuurlijk)

Voor de mensen die ook examens hebben succes met die shit. Het leven is oneerlijk, I know lol

Peace out~