Short Horror Stories (Dutch)

Sacrifice (Vervolg Van Assisted Kill)

Ik werd wakker door een storend licht dat in mijn ogen scheen.

Was ik dood?

Of zit ik in het ziekenhuis?

Ik wist niet wat ik moest denken of voelen toen het licht verdween.

"Hij is wakker, je hebt geluk." zei een mannenstem terwijl ik iemand hoorde weg stappen. Ik opende m'n ogen weer en keek rond.
Ik zat op de grond met m'n handen nog steeds vastgebonden achter mijn rug in de hoek van een donkere kamer. Op de cementen muren was er een rode schijn hier en daar dat op bloed leek, misschien is het zelfs bloed.

Ik keek naar de oude houten deur toen ik iemand zag binnenkomen. En tot mijn verrassing was het hetzelfde bitch dat James vermoordde. Ookal was ik bang keek ik haar boos aan terwijl ik m'n handen probeerde los te krijgen.
Ze glimlachte toen ze dichter bij me kwam, ze zat op haar knieën en keek emotieloos naar me.
"Ik koos niet om dit te doen, jij koos niet voor zo'n gruwelijk einde. Het is allemaal zijn wil..." fluisterde ze. Ze mompelde "het spijt me" terwijl ze naar buiten stapte en terugkwam met iemand achter haar.

James?! Hij leeft nog!

"James!" riep ik gechoqueerd. Hij keek naar de grond, toch kon ik zien dat hij aan het huilen was.

Nu denk je waarschijnlijk van wat voor een pussy is hij? Maar ik heb mijn beste vriend nooit zien huilen, ookal had hij veel afschuwelijke dingen meegemaakt net als de dood van een familielid en z'n vrienden die hem verlieten hij stopte nooit met glimlachen. Het maakte me meer bezorgd en bang toen ik hem zag huilen. Hij was altijd gelijk als een oudere broer voor me geweest.

Het meisje maakte z'n handen los en gaf hem een geweer.

"Doe je ding." zei ze.

Ik zag James' handen trillen toen hij het geweer vasthield en hoorde hoe hij sneller begon te ademen terwijl er meer tranen uit zijn ogen kwamen.

"Kate..." mompelde hij, "kan je ons... Alleen laten?" vroeg hij zachtjes, alsof hij niet wou dat ik hun gesprek hoorde. Kate knikte.

"Weet gewoon dat hij je ziet. Dus doe niets waar je spijt van gaat krijgen." waarschuwde ze voordat ze naar buiten stapte en de deur dicht deed.

"Ik doe wat er gevraagd wordt." zei hij voordat ze wegging.

James zuchtte en keek naar het geweer dan naar mij.

"Ik dacht dat je dood was..." fluisterde ik, nog steeds gechoqueerd.

"Ik wou dat ik dood was, Tyler. Ik wou dat ik dood was..." hij viel op zijn knieën en huilde.
"Nu ben jìj degene die dood gaat! Zodat ik kan blijven leven! Omdat opeens Slenderman bestaat en als ik je niet vermoord dan gaan we allebei hiervoor betalen! Was ik maar degene die dood ging dan zou hij me nooit gebruiken als een fucking slaaf!" schreeuwde hij, zonder een fuck te geven of Slenderman hem hoorde of niet.

"Het spijt me, Tyler." mompelde hij. Hij stond weer op en wees met het geweer naar mij.

"Het is oké. Ik vertrouw je, James. En ik weet dat je de juiste keuze maakt. See ya around." zei ik glimlachend. Ookal voelde ik dat ik bedrogen word door m'n enige vriend, wist ik dat dat niet zo was. Dus nam ik gewoon afscheid van hem net als wat een goede vriend zou doen.

"Sooner than you think."

Dat waren de laatste woorden die ik hoorde van hem, voordat ik op de grond viel.

Levenloos.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

What's up guys it's GamerDJay en ik wou jullie ff laten weten dat ik een korte rap schreef in m'n Art & Tag Book. Het is m'n eerste liedje en ik zou het appreciëren als jullie me jullie mening erover laten weten. Het heet Get Back Up

Peace out~