100 Days In a Fake Relationship<3

Chapter 1

Umaga nanaman. Hays. Ano nanaman kayang raket ang papasukin ko? Ugh! Nakaka Frustrate na Pakshet! -__-

Badtrip pa! Tinanggal ako nung manager naming mas mabaho pa sa tae kahapon! Deym! Bakit sya mabaho? Kasi hindi sya naliligo! Puro lang sya pabango.

Hindi parin ako tumatayo sa higaan. Hindi ko alam pero tamad na tamad ako ngayon. Oh well. Tatamadin talaga ko dahil wala na naman akong papasukan na trabaho. Tsk stupid me!

Dahan dahan akong bumangon sa hinihigaan ko. Shet na malagket! Ang sakit sa likod. Pano ba naman ang tigas ng papag na to. Ni wala akong pera para makabili ng pansapin manlang. Haha Ang hirap ko. Mas mahirap pa ko sa daga.

Pagtayo ko dumiretcho ako sa kusina. Oo kusina! Dahil ang bahay namin kasing laki lang yata ng mga cr nyo. Haha Oa ba? Siguro kasya lang ang tatlong tao. Pagtayo mo sa papag kusina na ang bubungad sayo. Katabi nun ang Cr. Okey ba rin to. Atleast may tirahan wala naman akong pake sa laki ng bahay basta may bubong. Yung hindi kami mababasa pag umulan. Sa kabutihang palad. Wala namang butas ang bubong namin. Thanks god.

Nagtaka ako. Ako lang? Nasan sila tatay? Aish! Sinabing wag magpapagod bantigas ng muka ng tatay ko.

Nagsipilyo na ko. Hahanapin ko nalang sila sa kapitbahay.

Teka. Kanina pa ko dada ng dada dito kilala nyo na ba ko?

I think hindi. -___-

Ako? Ako na yata ang pinaka mahirap na tao sa mundo. Nasa akin na yata ang lahat ng problema.

Hays. Ako si Crisanta. Crisanta Villanueba. Naks! Pang mayaman ang pangalan ko diba? Haha Okey na rin. Atleast kahit pangalan ko lang ang mayaman. Ayos na. (Lakas mangarap pota)

Nag aaral ako. Oo sa Dezpa University. College na ko dun at ang kursong napili ko ay BSBA. Major of marketing management. Nakakatawa diba? Wala naman akong business na mamanahin gaya ng mga classmate ko pero yung ang pinili kong kurso? Oh wait! Actually hindi ko pinili. Pinili ng tatay ko. Ewan ko ba! Iba din ang trip sa buhay nun eh. At yes. Nabasa nyo naman yata na may mamanahing mga business ang mga classmate ko. Dahil mayayaman sila!

Elite ang university na pinapasukan ko. Scholar ako dun. At hindi ako tulad ng ibang scholar na nag aaral sa elite school na nagpapa api at nagpapa bully. Hindi ako nagpapakawawa. Ano sila?! Pare parehas lang kaming lumalanghap ng sariwang hangin. Bakit ako magpapa api sa mga yun? Lalo na't hindi nila ko palamon. Baka palamunin ko sila ng buhangin!

Infact. Kinatatakutan ako sa school na yun. Ewan ko ba. Nakaka intimidate daw ako? Dapak! Paano?

Kung paano at bakit hindi ko din alam. May mga nagsubok na na ibully ako. At lahat sila? Naospital brad! Haha Ang babakla naman ng mga yun eh! Ni hindi nga nakatama sakin. Puro angas lang.

At sa kabutihang palad sa ground pa yun nangyare at alam kong nakita yun ng lahat. Hindi din ako naparusahan dahil self defense daw ang ginawa ko. Ulul! Hahaha Boring din ako nung mga panahon na yun at sila ang naisipan kong paglibangan.

Lumabas ako ng bahay at hinanap ang kapatid ko at ang tatay. Kainis! Dapat nasa bahay lang sila. Langya iba ang katigasan ng muka ng tatay ko!

Namataan ko sila malayo palang ako sa bahay ni mang tonyo. Tingin ko nakikipag yabangan nanaman sya sa mayabang na si to. Ayaw kasi ng tatay ko na niyayabangan sya. Napailing nalang ako at patuloy na lumapit sa kanila.

Nakita ko ang kapatid ko na panay ang tawa. Kinse anyos palang sya pero ang daming kalokohan ng alam. By the way lalaki sya.

Ng malapit na ko rinig na rinig ko na ang kahambugan ni mang tonyo.