Everything has changed

Hoofdstuk 7

POV Denise

Don't touch my hair, babe.' Ik grijns. 'Denise, het spijt me zo.. Maar het moest uit. Van het magnement..' Hij kijkt me schuldig aan. Ik knik zacht. 'Maar Zayn, dan kunnen we ook nu niet doorgaan als je snapt wat ik bedoel.' Hij schud hevig nee. 'Ik heb het opgelost. Alles. Het enige wat ik nog moest doen was jouw terug krijgen. Mijn liefde. Mijn crush. Mijn vriendin.'

POV Denise

Mijn glimlach groeit, deze jongen maakt me echt gewoon te blij. Ookal was hij er niet altijd voor me, ik weet dat ik bij hem terecht kan. Dat hij de ware is. Dat ik bij hem echt mezelf kan zijn. 'Het spijt mij ook Zayn..' Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Waarom spijt het jouw?' Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. 'Omdat ik nogal gemeen deed. Ik vertelde je dat ik mijn gevoelens wou vergeten voor je. Maar dat is maar voor de helft goed. Ik wou je alleen vergeten zodat ik niet mezelf elke nacht in slaap huil. Maar ik weet het niet.. Ik wil je bij me hebben. Hoevaak je me ook kwetst. Ik blijf van je houden. Ik kan het niet wegdoen. Dat is onmogelijk. Ik ben altijd verbonden met je. Of we wel of niet samen zijn. We are forever.'

POV Melanie

Het gaat helemaal niet goed met me. Absoluut niet. Ik huil de hele dag. Paula woont ver van me vandaan dus met haar kan ik niet vaak afspreken. Alles begint weer van voor af aan. Niemand is geintresseerd in mijn leven. Niall.. De enige hoop in mijn leven. De enige liefde in mijn leven. Hij is zo ver weg. Hij is niet meer bij me. Ik voel zijn warme lichaam niet meer tegen die van mij. Ik heb niemand die me even vertelt waarom ik leef. Niemand. Dan valt mijn oog op een boekje. Een boekje waar ik vroeger elke dag in schreef. Soort van een depressieve dagboek. Ik haal hem onder een paar boeken vandaan en glimlach. Ik zie quotes over hoe dun je wel niet kan zijn. Foto's van dunne meisjes. Ze zijn zo perfect. Dan zie ik een lijst met mijn doelen. 

To do:

* 35 kilo wegen

* Voor mijn 21e verjaardag overlijden

* per dag 3 uur lang oefeningen doen

* stoppen met snijden

Ik lees de 4 punten weer opnieuw. Ik heb nog nooit 35 gewogen. 38 kilo was het lichtst. Ik heb wel eens 3 uur per dag aan oefeningen besteed. Het was zwaar, maar ik doe er alles aan om dun te zijn. Ik snijd soms nog. Als ik me depressief voel. Niall zei dat ik hem dan altijd kan bellen. Maar ik doe het stiekem.. Ik ben bang dat ik hem kwijt raak. Mijn 21e verjaardag is er nog niet. Het komt eraan. Over 1 maand. Het is een raar idee dat ik vroeger, over 1 maand dood wou. Dan blader ik verder, er valt een blaadje uit. Ik herken hem uit duizende. Mijn afscheidsbrief voor Niall en mijn ouders.

Lieve mama, papa en Niall,

Het spijt me dat ik ben gegaan. Mam, je was er altijd voor me als ik je nodig had. Je was misschien teleurgesteld dat Megan altijd beter was dan ik.. Maar ik kon goed met je opschieten. Altijd als ik thuis kwam van school, vroeg je hoe het gegaan is op school. Ik vertelde allemaal leuke dingen die ik op school heb beleefd. Maar sorry. Ze waren gelogen. Ik had geen vrienden op school. Ik ben je dankbaar, je bent de liefste moeder van de hele wereld. Ik hou van je.

Pap, jij bent altijd mijn held geweest. Toen ik klein was, was ik altijd een papa's kindje. Wij deden alles samen. We gingen elke zaterdag zwemmen en altijd nam je me mee. Bij jouw voelde ik me veilig. Jij bent mijn held, voor altijd. Ik ben trots op je papa, en dat zal ik voor altijd blijven!

Niall, jij bent mijn aller aller beste vriend. Zonder jouw was ik er allang niet meer. Jij bent zo super speciaal voor me. Er zijn geen woorden hiervoor. Maar nu is het tijd om te gaan. Ik wil je niet de schuld geven, je moet nu ook absoluut geen schuldgevoel hebben. Want ik heb hier zelf voor gekozen. Niet jij. Ik kan het niet meer Ni.. Ik wil de pijn niet meer voelen. Ik wil mensen niet meer voor mijn ogen zien verdwijnen. Ik wil dood. Je zult mij niet missen. Jij hebt genoeg andere. Dat kan niet iedereen zeggen. Maar weet dat je mijn leven heb gespaard. Maar nu is het voorbij. i love you Nialler. 

Lots or Love, 

Melanie.

Een traan ontsnapt uit mijn oog. Ik had deze klaargelegt in mijn tas. Maar Megan sprong er voor. Megan heeft zich opgeoffert voor mij. Als ik die dag niet dood wou.. Was ze er nog. Dan was de andere helft van mij er nog. Uit het oog maar niet uit het hart. 

'Meg, don't worry. Als ik de kans kreeg.. Zou ik het anders doen. Dan was ik dood en jij er nu nog. I'm sorry..'

 --------

Woah, ik sta #1 Fanfictie & Tienerfictie. THANKYOU. 

Is het Melanie's schuld dat Megan dood is? Denk je dat Melanie nog steeds wilt afvallen en zelfmoord neigingen heeft? 

Als jullie vragen hebben, het kan in de comments en op mesage bord. Maar als het prive is, kan het altijd nog in mijn postvak! Want, ik ben er voor jullie. Altijd. Don't forget that! 

1 vote = 1 hugg to Melanie? ;3. 

50 votes en 12 comments? ;3.