Everything has changed

Hoofdstuk 11

POV Perrie

Ik glimlach. Vandaag. 2 Februari. Dit is de sterfdag van dat kind. Dat kind dat alles kapot heeft gemaakt. Het was zo geweldig toen Zayn terug ging naar Londen. Zonder haar. Maar waarom.. Waarom komt ze terug? Elke keer weer?! Ze heeft alles vernietigd. Mijn relatie met Zayn. Mijn plannen. Ik ga vandaag ook bij de dood zijn van haar. Ik wil haar zien lijden. Ik wil haar eindelijk, na al die keren zien branden. Ik wil dat ze inziet dat ze deze wereld niet verdient. Dat ze Zayn niet verdient. Dat ik diegene ben die gelukkig hoort te zijn met Zayn.

---

POV Denise

'Ik ga naar het bos.' Ik kijk Zayn aan en trek mijn legergroene jas aan. 'Nu nog? Wat ga je daar doen?' Hij kijkt me raar aan. 'Audrey heeft me gesms't en ze wilt dat ik kom, ik weet niet wat we gaan doen.' Ik pak nog even mijn sleutels en druk een kus op Zayn's lippen. Dan pakt hij me vast. 'Ik vertrouw het niet. Ik ga met je mee. Het begint donker te worden. Meiden zoals jullie horen nu niet buiten te zijn.' Ik kijk hem aan en zucht. 'Je lijkt net Niall.' Begin ik te grinikken. Snel pakt Zayn zijn spullen en verlaten we mijn huis. 'Een beetje overbezorgt of niet Zayn?' Glimlach ik en kijk opzij. Zayn knikt trots. 'Goed vriendje ben ik he!' Hij port me in mijn zij en ik begin te lachen. 'Ja, het beste vriendje van de heeeeeeeeele wereld!'

'Audrey?' Zeg ik hard door het bos. 'Ze moet hier zijn..' Mompel ik geirriteerd. Dan voel ik ineens een hand op mijn rug. Ik schrik en sla een kort gilletje. 'Audrey! Je liet me schrikken!' Zeg ik lachend. Al snel verdwijnt mijn glimlach als Audrey's gezichtsuitdrukking niet veranderd. 'Wat is er?' Ik kijk haar geschrokken aan. Nogsteeds veranderd er niks. 'Audrey, je kan me alles vertellen.. Wat is er? Ik ben er voor je! Ik zal er altijd voor je zijn.' Ik sla een arm om haar heen. 'I-Ik kan het niet.' Stamelt ze. Ik laat haar los. 'Wat kan je niet?' Vraagt Zayn die achter me staat. 'Denise laten omkomen..' Ze zegt het zacht en ik zet meteen een stap naar achteren. 'WAT?' Hoor ik Zayn boos zeggen. 'IK WIL HET TOCH OOK NIET!' Gilt ze terug. 'Waarom doe je het dan?' Het lijkt alsof ik kalm ben, maar vanbinnen stress ik hem he-le-maal. 'Van mij.' Horen we achter ons. Ik draai me met een ruk om. 'Perrie.. Ik had het moeten weten dat jij het was. Waarom.. Waarom doe je dit elke keer weer?' Ik kijk haar zonder emotie aan. 'Jij hebt alles, maar dan ook alles verpest!' Gilt ze. 'Nee Perrie, dat is niet waar. Dat heeft zij niet gedaan. Dat lag aan mij, aan ons. Kap ermee om andere de schuld te geven. Ik hou van haar en als jij om mij geeft.. Dan spaar je mijn liefde van mijn leven.' Zucht Zayn. 'Audrey, nu.' Zegt Perrie hard. Ik kijk geschrokken om en draai me weer naar Audrey. 'Nee Perrie. Ik doe het niet!' Gilt ze. Ik zucht opgelucht. 'Dan schiet ik jou der bij neer.' Hoor ik Perrie zonder emotie zeggen. Ik slik. 'Nee Perrie.. Het spijt me echt dat ik Zayn van je heb ''afgepakt''. Het spijt me echt. Maar weetje. Ik wist nooit dat ik Zayn kon krijgen. Jij bent perfect. Je bent mooi. Toen ik Zayn totaal niet mocht.. Toen vond ik je zo fantastisch.. Nooit gedacht dat ik je leerde kennen. Nooit gedacht dat je zo over me dacht.. Ik ben jarloers op je Perrie. Je bent perfect. Je was mijn voorbeeld.' Stamel ik. 'Ik doe het zelf wel.' Perrie kijkt me staal aan en trekt haar pistool uit haar zak en richt hem op mij. 'Perrie. Nee. Pak niet het meest bijzonderste in mijn leven af. Ik hou van haar. Schiet mij dan dood.' Er springen tranen in Zayn's ogen. 'Nee Zayn, ze wilt mij dood. Nu ga ik ook dood. Het is tijd om te gaan. Ik ga je missen.' Ik slik mijn tranen weg. Dan voel ik een trekker overgaan. Ik doe mijn ogen dicht.

..

..

Waarom voel ik niks? Ik doe 1 oog open. Perrie ligt op de grond. Bloed. Overal. Het lijkt wel alsof ze ongesteld is. Oke, Denise.. Die was gewoon flauw. Ik kijk achter me. Audrey. Audrey heeft Perrie neergeschoten. 'Audrey.. Hoe kun je mij, ons en iedereen dit aandoen om voor Perrie te werken.' Boos kijkt hij naar Audrey. Er rollen tranen over Audrey's wangen. Dikke tranen. Het klinkt stom, maar ik kan er niet tegen als mensen huilen. 'Audrey, dont cry..' Zucht ik en loop naar haar toe. 'Nee, Denise. Je bent te goed voor me. Zorg goed voor mijn neef. Jullie zijn heel echt schattig samen. Ik ga mezelf aangeven bij het politiebureau.' Ik kijk haar geschrokken aan.. Maar zelf weet ik dat dit misschien wel het beste is. 'Bye Audrey, i gonna miss you.' Ik trek haar in een knuffel. 'Ik jullie ook. Heel erg. Pas goed op elkaar.' Ik knik. Dan voel ik dat Zayn mijn hand vastpakt en zijn vingers verstrengeld in die van mij. Ik glimlach. Dan draait Audrey zich om. Op naar het politiebureau.

'Memories never die.'

------------

Perrie is dood.. Stiekem ben ik nu echt heeeeeel blij. Want nu stookt er niemand tussen Dayn. Ik heb nieuwe coverrr, what do you think? Thanks too @Midnightelephantie :d. Iedereen die me heeft geholpen met covers, bedankt! Bedankt voor jullie moeite. Ze waren echt super awesome! Thanks to:

XHarry_Girl

sibelmeryem

xEsther_

Dit hoofdstuk word dus opgedragen aan @Midnightelephantie! :).

Wat vinden jullie van de dood van Perrie en dat Audrey zichzelf gaat aangeven?

Ohja, Michellee, you win girl! Dat betekent een rolletje voor jou, yaaay. X

50 votes 12 comments?