Everything has changed

Hoofdstuk 27

POV Zayn

Ik kan kiezen met wie ik omga. Niet iedereen heeft dat te zeggen. En ik hoop dat meerdere dat inzien. Je leven is niet slecht. Je bent rijker dan 75% van de mensen op aarde. Ookal gaat het slecht. Je moet niet wachten op het goeie moment. Je moet gewoon een moment pakken en die goed maken. 

----

POV Denise

Zuchtend denk ik terug naar 1 jaar geleden. 1 jaar geleden was mijn leven anders. Terwijl ik elke dag het gevoel heb dat er niks is veranderd sinds gister. Maar eigenlijk veranderd je hele leven in een korte tijd. Een paar jaar geleden had ik nooit gehoord van depressie. Eigenlijk ben ik best trots op mezelf. Ik heb het gewoon gemaakt. Ik dacht dat mijn depressie nooit over zou gaan. Dan het alleen zou eindigen als de depressie mij eindigt. Als je snapt wat ik bedoel. Ik voel me sterk. Voor alles.

Twee jaar later

POV Harry

Samen met Paula zit ik op de bank. In het huis waar ik nogsteeds in woon samen met de jongens. Ja, Paula. Mijn exvriendin. Het prachtige meisje die geen haar is veranderd. Ze is zo prachtig als altijd. Haar make up zit ge-wel-dig ookal is ze ook prachtig zonder.  

 Ook zit er een jongen tussen ons in. Van 1 jaar oud. Ashton. Je kan het wel raden, het is Paula's zoontje. Hij heeft donkerblond haar en blauwe ogen. Geloof me dat hij echt super schattig is. ''Wie is de vader?'' Ik kijk Paula aan met een glimlach. Eigenlijk is hij niet helemaal echt want ik wou diegene zijn die Paula's achternaam veranderd. Dat haar kind(eren) van mij komen. ''James.'' Geeft ze als antwoord en lacht trots naar me. ''Zijn jullie verloofd?'' Ik kijk haar vragend aan. Ze schudt haar hoofd. ''Nee, hij liet me stikken. Of course.'' Ze rolt met haar ogen en ik kijk haar geschrokken aan. Eigenlijk zou je nu denken: What the fuck is er mis met James. Maar hey, ik heb het zelf ook gedaan? 

'Paula, verdwijn uit mijn ogen. Nu.' Ze kijkt me in mijn ogen aan. 'Dankje dat je me steunt. Echt waar Harry, dankje.' Zeg ze vol sarcasme. 'Dankje dat jij vreemd gaat, terwijl ik je vertrouw. Echt waar Paula, dankjewel.' Zegt ik nu ook vol sarcasme. Ze trekt haar wenkbrauw op. 'IK DEED HET TOCH NIET EXPRES?' Gilt ze hard. Ik kijk haar aan. 'Wat? Dat je bent verkracht door hem, dat je je vol hebt gezopen om je even fijn te voelen, dat je vreemd bent gegaan of dat je nu zwanger bent? JE WEET ZELF DAT ALS JE DRONKEN BENT, RARE DINGEN DOET PAULA. Ik had beter van je verwacht.' Schreeuw ik hard naar haar. 'Verwacht dan ook niet zoveel van me.' Sist ze boos.

Ik zucht. Ik was echt een lul. Ik moest haar steunen. Voor haar klaar staan. Deed ik dat? Nee. Ik heb der kei en kei hard laten stikken. Ze stond er alleen voor. Ze verdween voor mijn zicht. Mijn vriendin. Het is nooit officeel uit geweest. Maar ik weet het nog als de dag van gister toen ik tegen de intervieuwer zei: ''Paula en ik waren nooit officeel geweest, het was nep.'' Het was niet nep, nooit geweest. Mijn gevoelens voor haar waren en zijn nogsteeds ombeschijvelijk. Ze is perfect. ''Het spijt me voor alles Paula, ik had je nooit mogen laten zitten. Ik heb het flink bij je verknalt. Ik had er voor je moeten zijn. Sorry voor alles.'' Zucht ik zacht en kijk naar mijn handen. Ik voel dat ze naar me kijkt. ''Blijf je naar me kijken of moet ik je per se aankijken?'' Grinnik ik zacht. ''Dat tweede, meneer Styles.'' Voorzichtig kijk ik haar aan. ''Het spijt mij ook, ik had nooit vreemd moeten gaan en al helemaal niet moeten drinken zodat ik met een andere vent het bed in zou duiken.'' Zucht ze en glimlacht klein. Er valt een last van mijn schouders af. Het is voorbij. Ik heb het er bij neergelegt. Ze haat me niet. Thankgod. ''I-Ik hou van je Paula. Ik ben der nooit mee gestopt.'' Zonder op antwoord te wachten druk ik mijn lippen op die van haar. Dit heb ik gemist. Ik wil de vader worden van Ashton. Ik wil de perfecte schoonzoon zijn en de geweldigste echtgenoot. Paula's echtgenoot. Ik weet het zeker. Ik wil Paula's achternaam veranderen in Styles. Misschien niet vandaag, misschien niet morgen. Maar het gebeurd. Ook als we 1000e ruzies krijgen. Ook al scheldt ze me 1000 keer uit. Ook al faal ik tientallen keren voor haar neus dat ze over maanden er nog steeds om kan lachen. Het gaat gebeuren. Paula is mijn meisje, Paula is mijn hart. Paula is van mij.

POV Denise

Op de dag waar iedereen lang & gelukkig leefde.

Lachend sta ik bij de bruiloft van Paula en Harry. Trots ben ik op hun. Trots op Paula 'Styles' omdat ze het heeft gemaakt. Het is haar gelukt. Na alles. Ze is mijn aller beste vriendin, ze is zo sterk geweest toen het echt moeilijk werd. Toen ze er alleen voor stond. Toen alles voor je ogen verdween. Melanie, Harry, de jongens. Je leek wel kapot te gaan. Wie wilt er nou omgaan met een zwangere hoer? Niemand. Ze kreeg alleen maar haat via twitter. Niemand, maar echt niemand stond voor haar klaar. Maar ze bleef door vechten. Voor haarzelf en voor onze kleine Ashton. She just made it. 

''Ik weet zeker dat Melanie trots op je is, Paula.'' Zeg ik lachend als het is afgelopen en ik geef haar een dikke knuffel. Die ze echt zeker heeft verdient. Ze glimlacht breed. ''Dankje. Voor alles.'' Ik glimlach en kijk dan naar Harry. ''Wel lief zijn tegen haar hoor. Anders breek ik je nek.'' Glimlach ik ook breed. Zachtjes por ik in Harry's zij. Harry steekt zijn handen in de lucht en grijnst. Ik kijk naar Zayn die een paar meter verder op met Ashton speelt. Langzaam loop ik naar hun toe. ''Wel lief zijn voor mama en Harry he?'' Ik kijk hem vragend aan en hij knikt blij. Ashton is echt een geweldig kind. 

Langzaam valt mijn blik op die van een jongen. Ik herken hem uit duizende. Justin. De broer van Paula. Of te wel: Mijn ex. Langzaam loopt hij naar me toe. Als hij voor me staat, slaat Zayn een arm om me heen. ''Ze is van mij.'' Zayn kijkt hem zonder emotie aan. Ik begin te lachen. Zayn kan soms echt heel kinderachtig zijn wat mij wel vaak laat lachen. ''Dat weet ik, het is je gegunt Zayn. Ik wil mijn excuses aanbieden voor alles Denise. Ik ben echt slecht voor je geweest en ik weet zeker dat Zayn je zal beschermen.' Schuldig kijkt hij me aan. Ik glimlach. 'Dankje Justin. Je hebt mij echt goed gesteunt vroeger, echt waar. Dankje daarvoor.'' Met dat trek ik hem in een vriendschappelijke knuffel. 

Na alles, is er toch heel veel er bij neergelegt. 

---------

En dit was het einde van Everything Has Changed.

Ik weet het, Everything Has Changed had niet zoveel hoofdstukken maar het was al een vervolg dus ja. Maar dankje voor het lezen! Waarschijnlijk zagen jullie dit niet aankomen, ik zelf namelijk ook niet want ik heb dit net even bedacht. Waarom? Omdat ik denk dat dit een mooi einde is. Omdat ik het tijd vond worden en omdat mijn inspiratie op is.

Wil je verder van mij lezen?

Ik heb een nieuw boek, genaamd: Half A Heart. Ik heb er 1 hoofdstuk in gescheven. Ik hoop dat jullie hem gaan lezen, voten en commenten. Ik beloof aan jullie dat er meerdere verhalen volgen. Dankje voor alles guys! xx

En met dit, beindig ik mijn tweede boek.

10 Januari 2014 - 7 Maart 2014.