"မင္ေဆာ့ ေကာ္ဖီ
ထားခဲ့မယ္ေနာ္ ..ခဏေနလိုက္ခဲ့ေနာ္ "
"ေျသာ္ အင္း!"
စာေရးခံုေပၚ ေကာ္ဖီခြက္တင္ေပးထားခဲ့ၿပီး
မီရာအတန္းျပင္ကိုထြက္သြားေတာ့သည္။
မီရာ သူ႔အေပၚသူငယ္ခ်င္းေကာင္းတစ္ေယာက္
လိုဆက္ဆံေနသည္က သူ႔ကိုပိုအေနခက္ေစ
သည္။ ကြၽန္ေတာ္သာ ေယာက်ၤားေလးတစ္
ေယာက္ဆိုတဲ့အျဖစ္မွန္ကိုသာသိသာခဲ့ရင္
သူမဘယ္ေလာက္ထိေဒါသထြက္သြားလိမ့္မလဲ။
"မင္ေဆာ့!! ငါ့ကိုစာ႐ွင္းျပေပး"
စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုင္ကာ အနားေရာက္လာတဲ့
ဆယ္ဟြန္း ။
"ဒီဟာ!! ဟာ...ေတာ္ေတာ္ခက္တာေနာ္
ငါတစ္ညလံုးစဥ္းစားၾကည့္တာလဲအေျဖမရ
ဘူး နင္ေရာ"
"အင္း!ရတယ္..
အရမ္းခက္လို႔လား "
"ဝိုး!ငါတို႔မင္ေဆာ့ေလးကေတာ္လိုက္တာ
ျပစမ္း...မင္းဦးေႏွာက္ကို
အရမ္းတံုးအတယ္လို႔ထင္ထားတာ..
မဟုတ္ဘူးပဲ "
"Ya!!အိုဆယ္ဟြန္း "
"႐ွင္းျပမွာလား ...ဒီဟာေၾကာင့္
ငါတစ္ညလံုးအေျဖ႐ွာေနရတာနဲ႔..
ဒီမွာၾကည့္ ..ငါ့မ်က္ကြင္းေတြညိဳေနတယ္မလား..
ငါ့ပါးေတြေတာင္ေခ်ာင္က်သြားသလားပဲ "
ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုကိုင္ကာ သူ႔ပါးေပၚတင္
လိုက္တဲ့ဆယ္ဟြန္းေၾကာင့္ လက္ကိုအျမန္ျပန္
႐ုတ္လိုက္ရသည္။
"ဘာ..ဘာလုပ္တာလဲ...
သူမ်ားေတြျမင္ကုန္ရင္..."
"ဘာဖစ္လဲျမင္ကုန္ေတာ့ "
ဘာမွမျဖစ္သလိုမ်က္ႏွာေဘးနဲ႔ သူကေတာ့
ခပ္ေအးေအးလုပ္ေနႏိုင္သလို ကြၽန္ေတာ့္မွာ
ေတာ့ အတန္းထဲကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္လိုက္ရေသး
သည္။ သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ၾကတဲ့ပံုေတြကိုေတြ႔မွ
စိတ္ေအးရေတာ့သည္။ လုဟန္နဲ႔သတင္းမထြက္
လာဘဲ ဆယ္ဟြန္းနဲ႔အရင္ထြက္ေနမွ ဆိုဟီးသတ္
ေတာ့မည္ ။
