"ဆယ္ဟြန္း..........."
သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့ ျပံဳးရႊင္ကာ လက္ေတြေဝွ့ယမ္းျပကာ
ေျပးလာေနတဲ့ မင္ေဆာ့က တခ်ိန္က မိန္းကေလး
အဝတ္အစားနဲ႔မင္ေဆာ့ထက္ ပိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနသည္။
မင္ေဆာ့ကို ေတြ႔မိတိုင္း ေနာင္တေတြက တသီႀကီး
ရလာျပန္သည္။ ငါဘာေၾကာင့္ သူ႔ကို လုဟန္လက္ထဲ
ထည့္ေပးမိခဲ့တာပါလိမ့္လို႔ေပါ့။
"ထူးထူးဆန္းဆန္း....ငါ့ကိုလာေတြ႔တာလား"
ဒီေက်ာင္းႀကီးေ႐ွ႕ တကူးတက လာရပ္ေနတာ သူ႔ကို
ေတြ႔ခ်င္လို႔ေပါ့။ အရင္တိုင္းေလးပါပဲ မင္ေဆာ့အျပံဳး
ေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို ရင္ခုန္ေစတုန္း။
"ဟုတ္တာေပါ့...မေန႔ညေန လုဟန္နဲ႔ လိုက္ခဲ့မလို႔
ပဲ...အဲ့အေကာင္က သူတို႔အတြဲၾကားဝင္မ႐ႈပ္ပါနဲ႔တဲ့"
တခစ္ခစ္နဲ႔ရယ္ကာ ႐ွက္ေနသလိုမ်က္ႏွာထားေလးနဲ႔
မင္ေဆာ့က လုဟန္အေျပာေတြကို အေတာ္ေလး
သေဘာက်တဲ့ပံုပါပဲ၊ အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ၾကား
ငါက ဘာလ္ု္ိ့ ဝင္႐ႈပ္ေနမိတာပါလိမ့္။
"အဆင္ေျပတယ္မလား...ေက်ာင္းတက္ရတာ
ငါကေတာ့ မင္ေဆာ့မ႐ွိလို႔ ပ်င္းေနရတယ္"
႐ႈံ ့မဲကာ ညည္းျပေနတဲ့ ဆယ္ဟြန္းကို ၾကည့္ကာ
မင္ေဆာ့ သေဘာက်စြာ ရယ္လိုက္သည္။ ဟိုေက်ာင္း
မွာ ဆယ္ဟြန္းတြဲစရာလူက မင္ေဆာ့ပဲ႐ွိခဲ့တာမလား။
"ေက်ာင္းေျပာင္းလာခဲ့ေလ"
ဆယ္ဟြန္းတေယာက္ လက္တခါခါ ေခါင္းတခါခါလုပ္
ကာ အသည္းအသန္ျငင္းေတာ့သည္။
"ငါေျပာင္းရင္ လုဟန္က ၿငိမ္ေနမယ္ထင္လား
သူပါ လိုက္ေျပာင္းၿပီး မင္းနား ေတာက္တဲ့လို႔ကပ္ေန
တဲ့အျဖစ္ေတြကိုငါ ျမင္ရမွာ ေၾကာက္လြန္းလို႔"
"လုဟန္နဲ႔အဆင္ေျပတယ္မလား...မီရာေရာ.."
မင္ေဆာ့က စိတ္ထားျဖဴစင္တဲ့ေကာင္ေလးဆိုတာ
ဆယ္ဟြန္း အတပ္ေျပာႏိုင္သည္။ သူ႔ကို ဒုကၡေရာက္
ေအာင္ အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ခဲ့တဲ့ သူကိုေတာင္ စိတ္ပူ
ေနေသးသည္။
