*20*

30.2K 2K 387
                                    

«Sleep doesn't help if it's
your soul that's tired»

x x x x x x

Σήκωσα το κεφάλι μου αφήνοντας ακόμη τα χέρια μου στο στέρνο του και είδα τα μάτια του να γυαλίζουν και να έχουν διασταλθεί, κάνοντας με να πιστεύω πως αν μπορούσαν να σκουρύνουν και να γίνουν πιο μαύρα και χαώδη από ότι είναι τώρα θα είχαν γίνει.

"Σάλτα και πηδήξου Ανθή" είπε με μίσος και έπιασε απότομα τα χέρια μου αφήνοντας τα βίαια προς τα κάτω.

Μου γύρισε τη πλάτη του και έφυγε από το δωμάτιο μου χωρίς να πει τίποτα άλλο και έμεινα να τον κοιτάω σαν άγαλμα καθώς έκλεινε με δύναμη τη πόρτα.

Νιώθω ένα χάος μέσα μου και την ανάγκη να ξεσπάσω ώστε να ξεθυμάνω.

Γαμώτο.

Γαμώτο δεν ήθελα να το πω αυτό.

Τι έχω πάθει;

Παίρνω μια βαθιά ανάσα για να ηρεμήσω και πηγαίνω στο κρεβάτι μου να ξαπλώσω γιατί νιώθω όλο μου το κορμί να πονάει απίστευτα.

Βολεύομαι κάτω από τα ζεστά σκεπάσματα και κουκουλώνομαι μέχρι το λαιμό ενώ λυγίζω όσο πιο μπορώ τα γόνατα μου για να γίνω μπάλα.

Δεν ξέρω πλέον τι ακριβώς με ενοχλεί.

Δεν ξέρω αν είναι η κατάσταση στο σχολείο αν είναι ο Στέφανος, η μαμά ή ο μπαμπάς μου, απλά δεν ξέρω πλέον τι μου φταίει.

Το μόνο που θέλω είναι να τελειώσει όλο αυτό το μαρτύριο και να φύγω από όλους αυτούς.

Το βλέμμα μου μένει επικεντρωμένο στο πάτωμα και το μόνο που κάνω είναι να ανοιγοκλείνω τα βλέφαρα μου.

"Ανθή" ακούγεται η φωνή του πατέρα μου καθώς χτυπάει τη πόρτα και μπαίνει μέσα στο δωμάτιο χωρίς να περιμένει απάντηση.

Δεν γυρνάω να τον δω στιγμή και συνεχίζω να κοιτάω το πάτωμα. Δεν θέλω να μιλήσω με κανέναν αυτή τη στιγμή, πόσο μάλλον μαζί του.

"Είναι η μαμά σου στο τηλέφωνο, θέλει να σου μιλήσει" με ενημερώνει και κάθεται δίπλα μου στο κρεβάτι κάνοντας το στρώμα να βουλιάξει ελαφρώς.

Ξεφυσάω ενοχλημένη ενώ κοιτάω στιγμιαία τα χέρια του που κρατούν το τηλέφωνο και εκνευρίζομαι.

"Δεν θέλω να της μιλήσω τώρα" λέω με σιγουριά χωρίς να νιώσω καθόλου τύψεις που την αρνούμαι τόσο καιρό.

Χωρίς να μου φέρει κάποια αντίρρηση ακούμπησε το κινητό του πάνω στο αυτί και πήρε μια βαθιά ανάσα "Έλα Αντιγόνη, δεν μπορεί να μιλήσει αυτή τη στιγμή" της απάντησε χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις και με κοίταξε με απογοήτευση.

Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθοςΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα