Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*65*

"Και τότε ένιωσα πως όλα άρχισαν να καταρρέουν. Ξανά"

x x x x x x x x

"Θα μπορούσατε να μου πείτε που είναι το κέντρο;" ρώτησα ευγενικά μια κοπέλα στο δρόμο και της χάρισα ένα γλυκό χαμόγελο.

Παρόλο που τα μάτια μου είναι κατακόκκινα από το κλάμα και είμαι χάλια ψυχολογικά δεν μπορώ να μην χαμογελάσω σε κάποιον.

"Είναι λίγο μακριά από εδώ. Καλύτερα να πάρετε ένα ταξί. Μπορεί να χαθείτε" συμβούλευσε και κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

"Είναι εντάξει" απάντησα και έδειξε να καταλαβαίνει.

Αφού μου έδωσε οδηγίες, άρχισα να περπατάω προς το προορισμό μου.

"Ένα φραπέ μέτριο με γάλα" ζήτησα από το αγόρι στη καφετέρια και πήγα για λίγο στο μπάνιο για να ρίξω νερό στο πρόσωπο μου.

Μόλις με είδα στον καθρέφτη μετάνιωσα την ώρα και τη στιγμή που ήρθαμε διακοπές εδώ.

Τα μάτια μου ήταν πρησμένα και κόκκινα.

Φαινόμουν κομμένη.

Το μόνο όμορφο πάνω μου ήταν το κοντό μαύρο φόρεμα με τα λουλουδάκια και τα πέδιλα, που φορούσα.

Ηρέμησε Ανθή.

Είσαι διακοπές.

Μην χαλιέσαι για κανέναν.

Βγήκα από το μπάνιο και πήγα να πάρω το καφέ μου για να φύγω γρήγορα και να ξεφύγω από τις σκέψεις μου.

Γαμώ τη ζέστη μου.

Ξαφνικά το κεφάλι μου συγκρούστηκε με κάτι σκληρό και έπιασα γερό το ποτηράκι με το καφέ μου.

"Όπα, συγγνώμη" είπα γρήγορα και αντίκρισα δύο καταγάλανα μάτια.

"Πρόσεχε που πας" είπε και με έπιασε από τη μέση σταθεροποιώντας με.

Όμορφος, ψηλός με έντονα χαρακτηριστικά.

Τα μάτια του είναι ελάχιστα σχιστά ενώ το χρώμα του δέρματος του είναι σταρένιο.

Καμία σχέση με τον Στέφανο που είναι ελάχιστα πιο σοκολατή.

Ξέχνα για λίγο τον Στέφανο Ανθή.

"Χίλια συγγνώμη και πάλι" είπα μόλις με άφησε και πήρα μια βαθιά ανάσα.

"Μην αγχώνεσαι καλέ" απάντησε κάπως ναζιάρικα και γούρλωσα κάπως τα μάτια μου.