Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*36*

«Talent is luck.
The important thing in life is courage.»

x x x x x x

"Όχι, όχι, όχι ρε Ανθή" άκουγα να σιγομουρμουρίζει.

"Όχι ρε γαμώτο" είπε απότομα και τον άκουσα να ξεφυσάει.

"Αγάπη μου" είπε ταραγμένα και άρπαξε με δύναμη τα χέρια μου, ώστε να τον κοιτάω.

Έκανα μια κίνηση να τραβηχτώ όμως το γεγονός ότι είναι πολύ πιο δυνατός από εμένα δεν βοήθησε και τόσο πολύ.

"Άσε με" γρύλισα θυμωμένα και τον αγριοκοίταξα.

"Σε παρακαλώ άκουσε με" είπε πιο ήρεμα αυτή τη φορά και άφησε τα χέρια μου ελεύθερα.

"Ότι είχα να ακούσω το άκουσα πριν έξι χρόνια" είπα κάθετη και σκούπισα τα δάκρυα μου.

Γύρισα από την άλλη πλευρά να φύγω όμως το σώμα του βρέθηκε στη στιγμή μπροστά μου εμποδίζοντας με.

Δεν θέλω να κάτσω παραπάνω σε αυτό το σπίτι.

Πλέον είμαι σίγουρη ότι δεν με αγαπάει καθόλου.

Ποτέ του δεν με θέλησε και ούτε θα με θελήσει.

Και όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ αυτή είναι η αλήθεια. Παρόλο που με πονάει η καρδιά όταν το λέω αυτό ισχύει.

"Δεν τα εννοούσα αυτά...άκουσε με" παρακάλεσε και με κοίταξε μέσα στα μάτια.

Όπα.

Τι θέλει να πει πως δεν τα εννοούσε;

Όχι, όχι δεν το εννοεί. Ψέματα μου λέει.

"Σε ικετεύω" είπε σιγανά και τον προσπέρασα.

Τον άφησα να με διαλύει όλα αυτά τα χρόνια. Τώρα όμως δεν θα τον αφήσω να με γεμίσει με ψέματα.

"Η μαμά σου έκανε κάτι απαίσιο που δεν μπόρεσα να διαχειριστώ" άρχισε να λέει και κατάφερε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον.

Τι απαίσιο μπορεί να έκανε η μάνα μου σε αυτόν.

Εκείνος ήταν ο μαλάκας της υπόθεσης.

Εκείνος έφυγε.

Εκείνος φταίει.

Έμεινα στην πόρτα χωρίς να κουνιέμαι, ώστε να πάρει το μήνυμα και να συνεχίσει να μιλάει.

"Έκανε κάτι ασυγχώρητο, όμως η ίδια δεν ξέρει ότι εγώ το έμαθα" είπε και τον άκουσα να ρουφάει τη μύτη του.

Θεέ μου κλαίει.

Και εγώ του έχω γυρισμένη τη πλάτη.

Μπαμπά εξήγησε μου σε παρακαλώ.