Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*53*

Γεια σας.!!

Ναι καλά βλέπετε ανέβασα. Μην με κρίνετε άσχημα, δίνω πανελλήνιες και ακόμα βέβαια δεν έχω τελειώσει. Τελευταίο μάθημα Δευτέρα.

Οπότε αφού βρήκα λίγο χρόνο είπα να ανεβάσω κάτι μικρό.

__________________________________________________________________

"Μεγάλη δύναμη η συνήθεια"

x x x x x x

"Για πού το έβαλες εσύ;" ακούστηκε η φωνή του μπαμπά και σταμάτησα στα μισά από τις σκάλες.

Να πάρει.

Γύρισα με μισή καρδιά το σώμα μου και πήγα προς τη κουζίνα. Η Νατάσα μαγείρευε και ο Αλέξης ήταν στα πόδια του μπαμπά παίζοντας με κάτι αυτοκινητάκια.

"Νατάσα πάρε λίγο τον μικρό πάνω να πλύνει τα χέρια του" είπε κοφτά και ξεροκατάπια.

Τέλεια θα περάσουμε και σήμερα.

Χωρίς να πει κουβέντα άρπαξε τον Αλέξη στην αγκαλιά της και μας άφησαν μόνους. Μου έδωσε φυσικά ένα συμπονετικό βλέμμα, ενώ ο μικρός μου έβγαλε τη γλώσσα. Θα το κανονίσω μετά το διαβολάκι.

"Έχουμε να πούμε πολλά εμείς οι δύο μικρή" είπε αυστηρά και ρόλαρα διακριτικά τα μάτια μου.

"Μόλις ήρθα από το σχολείο. Μπορείς να μην με παίρνεις από τα μούτρα;" ρώτησα αγανακτισμένη και άφησα το σώμα μου να βυθιστεί στη καρέκλα.

"Άστα αυτά και πες μου. Τι σχέση έχεις με τον Στέφανο νεαρή μου" ζήτησε απαιτητικά και κατέβασα το κεφάλι μου.

"Απλά είμαστε φίλοι" είπα ψέματα και ένιωσα την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα.

Δεν θέλω να μάθει για τον Στέφανο. Δεν ξέρω πως θα το πάρει.

"Αυτά αλλού, όχι σε μένα νεαρή μου. Σας είδα να δίνετε φιλάκια χθες από το παράθυρο" είπε άγρια και γούρλωσα τα μάτια μου.

Και του το είπα του ηλίθιου να μην σταματήσει εδώ έξω.

Να δω τώρα πως θα ξεμπλέξω.

Κατέβασα το κεφάλι μου και δεν είπα τίποτα.

Τι να πω ούτως η άλλως;

Αφού έχει δίκαιο. Είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι.

"Κατάλαβα" μουρμούρισε περισσότερο στον εαυτό του.