Ήσουν το μεγαλύτερο μου λάθος

*40*

«Parents have no idea what it's like to
be a teenager in this generation.»

x x x x x x x

"Ανθή" ακούστηκε η φωνή της Μαργαρίτας από πίσω μου και σταμάτησα να περπατάω απότομα.

"Τι είναι παιδάκι μου;" ρώτησα και την είδα να μου χαμογελάει πλατιά.

"Ανθή" είπε ξανά και άρχισε να γελάει σαν καθυστερημένο.

Ααα ο κόσμος έχει ψυχολογικά, δεν εξηγείται αλλιώς.

"Καλημέρα κοριτσάρες" εμφανίστηκε και ο Ηλίας και του έδωσα ένα μικρό χαμόγελο.

Δεν είναι πως δεν χαίρομαι που με χαιρετάει αλλά είναι πρωί ακόμα.

"Μικρέ δίνε του γιατί έχουμε να μιλήσουμε" πρόσταξε άγρια η Μαργαρίτα και ο Ηλίας σήκωσε τα χέρια του στον αέρα σαν να παραδίνεται.

"Εντάξει Μάρτζι μην δαγκώνεις" ειρωνεύτηκε και άρχισε να προχωράει προς το προαύλιο.

"Έχω να σου πω, έχω να σου πω" άρχισε να λέει γρήγορα και χαμογέλασα ασυναίσθητα με τη συμπεριφορά της.

"Πάμε να κάτσουμε για να μου πεις" ξεκίνησα να περπατάω προς το εσωτερικό του σχολείου και όλα τα παιδιά ήταν μαζεμένα σε παρέες.

Επιτέλους έχω και εγώ μία φίλη.

"Λοιπόν" ξεκίνησε να μιλάει μόλις καθίσαμε στο παγκάκι μου.

Καθόμουν μόνη πριν λίγο καιρό, αλλά τώρα έχω κάποιον να μου κρατάει παρέα.

"Χθες που με γύρισε ο Άλεξ σπίτι, οι γονείς μου και ο Ηλίας έλειπαν οπότε τον προσκάλεσα να έρθει μέσα. Το ένα έφερε το άλλο και" έκανε μια παύση και χαμογέλασε διάπλατα.

Ήμουν σίγουρη πως της άρεσε.

Μάλλον θα φιληθήκανε χθες. Και εγώ όταν ήμουν με τον Στέφανο αυτό το χαζό χαμόγελο είχα συνέχεια.

"Μου έβαλε δάχτυλο και του πήρα πίπα" είπε και έμεινα κάγκελο.

Το προχώρησε τόσο πολύ με έναν που γνώρισε μόλις χθες.

"Αχχ Ανθή είμαι τόσο χαρούμενη" ομολόγησε αλλά δεν μπορούσα να συμμετέχω στη χαρά της.

Όχι γιατί την κρίνω ή κάτι τέτοιο, απλά μου φαίνεται περίεργο ακόμα.

Ποτέ δεν έκανα αυτή τη συζήτηση με κάποιον, οπότε μου φαίνεται κάπως.

"Γιατί έμεινες παγωτό;" ρώτησε διστακτικά και με κοίταξε μέσα στα μάτια.

Σίγουρα θα νομίζει πως την κρίνω για τις πράξεις της.